Αντώνης Καλογιάννης: «Κάντε κουράγιο»

«Παιδιά 22 ετών μου λένε «κ. Καλογιάννη νιώθουμε σαν να έχουμε συνταξιοδοτηθεί ήδη και να έχουμε αποστρατευθεί από τη ζωή».

Μουσική: Γιώργος Γιαννουλάτος 

Στίχοι: Πυθαγόρας 

Από το άλμπουμ «Τα Λιοτρόπια»
Δημιουργός video clip: Μαργαρίτα Πάσχου

«Παιδιά 22 ετών μου λένε «κ. Καλογιάννη νιώθουμε σαν να έχουμε συνταξιοδοτηθεί ήδη και να έχουμε αποστρατευθεί από τη ζωή». 

10/01/2010

Συνέντευξη: Αντώνης Καλογιάννης

* Κύριε Καλογιάννη πόσα χρόνια, στο τραγούδι;
«Είμαι 40 χρόνια στο τραγούδι. Στην αρχή ξεκίνησα να τραγουδάω για τους φίλους μου γιατί είχα ωραία παρέα. Μετά μ' άκουσε ο Μίκης και με απήγε. Τραγουδούσα σε μια μπουάτ για δώδεκα χρόνια με τη Μαρία Φαραντούρη. 
Ωσπου ήρθε το 67 και σηκώθηκα και έφυγα στην Γαλλία γιατί δεν μ' άρεσε το καθεστώς. Δεν διεκδικώ δάφνες ούτε σύνταξη αντιστασιακού. Και δεν ήμουν στην εξορία. Μην ακούς κάποιους που λένε αφελή πράγματα. Απλώς δεν μπορούσα τη Χούντα. Με εντολή του Μίκη, ο οποίος κι αυτός κρυβόταν, ξεκινήσαμε να κάνουμε συναυλίες σ ολόκληρο τον κόσμο. 
Και αυτό κράτησε πέντε χρόνια. Τα δυο τελευταία χρόνια της δικτατορίας ήρθα στην Ελλάδα και συνεργάστηκα με τον Δήμο Μούτση και τη Βίκυ Μοσχολιού. Ωστόσο το βράδυ τραγουδούσα και το πρωί με τραβούσαν στην ασφάλεια. Τα πράγματα δεν ήταν εύκολα μέχρι τη Μεταπολίτευση»
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ζωή μού φέρθηκε καλά. Επιτυχία, αναγνώριση όπως την ήθελα εγώ»

* Δηλαδή;
«Μου λένε στο δρόμο «γεια σου Αντώνη» και όχι «γεια σου μεγάλε». Αυτό το «μεγάλε» δεν μ αρέσει. Ξέρεις, αυτήν την εκτίμηση τη βλέπω κάθε Δευτέρα που τραγουδάω στο «Χαμάμ». Στο «Χαμάμ» τραγουδάω ό,τι αρέσει στον κόσμο για να τον ευχαριστήσω. Στο πρώτο μέρος τραγουδάω Μίκη κι έχω κάτω για χορωδία 120 άτομα. Τον κόσμο δηλαδή. Εγώ αρχίζω το τραγούδι και το τελειώνει ο κόσμος. Μου θυμίζει παλιές μπουάτ. Το «Σκορπιό», το «Ρήγα»
Την προηγούμενη Δευτέρα τραγούδησα Αναγνωστάκη και όλος ο χώρος γέμισε από σεβασμό και σιωπή. Ενιωσα τέτοια ευγνωμοσύνη, κυρίως για τα νέα παιδιά που τους ευχαρίστησα».

* Για τα τάλεντ σόου στην τηλεόραση, τι γνώμη έχετε;
«Αυτές οι εκπομπές και γράψτο όπως σου το λέω, είναι στραγγαλιστές ονείρων. Ποιοι είναι αυτοί που κρίνουν τα παιδιά; Γιατί ωραία κορίτσια και αγόρια να τρώνε αυτές τις προσβολές; Ποια Πολιτεία προστατεύει τη νεότητα από ατάλαντους κριτές;».

* Τα κασέ όμως των τραγουδιστών παραμένουν μεγάλα.
«Ψάξε όσο θες. Τέτοια ποσά δεν θα βρεις σ εμένα. Εγώ δεν σκεφτόμουν ποτέ πώς θα τα οικονομήσω. Εγώ τραγουδούσα «μην κλαις και μη φοβάσαι που βραδιάζει, εμείς που ζούσαμε φτωχοί»Αυτό το πιστεύω και γιά όλα τα παιδιά εκείνης της εποχής.Την Μαρία(Φαραντούρη),τον Πέτρο(Πανδή), τον Γιώργο(Νταλάρα) την Λιζέττα (Νικολάου)..
Φαιδρός δεν ήμουν. Στο καφενείο που πηγαίνω στην Καισαριανή ακούω τους φίλους μου να λένε «πήρα το τάδε δάνειο». Πώς θα το ξεχρεώσεις ρε αδερφέ; «Μη σε νοιάζει», μου λένε. Μα η τράπεζα δεν είναι μωρός παρθένος. Μετά τρέχουν σαν τρελοί να ξεχρεώσουν και δεν έχουν χρόνο ούτε για την οικογένειά τους.

Μεγάλη η μοναξιά των ανθρώπων. Μεγάλη πτώση και στις σχέσεις μεταξύ των γυναικών και των ανδρών από τα χρέη»

για περισσότερα