Jorge Bucay: Στη Χώρα των Μεγάλων Κουταλιών - One Human Family, Food for All

“Ο άνθρωπος εκείνος είχε ταξιδέψει πολύ. Στη ζωή του είχε γυρίσει σε εκατοντάδες χώρες, αληθινές και φανταστικές…

Translations of Jorge Bucay's "Dejame Que Te Cuente"/"Let me tell you a story" - by Michael Levin

Το ταξίδι που θυμόταν περισσότερο ήταν η σύντομη επίσκεψή του στη Χώρα των Μεγάλων Κουταλιών. Έφτασε τυχαία στα σύνορά της. 
Στoν δρόμο από την Αμπελοχώρα προς την Παραϊδα, υπήρχε μια μικρή παράκαμψη προς τη Χώρα των Μεγάλων Κουταλιών. Επειδή του άρεσαν οι εξερευνήσεις, πήρε εκείνο το δρόμο. Ο δρόμος ήταν όλο στροφές και κατέληγε σ’ ένα τεράστιο απομονωμένο σπίτι.

 

Στην πόρτα μια πινακίδα έγραφε:

ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΟΥΤΑΛΙΩΝ

ΑΥΤΗ Η ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΑ ΕΧΕΙ ΜΟΝΑΧΑ ΔΥΟ ΑΙΘΟΥΣΕΣ,

ΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ. ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ,

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΩΣ ΤΗ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΗ ΤΟΥ.

ΣΤΡΙΨΕ ΔΕΞΙΑ, ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΚΑΜΑΡΑ

Ή ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΣΠΡΗ.

Ο άνθρωπος προχώρησε στο διάδρομο και στην τύχη, έστριψε πρώτα δεξιά. Ο νέος διάδρομος είχε μήκος καμιά πενηνταριά μέτρα και κατέληγε σε μια τεράστια πόρτα. Μόλις έκανε τα πρώτα βήματα, άρχισε να ακούει τα αχ-βαχ και τα βογκητά που έρχονταν από το μαύρο δωμάτιο.
Για μια στιγμή, οι κραυγές πόνου και στεναχώριας τον έκαναν να διστάσει, όμως, αποφάσισε να συνεχίσει. Έφτασε στην πόρτα, την άνοιξε και μπήκε.
Γύρω από ένα πελώριο τραπέζι κάθονταν εκατοντάδες άτομα. Στο κέντρο του τραπεζιού έβλεπες τους πιο λαχταριστούς μεζέδες και, μολονότι όλοι βαστούσαν από ένα κουτάλι που έφτανε ως στο κεντρικό πιάτο, πέθαιναν της πείνας! Ο λόγος ήταν ότι τα κουτάλια τους είχαν διπλάσιο μέγεθος από τα χέρια τους και ήταν κολλημένα στις παλάμες τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όλοι μπορούσαν να φτάσουν το φαγητό αλλά κανένας δε μπορούσε να το φέρει στο στόμα του.
Η κατάσταση ήταν τόσο απελπιστική και οι κραυγές τόσο σπαραξίκαρδες, που ο ταξιδιώτης έκανε μεταβολή και βγήκε τρέχοντας από τη σάλα. 

Γύρισε στον κεντρικό διάδρομο και τράβηξε προς τ’ αριστερά, προς τη λευκή αίθουσα. Ένας διάδρομος ίδιος με τον προηγούμενο κατέληγε σε μια παρόμοια πόρτα. Η μοναδική διαφορά ήταν ότι στο δρόμο δεν ακούγονταν ούτε βογκητά, ούτε παράπονα. Όταν έφτασε στην πόρτα, ο εξερευνητής έπιασε το πόμολο και την άνοιξε.
Εκατοντάδες άτομα κάθονταν πάλι γύρω από ένα τραπέζι, παρόμοιο μ’ εκείνο της μαύρης κάμαρας. Πάλι στο κέντρο υπήρχαν εκλεκτές λιχουδιές και όλοι στο χέρι τους είχαν στερεωμένο ένα μακρύ κουτάλι. Εκεί όμως κανένας δεν παραπονιόταν ούτε έκλαιγε. 
Κανένας δεν πέθαινε στην πείνα, γιατί ο ένας τάιζε τον άλλον!
Ο άνθρωπος χαμογέλασε, έκανε μεταβολή και βγήκε από το άσπρο δωμάτιο. 

«Μη βαδίζεις μπροστά μου γιατί δε θα μπορέσω να σε ακολουθήσω.

Μη βαδίζεις πίσω μου γιατί μπορεί να σε χάσω.

Μη βαδίζεις από κάτω μου γιατί μπορεί να σε πατήσω.

Μη βαδίζεις πάνω μου γιατί μπορεί να με λιώσεις.
Βάδιζε δίπλα μου γιατί είμαστε ίσοι».

 

gymparga

Πηγή: http://positive-thinking-greece.blogspot.gr

JORGE BUCAY: Ο Αλυσοδεμένος Ελέφαντας

Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών. Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του...

Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος. 

Μία αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του. Ωστόσο, το ξύλο ήταν ήταν αληθινά μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος. Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει.

 

Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο. Μα τι τον κρατάει; Γιατί δεν το σκάει;

Όταν ήμουν πέντε ή έξι ετών ετών πίστευα ακόμα στη σοφία των μεγάλων. Ρώτησα τότε κάποιον δάσκαλο ,τον πατέρα μου ή ένα θείο μου, για το μυστήριο του ελέφαντα. Κάποιος μου εξήγησε ότι ο ελέφαντας είναι δαμασμένος.

 

Έκανα τότε την προφανή ερώτηση: "Κι αφού είναι δαμασμένος, γιατί τον αλυσοδένουν;"

Δε θυμάμαι να πήρα κάποια ικανοποιητική απάντηση. Με τον καιρό, ξέχασα το μυστήριο του ελέφαντα με το παλούκι, και το θυμόμουν μόνο όταν βρισκόμουν με κάποιους που είχαν αναρωτηθεί κάποτε πάνω στο ίδιο θέμα. Πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα-ευτυχώς για μένα- ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν΄ ανακαλύψει την απάντηση.
Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ, πολύ μικρός.
 Έκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα τον νεογέννητο ανυπεράσπιστο ελέφαντα δεμένο στο παλούκι. Είμαι βέβαιος ότι τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει πασχίζοντας να λευτερωθεί. Μα, παρ΄ όλες τις προσπάθειές του, δεν τα είχε καταφέρει, γιατί το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του.
Φαντάστηκα ότι θα κοιμόταν εξαντλημένο και την επόμενη μέρα θα προσπαθούσε ξανά, και τη μεθεπόμενη το ίδιο... Ώσπου μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, το ζώο θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του.
Αυτός ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί, ο δυστυχής.  
Η ανάμνηση της αδυναμίας που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του είναι χαραγμένη στη μνήμη του. Και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτή την ανάμνηση. Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του...
---------------------------------------------------------------------
Όλοι είμαστε λίγο- πολύ σαν τον τον ελέφαντα του τσίρκου. Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία.
Ζούμε πιστεύοντας ότι "δεν μπορούμε" να κάνουμε ένα σωρό πράγματα , απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί, προσπαθήσαμε και και δεν τα καταφέραμε.
Πάθαμε τότε το ίδιο με τον ελέφαντα. Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα: "Δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω."
"Αυτό σου συμβαίνει. Ζεις μέσα στα όρια της ανάμνησης ενός που δεν υπάρχει πια, εκείνου που δεν τα κατάφερε.
Ο μοναδικός τρόπος να μάθεις εάν μπορείς, είναι να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή...! "

 

ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΙ – "Να σου πω μια ιστορία"

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

- Επάγγελμα; - Μαθητής!!

    Το επάγγελμα μαθητής στις σημερινές μέρες θα λέγαμε ότι είναι ένα απαιτητικό και δύσκολο επάγγελμα. 

Πραγματικά ο σύγχρονος Έλληνας μαθητής έχει να αντιμετωπίσει ένα βαρύ πρόγραμμα με αρκετές ώρες στο σχολείο, επιστροφή στο σπίτι για διάβασμα, επιπλέον φροντιστήρια κ.α.
    Είναι αρκετά συνηθισμένο στα μέσα της σχολικής χρονιάς να παρατηρείται μία κάμψη, κούραση από τους μαθητές και οι γονείς χρειάζεται να ενθαρρύνουν τα παιδιά, ώστε να μπορέσουν να ολοκληρώσουν τη σχολική χρονιά με επιτυχία.

    Κάθε παιδί, όμως, έχει τα δικά του εσωτερικά κίνητρα για να καταβάλλει περισσότερη προσπάθεια, ανάλογα με τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του αλλά και το μαθητικό του προφίλ. Έχουμε 4 διαφορετικούς τύπους μαθητών που ο κάθε ένας χρειάζεται διαφορετικό τρόπο ενθάρρυνσης και ώθησης.

Άριστος μαθητής 17-20
• Είναι υπερήφανος, δεν θέλει να χάσει την καλή εικόνα
• Είναι αποτελεσματικός σε αυτό που κάνει
Προφίλ:
• Είναι τακτικός, οργανωτικός, μεθοδικός
• Είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του
Πώς ενισχύεις ένα καλό μαθητή:
• Θέλει να του μιλάς περισσότερο – κατανόηση
• Του υπενθυμίζεις τους στόχους – μελλοντική επιβράβευση
Ποια είναι η καλύτερη ώρα για μελέτη:
Ο άριστος μαθητής είναι επιμελής και γνωρίζει πότε πρέπει να κάτσει να διαβάσει. Δεν χρειάζεται ο γονέας να επέμβει στη διαμόρφωση του προγράμματος του

Σταθερός – καλός μαθητής 15-17
• Δεν επιτρέπει στον εαυτό του να ξεφύγει
• Είναι αξιόπιστος στην συμπεριφορά
• Αυτοελέγχεται
Προφίλ:
•Φοβάται την αποτυχία
Πώς ενισχύεις τον σταθερό μαθητή:
• Του υπενθυμίζεις τον κίνδυνο για αποτυχία
• Τον κινητοποιείς για προσπάθεια
• Τον ενισχύουμε εάν χρειαστεί (ιδιαίτερα)
Ποια είναι η καλύτερη ώρα για μελέτη:
Χρειάζεται παρότρυνση-υπενθύμιση γιατί πολλές φορές μπορεί να μην είναι πολύ συνεπής. 

Αφότου επιστρέψει από το σχολείο μία ώρα μετά είναι μία καλή ώρα να ξεκινήσει την μελέτη.

Μέτριος μαθητής 12-15
• Είναι αιθεροβάμων – θεωρεί ότι όλα θα πάνε καλά
• Υπολογίζει πάντα καλύτερη απόδοση από αυτή που έχει
Προφίλ:
• Δεν θέλει να ζορίσει τον εαυτό του – Φυγόπονος
• Συχνά κρύβει μαθήματα, λέει ψέματα
• Δεν έχει στόχους- δεν είναι φιλόδοξος
Πώς ενισχύεις τον μέτριο μαθητή:
• Χρειάζεται στενή επιτήρηση (όχι τηλεόραση, κινητά, tablet)
• Καθημερινός έλεγχος του τι έχει διαβάσει
• Επιβράβευση μόνο μετά από κάθε καλή προσπάθεια
Ποια είναι η καλύτερη ώρα για μελέτη:
Καλό είναι να ξεκινήσει αμέσως μόλις γυρίσει από το σχολείο γιατί εάν αφήσει μεγάλο κενό, συχνά βρίσκει δικαιολογίες ώστε να διακόψει και να σταματήσει το διάβασμα.

Αδιάφορος μαθητής
• Δεν έχει στόχους και κίνητρα για μάθηση
• Αρνητικά συναισθήματα για το σχολείο
• Είναι εγωκεντρικός και δύσκολα μπαίνει στη θέση του άλλου
Προφίλ:
• Δεν πάει φροντιστήριο
• Δεν συνεργάζεται για διάβασμα
• Εκβιάζει και κάνει συχνά καυγάδες
• Δεν γνωρίζει το πρόγραμμα που έχει
• Έχει συνήθως κακή εικόνα μέσα στην τάξη
Πώς ενισχύεις τον αδιάφορο μαθητή:
• Συστηματική προσέγγιση
• Πολύ στενά όρια και επιτήρηση
• Επιβράβευση σε απόλυτη επιτυχία
• Παρακολούθηση από κάποιον ειδικό
Ποια είναι η καλύτερη ώρα για μελέτη:
Δεν υπάρχει κάποια ώρα που θα είναι καλύτερη για τη μελέτη του. Αυτός που θα τον επιτηρεί θα ορίσει και το πρόγραμμα του.

artzenta
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι