Thursday 24 March 2016

Μεγαλώνοντας με γονείς - νάρκισσους
Narcissistic Parents’

Δεν είναι πάντα αλήθεια πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Πολύ πρώιμα ψυχικά τραύματα, που έχουν τις ρίζες τους στην αρχή της ζωής, δεν ξεπερνιούνται από μόνα τους. Υπάρχουν πάντα εκεί, σαν ανοιχτές πληγές που αρχίζουν να αιμορραγούν ακόμα και στο παραμικρό άγγιγμα.

Εάν ένας γονέας έχει προβλήματα ναρκισσισμού ή, ακόμα χειρότερα, ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, δεν έχει απλά κάποια προβλήματα παροδικά με ημερομηνία λήξης αλλά σοβαρότατες δυσκολίες που υπάρχουν σχεδόν από την αρχή της ζωής του και θα διαρκέσουν, με κάθε βεβαιότητα, έως το τέλος της, αν δεν κάνει κάποια σοβαρή και μακρόχρονη ψυχοθεραπευτική δουλειά με τον εαυτό του.
Στην κουλτούρα μας, ακόμα και η σκέψη πως ένας γονέας -ιδιαίτερα μία μητέρα- δεν αγαπά, πάνω και πέρα απ΄ότιδήποτε άλλο, το παιδί της είναι σχεδόν απαγορευμένη. Όλοι συγκλονίζονται όταν τύχει να ακούσουν ή να διαπιστώσουν πως σε αρκετές περιπτώσεις συμβαίνει το αντίθετο. Και όμως, υπάρχουν πολλά παιδιά που βρίσκονται από το ξεκίνημα της ζωής τους, για όλη τη διάρκεια της ημέρας και πίσω από το προκάλυμμα μιας «καθωσπρέπει οικογένειας», στο έλεος γονέων με σοβαρά ναρκισσιστικά ελλείμματα.
Εάν είσαι έφηβος/έφηβη ή ενήλικας που έχει την αίσθηση -μεταξύ άλλων- πως έχει εισπράξει συνεχή και σκληρή κριτική από τον γονέα του, ανοιχτή ή καμουφλαρισμένη απόρριψη, που νιώθει ενοχές γιατί δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες και στις διάφορες ανάγκες του γονέα του, που αισθάνεται ελεγχόμενος, ανεπαρκής, «αόρατος» για αυτό που πραγματικά είναι, πως είχες πάντα άδικο και ο γονέας σου δίκιο και διάφορα άλλα ανάλογα, τότε είναι πολύ πιθανόν να είσαι παιδί ενός γονέα με κάποιας μορφής ναρκισσιστική διαταραχή ή ναρκισσιστικά στοιχεία προσωπικότητας.
Είσαι, δηλαδή, ένα άτομο που (εξ)αναγκάσθηκε να «στραγγαλίσει» τον αληθινό του εαυτό και, αντ΄αυτού, να αναπτύξει έναν «ψευδή» -δηλαδή, τον εαυτό που ήθελε στην ουσία ο γονιός σου-, σε μια απέλπιδα αλλά συνάμα και άκαρπη προσπάθεια είσπραξης της αποδοχής, της επιβεβαίωσης και της «αγάπης» του.
Αυτοί είναι οι κυριότεροι λόγοι που καθιστούν τη στάση ενός τέτοιου γονιού απέναντι στο παιδί του ταυτόσημη της ψυχικής βίας, δηλαδή, της σχεδόν παντελούς παραγνώρισης των πραγματικών συναισθηματικών αναγκών του παιδιού, αλλά και του ίδιου ως ξεχωριστού ατόμου, στο βαθμό που δεν έχει καταφέρει να ανταποκριθεί στις ρητές και σιωπηρές προσδοκίες του γονιού του.
Παιδιά που μεγαλώνουν δίπλα σε έναν τέτοιο γονιό συνειδητοποιούν -αν συνειδητοποιούν-, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή τους, τις τραγικές συνέπειες της σχέσης τους με τον ναρκισσιστικά διαταραγμένο γονιό τους όταν διαπιστώνουν πως το άτομο με το οποίο τυχαίνει να έχουν μια πολύ άσχημη ερωτική σχέση έχει αρκετά κοινά στοιχεία προσωπικότητας με αυτά του γονιού του ή όταν κάποια στιγμή γίνονται οι ίδιοι γονείς…
Πολλοί είναι οι επιστήμονες που πιστεύουν πως η ναρκισσιστική προβληματική των γονιών αποτελεί μία από τις συχνότερες, αλλά και σοβαρότερες, αιτίες πρόκλησης θεμελιακών ψυχικών τραυμάτων και διαταραχών σε παιδιά γιατί, στην περίπτωση αυτή, οι γονείς είναι στην ουσία όχι μόνο σχεδόν πάντα συναισθηματικά απόντες, αλλά και γιατί χρησιμοποιούν το παιδί για την ικανοποίηση των προσωπικών τους ναρκισσιστικών αναγκών ή, σωστότερα, για την κάλυψη των προσωπικών τους συναισθηματικών κενών, εκμεταλλευόμενοι τη συναισθηματική εξάρτηση του παιδιού τους από τους ίδιους και δημιουργώντας του τεράστιες ενοχές, κάθε φορά που τολμά να αγνοήσει τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις τους.

Βασικά χαρακτηριστικά γονέων με ναρκισσιστικά ελλείμματα
Οι γονείς αυτοί διαπαιδαγωγούν και δίνουν σχεδόν πάντα στο παιδί ασαφή και υποδόρια μηνύματα, π.χ. διαμέσου εκφράσεων του προσώπου, τόνου της φωνής, αναστεναγμών, βλεμμάτων που λένε πολλά κ.ά. Σπάνια εκφράζουν άμεσα και με σαφήνεια αυτό που θέλουν για να μπορούν εύκολα να ακυρώσουν τις τυχόν διαμαρτυρίες του παιδιού, κάνοντάς τες να πέσουν στο κενό. 
Ό,τι και να καταφέρει το παιδί δεν είναι αρκετό. Πάντα υπάρχει ένα «αλλά» ή κάτι που είναι καλύτερο. Ακόμα και όταν επιβραβεύουν, υπάρχει κάτι στον τόνο της φωνής τους που ακούγεται αταίριαστο και που μπορεί να υποδηλοί ζήλεια, θυμό ή κάποιου είδους δυσαρέσκεια. Δεν λέει ευθέως πως δεν εμπιστεύεται το παιδί, αλλά το ελέγχει με το γάντι και αποπνικτικά. Υπονομεύει συστηματικά και με διάφορους τρόπους -συνήθως ασαφείς- την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό του παιδιού, κάνοντάς το ευάλωτο και άρα ευκολότερα ελέγξιμο.
Όταν το παιδί έχει πια εγκλωβιστεί για τα καλά σε αυτόν τον αόρατο ιστό αράχνης, αρχίζει να αισθάνεται μετά από χρόνια ως άτομο που δεν γνωρίζει ποιος είναι και τι θέλει, ανελεύθερο, φοβισμένο και με μια αόρατη απειλή να αιωρείται επάνω του. Κάτω από τις συνθήκες αυτές, αρκεί ένα βλέμμα του γονέα ή ένας χαρακτηριστικός τόνος στη φωνή του ώστε το παιδί -ή ακόμα και ο ενήλικας-παιδί- να «παραλύσει» και «να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις»..
Έχω δει εκατοντάδες χαρισματικών και επιτυχημένων τέτοιων ενήλικων-παιδιών που να βιώνουν μια ματαιότητα, μια παντελή έλλειψη ευχαρίστησης και χαράς στη ζωή τους ό,τι σπουδαίο και αν έχουν καταφέρει, να μην ξέρουν τι πραγματικά θέλουν και να παίζουν καθημερινά κρυφτούλι με την κατάθλιψη.
Όλοι οι γονείς με ναρκισσιστικά ελλείμματα δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν, για παράδειγμα, μητέρες που είναι τόσο επικεντρωμένες στον εαυτό και στις δικές τους ανάγκες ώστε αδιαφορούν ή «ξεχνούν» να φροντίσουν το παιδί τους, να το ταΐσουν, να το ντύσουν με καθαρά ρούχα κ.τ.λ. Άλλες πάλι είναι σαν να θέλουν -αν είναι δυνατόν- να καταβροχθίσουν τα παιδιά τους. 
Δεν τηρούν τα στοιχειώδη όρια και ελέγχουν ο,τιδήποτε τα αφορά . Ψάχνουν στα συρτάρια τους, στο κινητό, στο ημερολόγιο και στα προσωπικά τους αντικείμενα ή χώρους. Έχουν άποψη και παρεμβαίνουν όσο τους είναι δυνατόν στην προσωπική ζωή του παιδιού, στο ....

Βάλτε τον ρατσισμό στη θέση του ! Put racism in the right place

Μια διαφήμιση του 1998 από την Πορτογαλία.

Η «κυρία» διαμαρτύρεται, επειδή θα συνταξιδέψει με έναν συνάνθρωπο που έχει σκούρο δέρμα.
Η αεροσυνοδός βρίσκει ένα κάθισμα στην πρώτη θέση... 
Αναδημοσίευση βίντεο που καταργήθηκε από το YouTube.
Κάθε άνθρωπος δικαιούται όλα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που προβλέπει η Δια­κήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων χωρίς καμία απολύτως διάκριση

Επιμέλεια: δάσκαλος98

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki