Tuesday 26 August 2008

Σχέση γονιού και εφήβου

Παρακαλούμε, γονείς, μη συγκρούεστε με τα παιδιά σας, με τους νέους. Είναι στην δυσκολότερη ηλικία. Ακούστε προσεκτικά αυτά που έχουν να σας πουν.
Δείξτε όση αγάπη μπορείτε περισσότερο. Οικοδομείστε σχέση εμπιστοσύνης. Μην εισπράττετε προσωπικά την κριτική τους. Η κριτική τους αφορά όλους τους γονείς, όλη την προηγούμενη γενιά. Θεωρούν ότι επικρατεί χάσμα μεταξύ γονιών και νέων. Μη προσπαθήσετε να τους πείσετε ότι κάνουν λάθος. Απλά αντιμετωπίστε ήρεμα την συμπεριφορά τους. Είναι μεγάλοι πλέον, έχουν άποψη, ο κόσμος που τους προσφέρουμε δεν τους αρέσει και έχουν δίκαιο. Δείξτε τους σεβασμό. Χρειάζεται κόπος και προσπάθεια για να κερδίσετε εσείς οι γονείς την εμπιστοσύνη των εφήβων σας. Η συνέπεια και η ειλικρίνεια είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί ισχυρή εμπιστοσύνη μεταξύ σας.
Ακούστε τους. Η προσεκτική ακρόαση είναι η βάση της καλής επικοινωνίας. Αν αγαπητοί γονείς κάνετε άλλα πράγματα ενώ σας μιλάει ο γιος ή η κόρη σας, δίνετε την εντύπωση ότι υποβαθμίζετε την συνομιλία στη συγκεκριμένη στιγμή.
Οι ερωτήσεις προς τα παιδί δεν πρέπει να έχουν μορφή ανάκρισης. Προσεγγίστε τα με υπομονή και ήπιο τρόπο. Η επικριτική προσέγγιση δεν βοηθά. Μην πείτε: «είδες που σου τα ‘λεγα»; ειδικά όταν πρόκειται για μια δυσάρεστη εξέλιξη, δεν θα σας ξαναμιλήσουν άνετα, δεν θα μοιραστούν το πρόβλημά τους την επόμενη φορά. Εσείς έχετε το πάνω χέρι, απλά χειριστείτε το θέμα ήρεμα. Σκεφθείτε: «Ήρεμη Δύναμη» και χαλαρώστε, μαλακώστε. Το δικό σας το παιδί είναι απέναντί σας.
Βγάλτε όσα αποθέματα αγάπης έχετε μέσα σας. Δείξτε το εμπράκτως. Κάντε αυτό που θα σας ζητήσουν. Αντιμετωπίστε τους σαν ίσος προς ίσον. Είναι ισότιμοι σας κι ας στηρίζονται οικονομικά ακόμη από σας.
Αν αντιδράσετε και επιμείνετε, τα αποτελέσματα είναι γνωστά απογοήτευση, κατάθλιψη και απομάκρυνση από το σπίτι.
Δεν έχετε πλέον επιρροή επάνω τους λόγω διαφοράς ηλικίας, πρέπει να κερδίσετε την εμπιστοσύνη τους και αυτό προϋποθέτει αγάπη. Ελάτε στην θέση τους. Όχι καυγάδες, για κανένα λόγο, ούτε με τον νεολαίο, ούτε μεταξύ σας.
Βγάλτε όλα τα αποθέματα της ΑΓΑΠΗ σας. Η επικοινωνία μεταξύ γονιού και εφήβου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κατανοήστε ότι συχνά για τον νέο, αγάπη σημαίνει χρόνος μαζί του. Κι αν τώρα δεν σας δίνει χρόνο, να δείξετε υπομονή, να περιμένετε, απλά δείξτε ότι είστε διαθέσιμοι. Μη του κολλάτε, πότε θα φάει πότε θα διαβάσει και τι θα κάνει στην ζωή του. Έχει προβλήματα από μόνος του, μη του προσθέτετε τα δικά σας.
Δεν θα έχετε απαντήσεις για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε. Ρωτήστε το παιδί μέσα σας τι να κάνετε. Αφουγκραστείτε το δικό σας παιδί, έχετε πολλά να μάθετε. Βγάλτε την Αγάπη για το παιδί σας πάνω – πάνω και όλα θα πάνε καλύτερα.
Με αγάπη
Το χαμομηλάκι

2 comments:

  1. παρα πολυ ομορφη αναρτηση!
    θα την εκτυπωσω...οχι για να την δωσω στους γονεις μου.....μα για να την κρατησω καπου και να την διαβασω οταν πια κανω δικα μου παιδια...
    και παλι μπραβο

    ReplyDelete
  2. "Οι ερωτήσεις προς τα παιδί δεν πρέπει να έχουν μορφή ανάκρισης."

    Σωστή κατά τη γνώμη μου παρατήρηση. Το παιδί για εμένα δεν έχει ανάγκη από ένα γονιό ανακριτή, ή ένα γονιό δικαστή με το ανάλογο ύφος και συμπεριφορά. Αν αισθανθεί το παιδί πως η κουβέντα, η συζήτηση, παίρνει τη μορφή ανάκρισης, τότε (από προσωπική εμπειρία μιλάω και για εμένα), μπορεί να πεισμώσει, να βγάλει έναν αρνητισμό προς το γονιό και να μη θέλει να συνεχίσει την κουβέντα μαζί του. Σημασία έχει η πρόθεση, όμως στο παιδί, η πρόθεση, μεταφέρεται μέσα από τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεται ο γονιός. Σε αυτό το σημείο αν γίνει επανειλημμένα μία λάθος προσέγγιση του παιδιού από το γονιό και δοθεί στο παιδί η εντύπωση, πως ανακρίνεται, ή κατακρίνεται για κάτι που έκανε, τότε μπορεί να κλειστεί στον εαυτό του, να αισθανθεί, το γονιό όχι δίπλα του, αλλά απέναντί του. Ο τόνος της φωνής επίσης μπορεί να επηρεάσει τα αισθήματα ενός παιδιού. Μπορείς να μιλήσεις σε ένα παιδί, με τρόπο όμορφο που βγάλει αγάπη και ενδιαφέρον. Μπορείς όμως να μιλήσεις χρησιμοποιώντας την προστακτική και να κάνεις το παιδί να αισθάνεται, όχι ότι του μιλάς, αλλά ότι το προστάζεις. Φυσικά είναι ανάλογα και με το θέμα για το οποίο μιλάς στο παιδί. Αν όμως τις περισσότερες φορές έχεις ύφος ανακριτικό ή ύφος που βγάζει επιβλητικότητα, τότε για εμένα, το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό.

    ReplyDelete

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki