Ανάγκες...

Για να μεγαλώσει ένα παιδί, δεν φτάνει μόνο να το ταΐζεις, να το κοιμίζεις, να του ‘χεις ρούχα καθαρά και ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του. 

Θέλει και άλλα πράγματα.

Θέλει να του μιλάς. Να το αγκαλιάζεις. 

Θέλει να του λες πως το αγαπάς αλλά και να του το δείχνεις. 

Θέλει να το καταλαβαίνεις. Να το ρωτάς τι έχει. 

Θέλει να το καλομαθαίνεις λίγο, όταν πονά, και να το συμμαζεύεις, όταν ξεφεύγει. 

Θέλει να του μάθεις πως να φέρεται, να του μάθεις γράμματα, να του μάθεις τέχνες. 

Για να μεγαλώσει ένα παιδί, για να μεγαλώσει υγιώς, θέλει να το προσέχεις.

Δες τώρα τον εαυτό σου. Δες τη ζωή σου. 

Εσύ νομίζεις ότι είσαι κάτι διαφορετικό; Νομίζεις ότι δεν έχεις ανάγκη;

Ξυπνάς, τρως, δουλεύεις, κοιμάσαι. Και πάλι απ’ την αρχή. 

Ένα μουντό, ξερό, παγωμένο πράγμα. 

Μπορεί να μεγάλωσες, ναι, αλλά να ξέρεις ότι έχεις ανάγκη και από άλλα πράγματα.

Έχεις ανάγκη από λίγη παρέα. 

Έχεις ανάγκη από λίγο χρόνο με φίλους. Να τα πεις με την γυναίκα σου, να αράξεις με τον άντρα σου, οι δυο σας. 

Έχεις ανάγκη από λίγη ξεκούραση. 

Έχεις ανάγκη, να πιεις έναν καφέ, λίγο να διαβάσεις, να τα βρεις με τον εαυτό σου, έχεις ανάγκη λίγο να προσευχηθείς. 

Έχεις ανάγκη να σε κάνουν μια αγκαλιά και να ανταποδώσεις. 

Έχεις ανάγκη να χαλαρώσεις. 

Έχεις ανάγκη να σε προσέχεις πιο πολύ…

Και, αν μου λες ότι δεν έχεις χρόνο, δημιούργησε. 

Βρες τρόπο.
Βρες τρόπο, αλλιώς μην περιμένεις να την βγάλεις καθαρή…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος Μ.Sc.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Όταν, παιδί μου, έρθουν τα δύσκολα, κάτσε και σκέψου και μη μου λυγίσεις»

...........

Θυμήσου...

Το σπίτι μας έχει πόρτα που δεν κλείνει, ούτε στα λάθη σου, ούτε στα ζόρια σου, ούτε στον χρόνο που περνά. Όσο κι αν μεγάλωσες, η πόρτα σε χωράει, το ίδιο και η αγκαλιά μου.

Αν τα δύσκολα ήρθανε γιατί έφταιξες εσύ...

Σκέψου...

Εγώ τιμωρία δεν σε έβαλα ποτέ. Σου τόνιζα μόνο πόσο ντροπή είναι να νοιώθουμε πως φταίμε και πόσο όμορφο είναι το συναίσθημα μετά τη ντροπή, όταν λέμε συγγνώμη.

 

Αν πάλι φταίει κάποιος άλλος...

Μη θυμώνεις παιδί μου. Να έχεις καλοσύνη τόση που να φτάνει και για εκείνον που δεν είχε,

και τόση αξιοπρέπεια, ώστε να μη χωράει στη ζωή σου το λάθος του δεύτερη φορά.

Αν σου γκρεμίστηκε όνειρο, έλα να φτιάξουμε άλλο. Εδώ είμαι να σου δώσω τα υλικά απ την αρχή.

Αν σε αδίκησαν, φρόντισε να διεκδικήσεις ό,τι σου άξιζε και αν δεν στο δώσουν θα στο δώσει η ζωή παρακάτω.

Αν απλώς δε τα κατάφερες, έλα να το πάμε από την αρχή. 
Όπως τότε με το ποδήλατο, θυμάσαι; 
ματώσαμε... πονέσαμε μα στο τέλος τα καταφέραμε... θυμάσαι;

Θυμήσου... το σπίτι μας έχει μια πόρτα που δεν κλείνει. Ούτε στα λάθη σου ούτε στα ζόρια σου, ούτε στον χρόνο που περνά... ό,τι και αν έκανες, ό,τι κ αν έπαθες, ό,τι κι αν συνέβη... η πόρτα σε χωράει, παιδί μου, το ίδιο και η αγκαλιά μου...»

infokids