Το δυστύχημα στα Τέμπη το 2003 που στοίχισε τη ζωή σε 21 μαθητές...

το τραγικό δυστύχημα

Αθώος κρίθηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας, ο οδηγός του λεωφορείου στο πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, Κ. Μαυρομιχάλης. Η δίκη που άρχισε στις 2 Οκτωβρίου 2008, ολοκληρώθηκε, ενώ σε δύο μήνες κλείνουν έξι χρόνια από το τραγικό τροχαίο (13 Απριλίου 2003) που στοίχισε τη ζωή σε 21 μαθητές.

Το Δικαστήριο έκρινε ενόχους τον Αθαν. Σαράντη, πρόεδρο της εταιρείας «Ακρίτας Α.Ε.» για λογαριασμό της οποίας μεταφερόταν με την νταλίκα η ξυλεία, και τη διευθύνουσα σύμβουλο Λουκία Σαράντη.

Αμφότεροι κρίθηκαν ένοχοι για ανθρωποκτονία εξ αμελείας κατά συρροή, σωματικές βλάβες κατά συρροή και διατάραξη της ασφάλειας συγκοινωνιών και καταδικάστηκαν σε συνολική ποινή φυλάκισης 4 ετών, 11 μηνών και 15 ημερών έκαστος.

Το δικαστήριο δέχθηκε για τους δύο κατηγορούμενους τα ελαφρυντικά του προτέρου εντίμου βίου, καθώς και ότι επιδίωξαν στη συνέχεια να άρουν τις συνέπειες των πράξεών τους.

Από τα συνολικά τρία ελαφρυντικά που ζήτησαν οι συνήγοροί τους, η εισαγγελέας της έδρας πρότεινε να γίνει δεκτό μόνο το ένα (του προτέρου εντίμου βίου). Επίσης, απορρίφθηκε το αίτημα αναστολής της ποινής και τη μετέτρεψε προς 10 ευρώ ημερησίως.

Ακόμα, επιδίκασε στους γονείς ενός εκ των θυμάτων χρηματική ικανοποίηση. Όρισε, τέλος, η έφεση να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα με τον όρο καταβολής εγγύησης 5.000 ευρώ έκαστος.

Οι κατηγορούμενοι εκπροσωπήθηκαν στο δικαστήριο με πληρεξούσιους δικηγόρους και όπως τονίστηκε από τους υπερασπιστές των δύο καταδικασθέντων, στην αγόρευσή τους για τα ελαφρυντικά, η εταιρεία πλήρωσε συνολικά για αποζημιώσεις το ποσό των 8.500.000 ευρώ. Μάλιστα, υπογράμμισαν ότι οι κατηγορούμενοι πλήρωσαν τα χρήματα πριν τελεσιδικήσουν οι υποθέσεις και δόθηκαν όλα στο ακέραιο.

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Τετάρτη, 11 Φεβρουαρίου 2009

13/04/2003

(Τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη)

Στην πιο γλυκιά ώρα της μέρας

ένα κομμάτι άνοιξε του ουρανού.

Εικοσιένας Άγγελοι πήραν το δρόμο για τη γη….

Σαρανταδυό ανέβηκαν….

.

Δεν ξεχώριζα το συνοδό

από τον καινουριοφερμένο.

Στα λευκά… όλοι στα λευκά,

που χρύσιζαν….

 .

Χαρούμενοι πήραν το δρόμο για επάνω…

Μόνο στα μάτια διέφεραν,

γαλανά των Αγγέλων

καστανά και μαύρα γαλανά και πράσινα

του Κωστή, της Όλγας, της Ευανθίας, του Ηλία….

Μα σε όλα τα μάτια το ίδιο χαμόγελο,

το ίδιο κοκκίνισμα στα μάγουλα,

η ίδια ευτυχία στην καρδιά.

.

Χειλάκια σαν τριαντάφυλλα,

αβασάνιστα από του έρωτα τα πάθη,

χεράκια άμαθα,

καρδούλες απονήρευτες….

.

Άνοιξε πάλι η πύλη τουρανού…

στη σειρά τους περίμεναν

εκατοντάδες άγγελοι σκουρόχρωμοι,

ο Αχμέτ… η Ζαΐρα…ο…ο…η…[*]

έγιναν ένα με τα τραγούδια τους

μια μεγάλη συντροφιά....

 .
Όλα τους πίσω άφησαν

το αίμα,

τον πόνο,

οι ψυχές

δεν ακρωτηριάζονται,

δε μολύνονται.

Δε θυμούνται

οι ψυχές στον Παράδεισο…

ξεχνούν

θορύβους,

ψέματα,

αθλιότητα,

τη δική μας αθλιότητα

των νεκροζώντανων….

[*] μαίνεται ο πόλεμος στο Ιράκ