Είσαι χαμένος στον κόσμο όπως εγώ; / Moby: Are You Lost in the World Like Me?

Ένα βιντεοκλίπ-γροθιά στη σύγχρονη εποχή της εικονικής πραγματικότητας

Η νέα δουλειά του αγαπημένου Αμερικανού μουσικού Moby φέρει τον τίτλο “These Systems Are Failing”.

    Ανάμεσα στα εννέα κομμάτια του άλμπουμ περιλαμβάνεται και το τραγούδι "Are You Lost in the World Like Me?" που μαζί με το ρετρό βίντεο κινουμένων σχεδίων, α λα Ντίσνεϋ των δεκαετιών του '40 και του '50, που το συνοδεύει αποτελούν γροθιά για τη σύγχρονη εποχή της τεχνολογικής και "gadgetικής" αλλοτρίωσης.

Social media, smartphones, λαμπερές οθόνες, ταμπέλες και τόσα άλλα υψηλού τεχνολογικού επιπέδου... "μαραφέτια" με φόντο μία γκρίζα εικονική πραγματικότητα, χωρίς πραγματική ανθρώπινη επαφή, χωρίς φύση, χωρίς επαφή.

    Παράλληλες οντότητες που μέσα από το μήνυμα και τη λαμπερότητα της οθόνης μπορούν να κατανοήσουν την "πραγμάτωσή" τους.

Μεγαλουπόλεις-τέρατα, με γιγάντιες οθόνες και θάλασσες από τυποποιημένες γκρίζες φιγούρες που αντιμετωπίζουν παθητικά, στωικά την εικονική ζωή τους.

Αλληλεγγύη; Ανθρωπιά; Κατανόηση; Επαφή;... Συναισθήματα;

Πουθενά χώρος για χρώμα, παρά μόνο για τα emoticons.

*****

Ένα υπέροχο πολύχρωμο ηλιοβασίλεμα σε ένα καταπράσινο λιβάδι. Γκρίζες φιγούρες με "έξυπνα κινητά" στα χέρια και γυρισμένη την πλάτη στο μεγαλείο της φύσης. 

Πέφτουν στον γκρεμό...

Αre You Lost in The World Like Me?

Look hard the city is gone

Black days and a dying sun

Dream a dream of dark lit air

Just for a minute you'll find me there

So look harder and you'll find

Forty ways it leaves us blind

I need a better place to burn beside the lines

Come on and let me try

Are you lost in the world like me?

And the systems have failed are you free?

All the things are lost can you see?

Are you lost in the world like me?

Like me

So (???) in the city it's dawn

Dropping knives and a dying sun

Salted love in the dark-lit air

Just for a minute, I'll find you there

So look harder and you'll find

The forty ways it leaves us blind

I need a better way to burn beside the lines

Come on and let me try

Are you lost in the world like me?

And the systems have failed are you free?

All the things are lost can you see?

Are you lost in the world like me?

Like me

Are you lost in the world like me?

And the systems have failed are you free?

All the things are lost can you see?

Are you lost in the world like me?

Like me

(And the systems have failed)

(And the systems have failed)

(And the systems have failed)

(And the systems have failed)

(And the systems have failed)

alfavita

Συνήθισα να αδιαφορώ!

Μετά, θα ανοίξω πάλι την τηλεόραση, το ίντερνετ, το ραδιόφωνο και θα σώσω πάλι αδέσποτα ζώα, αδικοχαμένους ανθρώπους, εκφοβισμένα παιδιά, βιασμένες γυναίκες, πνιγμένα κορμιά...
Έπειτα θα φύγω μακριά, θα τους ξεχάσω ξανά, θα πάρω έναν υπνάκο και θα ΄ναι σαν τα βάσανά τους να μην υπάρχουν πια. Συνήθισα βλέπεις, να αδιαφορώ.

Διαβάζω στο πισώφυλλο ενός βιβλίου: είναι απίστευτο πώς περνούμε ολόκληρη τη ζωή μας με μάτια μισόκλειστα, αφτιά βουλωμένα, σκέψεις νεκρωμένες. Ίσως να 'ναι πιο καλά έτσι. Ίσως αυτό να κάνει τη ζωή τόσο ανεκτή και τόσο ευπρόσδεκτη.

Αφήνω το διήγημα στην άκρη και πιάνω την κούπα με τον καφέ. Τα τσιγάρα επάνω στην τραπεζαρία πραγματικά με φλερτάρουν αυτή τη στιγμή, μα δεν τα αγγίζω. Λες και η βρομιά της πίσσας θα μου καταλαγιάσει το είναι και θα στείλει απευθείας στο στομάχι όλα μου τα άγχη.

Η παραπάνω αυτή ρήση κάπως με εκνευρίζει. "Άλλη μια αμπελοφιλοσοφία", σκέφτομαι τώρα. Ας δοκιμάσω...

Κλείνω τα μάτια, βουλώνω τα αφτιά και περιμένω να νεκρώσουν οι σκέψεις. Μα αυτές διόλου δεν συμφωνούν. Σκέφτομαι εκείνο τον αδικοχαμένο άνδρα απ' το χωριό, με την βαριά ασθένεια που ήρθε και του κατασπάραξε τα σωθικά και μήτε μια στάλα οίκτο δεν έδειξε για κείνους που την εκλιπαρούσαν να περιμένει. Ποιος χαρίζει νεφρά στις μέρες μας! "Έτσι φεύγουν οι φτωχοί" σκέφτομαι κάπως επιπόλαια, "για τους πλούσιους υπάρχει πάντα γιατρειά". Ανοησίες!

Ξαναβουλώνω τα αφτιά και σιγομουρμουρίζω ένα μελωδικό κομμάτι που πάντα χορεύει στο μυαλό μου σαν καταπιάνομαι με δαύτο. Μα δε μου θυμίζει τώρα εκείνα τα μάτια τα πρασινωπά, όπως ανέκαθεν συνήθιζε. Ένα άλλο ζευγάρι μάτια κουρνιάζουν μπροστά μου. Είναι κουρασμένα και θαμπά, ξαπλώνουν σε βρόμικες κουβέρτες πλάι στα πεζοδρόμια κι όλο κρύβουν την ανάσα τους με χέρια ζητιανιάς. Ντρέπομαι. Αν και έχω βουλώσει τα αφτιά, η απαίσια φωνή μου, μου γρατζουνάει κάπως τους ακουστικούς υποδοχείς. "Καλύτερα να βουλώσω το στόμα μου", σκέφτομαι.

Μακάρι τίποτα πια να μην έβλεπα. Σκεπάζω νευρικά τα μάτια μου. Το σύμπαν είναι άσχημο πολύ. Κι ο χώρος (=χορός) των media δε χάνει πια λεπτό για να σου το υπενθυμίσει. Άνθρωποι στοιβαγμένοι σαν σακιά, ψυχές που αναζητούν τη σωτήρια δήθεν γραμμή για το πέρασμα των συνόρων, μοστράρονται ως πρώτη είδηση από τα μεγαλόψυχα μέσα ενημέρωσης. Εικόνες ανθρώπινων πτωμάτων επιπλέουν καθημερινά στην οθόνη. Τα κορμιά αυτά έρχονται σε απόλυτη συγκατάθεση με το μαύρο φόντο που σκεπάζει τα καλυμμένα μου μάτια. Σε αρκετές χιλιάδες ανέρχονται πια οι νεκροί. Όσοι βρέθηκαν. Οι υπόλοιποι πλατσουρίζουν στον Άδη. Η τελευταία εικόνα σπρώχνει τα βλέφαρα μου να πεταρίσουν. Δεν αντέχουν το όνειδος.

Τα μάτια μου τρεμοπαίζουν όλο ανησυχία, τα αφτιά μου δεν ακούν τίποτα πια. Μόνο μια παιδική φωνή ηχεί τώρα κάπου στο βάθος. Σκέφτομαι εκείνον τον πιτσιρικά που συναντώ καθημερινά, όσο ξεφυσώ, διαβαίνοντας την ανηφόρα της γειτονιάς μου. Λέει πως μένει πίσω από το φανταχτερό σπίτι, δε φαίνεται τάχα το δικό του από το δρόμο. Εκείνη την ημέρα τον συνάντησα καθήμενο στο ξεχαρβαλωμένο περβάζι κι η όψη του έμοιαζε να κουβαλά μιας ζωής βάσανα. Καθώς τον πλησίαζα μου ψιθύρισε μουτρωμένος σαν να τον δίκαζα: "Διαμάντια βρήκα! Αλλά δεν είμαι χαρούμενος, να ξέρεις. Δεν έχω μέρος να τα κρύψω και οι μεγάλοι ό,τι βρουν αμέσως μου το παίρνουν. Τίποτα δε μου αφήνουν, γι' αυτό άλλο σχολείο δεν πηγαίνω πια." Του χαμογέλασα συμπονετικά και συνέχισα τον ανήφορο βιαστικά σαν τα λόγια του να 'θελα να σβήσω με το επόμενο βήμα.

Μένω να κοιτώ ψηλά. Τα πάνω ράφια της βιβλιοθήκης θέλουν ένα καλό ξεσκόνισμα. Θα το κάνω. Μετά θα βγω για έναν καφέ. Ίσως και για φαγητό. Χρειάζομαι ηρεμία αυτές τις μέρες.

Ίσως πάω και για ψώνια. Θα γυρίσω από τη δουλειά, θα πάω το σκύλο μου βόλτα. Έπειτα ίσως μια ώρα γυμναστήριο.

Μετά, θα ανοίξω πάλι την τηλεόραση, το ίντερνετ, το ραδιόφωνο και θα σώσω πάλι αδέσποτα ζώα, αδικοχαμένους ανθρώπους, εκφοβισμένα παιδιά, βιασμένες γυναίκες, πνιγμένα κορμιά...

Έπειτα θα φύγω μακριά, θα τους ξεχάσω ξανά, θα πάρω έναν υπνάκο και θα ΄ναι σαν τα βάσανά τους να μην υπάρχουν πια. Συνήθισα βλέπεις, να αδιαφορώ.

Περνούμε η ζωή μας με μάτια μισόκλειστα, αφτιά βουλωμένα, σκέψεις νεκρωμένες. Ναι, είναι πιο καλά έτσι. Κάνουμε τη ζωή ανεκτή και ευπρόσδεκτη. Ναι, είναι πιο καλά έτσι.

Ανοίγω τα μάτια, ξεβουλώνω τα αφτιά. Νεκρωμένες σκέψεις με παίρνουν αγκαλιά και πλάθουν το τέρας που έγινα, το τέρας που είμαι, το τέρας που θα συνεχίσω να γίνομαι...

~Μπουμπάρη Μαριλένα
by Αντικλείδι, antikleidi.com

Μητρική γλώσσα: Όλα ξεκινούν από την κοιλιά της μαμάς!

H μητρική γλώσσα είναι κάτι περισσότερο από τη γλώσσα που μάθαμε να μιλάμε, επειδή γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε μία συγκεκριμένη χώρα ή περιοχή. 

Είναι η γλώσσα που ακούγαμε να μιλάει η μητέρα μας, όταν βρισκόμασταν ακόμη στη μήτρα της και αργότερα η γλώσσα στην οποία μας καλωσόριζε στον κόσμο και χρησιμοποιούσε στα πρώτα λόγια αγάπης της.

    Στη μήτρα, ο τρόπος που ακούει το μωρό τη μητέρα του είναι ιδιαίτερος. Ακούει τη φωνή της και «εσωτερικά» και αισθάνεται τον τρόπο που χρησιμοποιεί το διάφραγμά της για να παράγει τους διάφορους ήχους.

    Όταν γεννιέται, αναγνωρίζει την ομοιότητα της ομιλίας με όσα άκουγε στη μήτρα και φυσικά και τη χροιά της φωνής της μητέρας!
Μετά τη γέννηση, ο τρόπος με οποίο μιλούν οι γονείς στο μωρό είναι ιδιαίτερος. Μιλούν αργά, καθαρά, γλυκά και τονίζοντας τις συλλαβές, αφού γνωρίζουν ότι απέναντί τους έχουν ένα μωράκι που δεν μπορεί να καταλάβει ξεκάθαρα την έννοια των λέξεων. Κι όμως, ο τρόπος αυτός δείχνει να αποδίδει και να βοηθάει τα μωρά να ξεκινούν να προφέρουν τα πρώτα φωνήεντα και τις πρώτες συλλαβές αργότερα, μιμούμενα τους γονείς τους.

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον έχει ότι σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, τα μωρά δεν μπορούν να μάθουν με τον ίδιο τρόπο να μιλούν,  όταν ακούν ηχογραφημένες ομιλίες ακόμη και της καλύτερης ποιότητας!

Συχνά τα μωρά κοιτούν εκτός από τα μάτια και το στόμα τη μαμάς τους, αφού η φωνή της βγαίνει από εκεί κι αυτή η παρατήρηση τα βοηθά να αφομοιώνουν τις κινήσεις των χειλιών και του στόματος που γίνονται για να προφέρει η μαμά τους κατάλληλους φθόγγους και ήχους των λέξεων.

Η μίμηση και η εξαιρετική ικανότητα μάθησης των μωρών φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα και παρόλο που τα περισσότερα μωρά λένε την πρώτη τους λεξούλα κλείνοντας τον πρώτο χρόνο της ζωής τους, καταλαβαίνουν πολύ καλά τη γλώσσα  και τις έννοιες πάρα πολύ νωρίτερα! Στην ουσία, είναι κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει σε όλους μας με μια ξένη γλώσσα, που ενώ καταλαβαίνουμε όταν μας μιλάνε, έχουμε εξαιρετική δυσκολία να μιλήσουμε εμείς!

    Είναι ευνόητο ότι ανάλογα με τη γλώσσα που μιλάει η κάθε μητέρα, χρησιμοποιεί ιδιαίτερους φθόγγους  και προφέρει διαφορετικά τις λέξεις, χρησιμοποιώντας διαφορετικά ολόκληρο το φωνητικό της σύστημα. Το μωρό της, λοιπόν, υιοθετεί την ίδια μέθοδο! Για παράδειγμα, διαφορετικές είναι οι πρώτες «μωρουδίστικες» κραυγούλες ενός ελληνόφωνου μωρού από ό,τι ενός γερμανόφωνου μωρού.

Επιπλέον, έρευνες έχουν αποδείξει ότι τα μωρά ακόμη και σε ηλικία 12 μηνών, δείχνουν μια προτίμηση στη μητρική τους γλώσσα και κατανοούν ότι υπάρχει διαφορά, όταν ακούσουν ομιλία σε άλλη γλώσσα. Άλλη έρευνα έχει επισημάνει διαφορές στο κλάμα των νεογέννητων μωρών, ανάλογα με τη διαφορετική μητρική τους γλώσσα.

    Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν το πόσο σωστός είναι ο χαρακτηρισμός της γλώσσας ως «μητρική», αφού η επίδραση της μητέρας στη γλώσσα του μωρού ξεκινά από τη μήτρα, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε πολλούς άλλους τομείς της υγείας και της εξέλιξης του εμβρύου και μετέπειτα του βρέφους. Δείχνουν, επίσης, πόσο δεκτικός είναι ο νέος οργανισμός, που από την εγκυμοσύνη ακόμη λαμβάνει ερεθίσματα, τα κατατάσσει, μαθαίνει και μόλις γεννιέται προσπαθεί να επικοινωνήσει και να αποκτήσει σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα.

mamakid.gr