Ήρθαν κυνηγημένοι, έφυγαν ήρωες

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΣΟΡΟΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝΩΝ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΤΟΥ ΚΡΥΟΝΕΡΙΟΥ

Ελάχιστοι γνωρίζουν πως εκτός από τους αδικοχαμένους Βακάρ και Χουμαγιούν, άλλοι δύο μετανάστες, ο Μασαούντ και ο Αχμέντ έσπευσαν να σώσουν το ηλικιωμένο ζευγάρι που εγκλωβίστηκε στις ράγες του τρένου. Τελευταία στιγμή γλίτωσαν από φρικτό θάνατο

«Το μόνο που απαλύνει τον πόνο των γονιών
είναι ότι τα παιδιά τους έφυγαν
για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους... »

Για την ελληνική Πολιτεία ήταν δύο Πακιστανοί μετανάστες, δύο ακόμη αλλοδαποί χωρίς χαρτιά. Στη δύσκολη στιγμή όμως, όταν δύο συνάνθρωποί τους βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στις ράγες του τρένου στο Κρυονέρι, ήταν εκείνοι που έτρεξαν να βοηθήσουν. 

Χωρίς δεύτερη σκέψη ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις του ηλικιωμένου ζευγαριού που παρακαλούσε για βοήθεια. Η τραγική πρόσκρουση που ακολούθησε είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν και οι τέσσερις τη ζωή τους... Με τη αυτοθυσία τους, ο 33χρονος Βακάρ Αχμεντ και ο 18χρονος Χουμαγιούν Ανουάρ απέδειξαν πως είχαν όνομα, πρόσωπο, ψυχή, ανθρωπιά.

Είναι η άλλη, αθέατη όψη των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα, η οποία δεν βρίσκει συχνά «χώρο» στην καθημερινή επικαιρότητα. Τα άψυχα κορμιά των νεαρών από το Πακιστάν επέστρεψαν στη χώρα τους για να ταφούν. Τις σορούς τους υποδέχθηκαν οι συγχωριανοί τους με τιμές ηρώων. Η σκέψη ότι έχασαν τη ζωή τους για να βοηθήσουν δύο ανθρώπους είναι η μόνη που απαλύνει τις πολυμελείς οικογένειές τους από τον βαθύ τους πόνο...

Ελάχιστοι γνωρίζουν πως εκτός από τον Βακάρ και τον Χουμαγιούν, δύο συμπατριώτες τους προσπάθησαν να σώσουν τον 87χρονο Αθ. Τζουβέλη και τη σύζυγό του εκείνη την ημέρα. Πρόκειται για τον Αχμέντ και τον Μασαούντ, που ο Βακάρ πήρε τηλέφωνο για να βοηθήσουν.

«Ήμασταν στη δουλειά όταν μας πήρε ο Βακάρ να πάμε να βοηθήσουμε. Τρέξαμε αμέσως», διηγείται στο «Εθνος» ο Αχμέντ. «Ηταν κι άλλοι εκεί, αλλά στέκονταν πιο μακριά. Μέσα από το αυτοκίνητο, οι άνθρωποι φωνάζανε βοήθεια. ...», λέει ο Μασαούντ. Στη διαδικασία του απεγκλωβισμού, ο Βακάρ και ο Χουμαγιούν βρίσκονταν στο κέντρο των γραμμών, με την πλάτη προς το τρένο. Ο Μασαούντ και ο Αχμέντ ήταν από την πλευρά που μπορούσαν να δουν την αμαξοστοιχία. Αυτό ήταν που τους έσωσε. Ισα που πρόλαβαν να απομακρυνθούν από τις ράγες. Ο Μασαούντ τραυματίστηκε στο πόδι.

Ο Κάισερ Ναντίμ, θείος των παιδιών που έχασαν τη ζωή τους, έφτασε στο σημείο πέντε λεπτά μετά το δυστύχημα. «Είδα τον Βακάρ, είχε ακόμη τις αισθήσεις του. Ζήτησε νερό. "Δεν έχω δύναμη", είπε και έσβησε», μας λέει. «Πιο πέρα, διέκρινα την πράσινη φόρμα που φορούσε ο Χουμαγιούν. Δεν τόλμησα να πάω από κοντά να τον δω. Και στους δύο, το χτύπημα ήταν στο πίσω μέρος του κεφαλιού...».

Εφιαλτικές οι πρώτες στιγμές μετά την τραγωδία

Τα αναπάντητα ερωτηματικά του δυστυχήματος

Για πολλές ώρες μετά, ο 32χρονος Μασαούντ που είχε τραυματιστεί στο πόδι βρισκόταν σε σοκ - δεν μπορούσε να μιλήσει, δεν κατάφερε ούτε κατάθεση να δώσει στην αστυνομία που έφτασε καθυστερημένη στο σημείο. Ο μικρότερος, ο 19χρονος Αχμέντ εξήγησε τι είχε συμβεί. Ήταν απαρηγόρητος. Εκτός από συγχωριανοί, με τον Χουμαγιούν ήταν κολλητοί φίλοι. Μέχρι σήμερα, κανείς δεν ξέρει τι συνέβη, πώς δηλαδή το αυτοκίνητο του Αθ. Τζουβέλη βρέθηκε στις ράγες από σημείο που δεν υπήρχε διάβαση. Κάποιοι πιθανολογούν υπερβολική ταχύτητα, άλλοι μιλούν για πρόβλημα υγείας...

Το μυστικό φαίνεται ότι το έχουν πάρει μαζί τους οι δύο επιβάτες... Παρά το γεγονός ότι η Αστυνομία ειδοποιήθηκε αμέσως μετά την ανατροπή του ΙΧ στις ράγες, όπως προκύπτει από τα στοιχεία και τους αυτόπτες μάρτυρες, έφτασε στο σημείο με καθυστέρηση. Ερώτημα παραμένει γιατί δεν είχε ειδοποιηθεί εγκαίρως ο ΟΣΕ...

Τώρα, ο Μασαούντ σκέφτεται να γυρίσει για λίγο στο Πακιστάν «να ξεφύγει το μυαλό του, να δουν και οι γονείς του ότι είναι σώος και αβλαβής», όπως μας λέει. Ο Αχμέντ περνά κάθε μέρα από το σημείο του δυστυχήματος για να θυμηθεί τους φίλους του που χάθηκαν εκεί... Και οι δύο έχουν αγωνία για τα χαρτιά τους. Ίσως, μετά το περιστατικό, η Πολιτεία τους δώσει άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Όμως οι ίδιοι δεν το απαιτούν. Αυτή η αξιοπρέπειά τους είναι ένας ακόμη λόγος που και ο Αχμάντ και ο Μασαούντ αποδεικνύουν πως έχουν όνομα, πρόσωπο, ψυχή.

Κινητοποίηση

  Έρανος για την επιστροφή

Ο ΚάιΣερ Ναντίμ, θείος του Βακάρ και του Χουμαγιούν που έχασαν τη ζωή τους, είχε την ευθύνη τους όσο βρίσκονταν στην Ελλάδα. Ήταν εκείνος που τους φρόντιζε «να μην πάρουν τον κακό δρόμο», για να μπορέσουν να βοηθήσουν τις πολυμελείς οικογένειές τους που βρίσκονται στο Πακιστάν. Ήταν εκείνος που ανέλαβε το δύσκολο έργο της επιστροφής των σορών στη χώρα τους για να ταφούν. Τα χρήματα για τη μεταφορά μαζεύτηκαν με την πρωτοβουλία του δημοσιογράφου Νίκο Αγκο και τη συνδρομή όσων έμαθαν ότι υπήρχε ανάγκη. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έπαιξαν τον ρόλο τους. Σημαντική βοήθεια προσέφεραν -μεταξύ άλλων- ο δήμαρχος Γιώργος Καμίνης αλλά και οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Η πρώτη εικόνα που αντίκρισε ο Κάισερ Ναντίμ στο χωριό τους στο Πακιστάν ήταν ο πατέρας του 33χρονου να κλαίει μπροστά στο σπίτι του και να ζητάει το γιο του... «Δεν έχω λόγια να σας πω πόσο στενοχωριέμαι. Τον Βακάρ τον είχα σαν γιο μου. Φανταστείτε πόσο δύσκολο ήταν για μένα να πω στους γονείς του ότι χάθηκε...», μας λέει. «Το μόνο που απαλύνει τον πόνο των γονιών είναι ότι τα παιδιά τους έφυγαν για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους... Στην κηδεία ήρθαν 8-10.000. Ολοι έκλαιγαν, αλλά έλεγαν ότι τα παιδιά έφυγαν σαν ήρωες», τονίζει.

ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ, Έθνος, 27/4/12