Χαμένοι στα παιχνίδια του Ιντερνετ

Το ψηφιακό χάσμα που χωρίζει γονείς και καθηγητές με τα παιδιά θεωρείται η κύρια αιτία για την κακή χρήση του Διαδικτύου

Του Ματθαιου Τσιμιτακη

- Οταν είμαι στο PC και μου πούνε έλα να φάμε, θα πω έρχομαι σε δυο λεπτά, αλλά πάντα υπάρχει πρόβλημα γιατί πραγματικά χάνω την αίσθηση του χρόνου. Δεν ξέρω αν είναι τόσο θέμα εξάρτησης όσο της ευχαρίστησης που νιώθω μπροστά στον υπολογιστή.
- Εγώ το έχω λύσει αυτό το πρόβλημα. Τρώω μπροστά στο PC.
- Δεν τίθεται θέμα, μπροστά στο PC τρώω κι εγώ, αλλά μερικές φορές τρώω στο τραπέζι όταν βρίσκεται ο πατέρας μου στο σπίτι.
- Αυτό που μου τη σπάει είναι με το mouse και το πιρούνι. Το ιδανικό είναι να μπορείς να φας με το αριστερό και να έχεις το ποντίκι στο δεξί, γιατί το ποντίκι στο αριστερό δεν γίνεται με τίποτα.
Ο παραπάνω διάλογος είναι αυθεντικός. Εκτυλίχθηκε στα σχόλια ενός φόρουμ στο Ιντερνετ και αποτελεί τυπικό δείγμα αυτού που οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι ονομάζουν εξάρτηση από το Διαδίκτυο και τα βιντεοπαιχνίδια.

Η υπόθεση δεν είναι καινούργια, όμως στη χώρα μας μόλις τα τελευταία χρόνια αρχίζει να απασχολεί έντονα τόσο τις δομές υγείας όσο και τις οικογένειες που αδυνατούν να ελέγξουν τις δραστηριότητες των νεότερων, κατά κύριο λόγο, μελών τους.

Αιτία;

Οπως όλα δείχνουν, το ψηφιακό χάσμα που χωρίζει τους αναλφάβητους τεχνολογικά γονείς και καθηγητές από τα ημιμαθή στις περισσότερες περιπτώσεις παιδιά, τα οποία βρίσκονται εκτεθειμένα στο νέο τεχνολογικό περιβάλλον.

Η εκπαίδευση που θα μπορούσε να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην καθοδήγηση των παιδιών στον νέο, απέραντο αυτό κόσμο παραμένει αγκυλωμένη στο σύστημα των εξετάσεων και της προετοιμασίας για το πανεπιστήμιο που επιβάλλει ένα πειθαρχημένο εξαντλητικό πρόγραμμα και «σκοτώνει» οποιαδήποτε απόπειρα διερεύνησης της δημιουργικότητας που τα νέα Μέσα φέρνουν. Αποτέλεσμα:

Ενα μεγάλο ποσοστό εφήβων «χάνεται» στα καλώδια των υπολογιστών παραμελώντας υποχρεώσεις, οικογενειακές και φιλικές σχέσεις, ξεχνούν ακόμα και να φάνε ή να κοιμηθούν σε ακραίες περιπτώσεις. Φταίνε το Ιντερνετ και τα βιντεοπαιχνίδια; Σε καμία περίπτωση, συμφωνούν οι περισσότεροι ειδικοί. Φταίμε όλοι εμείς που δεν ασχολούμαστε με την ορθή χρήση τους...

Τα παιδιά είναι μόνα τους...

Του Πολυδευκη Παπαδοπουλου*
Υπάρχει ένα σαφές χάσμα ανάμεσα στα παιδιά, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς οι οποίοι δεν παρακολουθούν τις εξελίξεις στο Διαδίκτυο, με αποτέλεσμα τα παιδιά να είναι μόνα τους επί της ουσίας σε αυτό. Η ελληνική κοινωνία δεν έχει αναπτυγμένη τεχνολογική κουλτούρα για να αντιμετωπίσει τα θέματα των τεχνολογιών, είτε πρόκειται για την ασφάλεια είτε για τη συνετή χρήση τους. Επιπλέον οι τεχνολογίες αυτές σχετίζονται με την ελεύθερη και δημιουργική αναζήτηση, η οποία δεν είναι ιδιαίτερα αγαπητή στο ελληνικό σχολείο.
Στο λύκειο όλα αυτά εκτοπίζονται μπροστά στην ανάγκη να πετύχει κανείς στο πανεπιστήμιο. Σε κάποιες χώρες της Ευρώπης, όπως στη Μεγάλη Βρετανία, δίπλα στο μάθημα της πληροφορικής έχει μπει ισότιμα πλέον και το μάθημα της επικοινωνίας και των media.
Εδώ φαίνεται να αφορά όχι μόνο το εκπαιδευτικό μας σύστημα αλλά ολόκληρη την κοινωνία μας, η οποία δεν μπορεί να κάνει ορθή χρήση ούτε του υπολογιστή ούτε της τηλεόρασης.
* Ο κ. Π. Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος - κοινωνιολόγος.

Παιδιά παγιδευμένα στην οθόνη

Επικίνδυνη εξάρτηση
Το ψηφιακό χάσμα που χωρίζει γονείς αλλά και εκπαιδευτικούς με τα παιδιά, θεωρείται η κύρια αιτία του φαινομένου της εξάρτησης των μαθητών από το Διαδίκτυο και τα «βιντεοπαιχνίδια».
Οι μικροί, εκμεταλλευόμενοι την άγνοια των μεγάλων, «σερφάρουν» ανενόχλητοι, περνούν όλον τον ελεύθερο χρόνο τους μπροστά στην οθόνη, εκτίθενται σε κινδύνους, σε ακραίες περιπτώσεις «ξεχνούν να φάνε και να κοιμηθούν». Eρευνα του νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» έδειξε ότι 18% των εφήβων, εμφάνιζε περιοδικά ή συχνά προβλήματα, σχετικά με την κατάχρηση του Διαδικτύου και οι ειδικοί δίνουν συμβουλές για αναγνώριση των συμπτωμάτων.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_25/05/2008_271071