Τα παιδιά ως συµβολικά οχήµατα µιας άρρωστης κοινωνίας

Η άνοδος της παιδικής εγκληµατικότητας

Ένα φαινόµενο πολυπαραγοντικό
    Πολύ συνοπτικά, οι περισσότεροι παράγοντες που επηρεάζουν τη νεανική παραβατικότητα τείνουν να προκαλούνται από ένα µείγµα γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Σύµφωνα µε το βιβλίο του Laurence Steinberg, «Adolescence», οι δύο µεγαλύτεροι παράγοντες πρόβλεψης της νεανικής παραβατικότητας είναι το γονεϊκό στυλ και η συσχέτιση οµάδων συνοµηλίκων.

Παιδική Εγκληματικότητα: Τι συμβαίνει και είναι τόσο διαδεδομένη;

    

    Πρόσθετοι παράγοντες που µπορεί να οδηγήσουν έναν έφηβο σε νεανική παραβατικότητα περιλαµβάνουν την κακή ή χαµηλή κοινωνικοοικονοµική κατάσταση, κακή σχολική απόδοση ή/ και αποτυχία και την απόρριψη των συνοµηλίκων. 

Η παραβατική δραστηριότητα, ειδικά η εµπλοκή σε συµµορίες νέων, µπορεί επίσης να προκληθεί από την επιθυµία για προστασία από τη βία ή την οικονοµική δυσπραγία. 

    Οι ανήλικοι παραβάτες µπορούν να δουν την παραβατική δραστηριότητα ως µέσο για να αποκτήσουν πρόσβαση σε πόρους είτε έναν τρόπο προστασίας από απειλές. Μια έρευνα από την Carrie Dabb έδειξε ότι ακόµη και οι αλλαγές στον καιρό µπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα τα παιδιά να εκδηλώσουν αποκλίνουσα συµπεριφορά.

Η σηµασία του γονεϊκού στυλ
    Οι οικογενειακοί παράγοντες που µπορεί να επηρεάζουν την προσβολή περιλαµβάνουν: το επίπεδο γονικής επίβλεψης, τον τρόπο µε τον οποίο οι γονείς πειθαρχούν ένα παιδί, τη γονεϊκή σύγκρουση ή χωρισµό, την εγκληµατική δραστηριότητα από γονείς ή αδέρφια, τη γονική κακοποίηση ή παραµέληση και την ποιότητα της σχέσης γονέα-παιδιού. Υπάρχουν 4 κατηγορίες τρόπων γονικής µέριµνας που περιγράφουν τις στάσεις και τις συµπεριφορές που εκφράζουν οι γονείς κατά την ανατροφή των παιδιών τους. Η έγκυρη ή δηµοκρατική ανατροφή των παιδιών χαρακτηρίζεται από ζεστασιά και υποστήριξη εκτός από την πειθαρχία.

• Η επιεικής ή επιτρεπτική ανατροφή των παιδιών χαρακτηρίζεται από ζεστασιά και σεβασµό προς τα παιδιά, αλλά στερείται δοµής και πειθαρχίας.
• Η αυταρχική ανατροφή των παιδιών χαρακτηρίζεται από υψηλή πειθαρχία χωρίς τη ζεστασιά, οδηγώντας έτσι σε συχνά εχθρική συµπεριφορά και σκληρή επίπληξη.
• Η αµελής ανατροφή των παιδιών είναι τόσο µη ανταποκρινόµενη όσο και µη απαιτητική. Το παιδί δεν αντιµετωπίζεται ούτε στοργικά ούτε πειθαρχικά από τον γονέα.

Σύµφωνα µε έρευνα της Laura E. Berk, το στυλ γονικής µέριµνας που θα ήταν πιο ωφέλιµο για ένα παιδί, µε βάση τις µελέτες που διεξήγαγε η Diana Baumrind (1971) είναι το έγκυρο στυλ ανατροφής παιδιών, επειδή συνδυάζει την αποδοχή µε την πειθαρχία για να προσφέρει υγιή ανάπτυξη για το παιδί.

Ο ρόλος της κοινωνίας

    Η νεανική εγκληµατικότητα εποµένως, παρότι εµπεριέχει αντικρουόµενες αξίες υποκειµενικής φύσης, όπως θα δούµε, είναι µια συµπεριφορά που στο σύνολό της εκπληρώνει τη λειτουργία ενός πραγµατικού «κοινωνικού συµπτώµατος», και έχει άµεση σχέση µε τους νόµους και τους κανονισµούς µιας κοινωνικής οµάδας. 

Αυτό που επιτρέπεται σε ένα πλαίσιο µπορεί να µην ισχύει σε ένα άλλο και το πεδίο των απαγορεύσεων υφίσταται σηµαντικές τροποποιήσεις µε την πάροδο του χρόνου και ανάλογα µε τις περιστάσεις. 

    Με άλλα λόγια, η περιοχή του εγκλήµατος συνδυάζεται πάντα και σε σχέση µε τα όρια του «µη-τόπου» που µια δεδοµένη κοινωνία ιχνηλατεί για τους εφήβους, που έχουν επιτακτική εντολή να «µείνουν στη θέση τους».
    Το σηµαντικότερο από όλα, είναι πως σε στιγµές οικονοµικής κρίσης µιας κοινωνίας, όπως η σηµερινή, αυτός ο «µη τόπος» της εφηβείας αυξάνεται σηµαντικά σε διάρκεια, καθώς πλέον έχουµε να κάνουµε µε ένα φαινόµενο «παρατεταµένης εφηβείας» που έχει όχι µόνο χρονικά αλλά και ψυχικά χαρακτηριστικά.
    Η παράταση της περιόδου της σχολικής επιµόρφωσης και, παράλληλα, η διαχρονική δυνατότητα εισόδου στον κόσµο της εργασίας, έχει παρατείνει σηµαντικά τη διάρκεια της εφηβείας σε σχέση µε αυτό που κάποτε χαρακτήριζε την είσοδο στην ενήλικη ζωή.

........

ολόκληρο το άρθρο εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι