Τα παιδιά δεν κακομαθαίνουν, όταν τους δείχνεις πολλή αγάπη και στοργή. Εκδηλώστε, όμως, σωστά την αγάπη σας.

Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτή την άποψη: «Μην το παραχαϊδεύεις το παιδί. Θα το κακομάθεις».

Εσείς, ωστόσο, τι πιστεύετε; Ισχύει για σας αυτή η άποψη; Θεωρείτε πως είναι μύθος ή πραγματικότητα τελικά η άποψη ότι τα παιδιά κακομαθαίνουν όταν τους δείχνεις πολλή αγάπη και στοργή;

Γνωρίζετε κάποιο παιδί που να κακόμαθε από την πολλή αγάπη; Ή που οι γονείς του να ανταποκρίνονται στις συναισθηματικές του ανάγκες, να δείχνουν την αγάπη τους και να είναι τρυφεροί και στοργικοί και τελικά να έκαναν κακό στα παιδιά τους μέσα από αυτές τις συμπεριφορές; Γιατί η λέξη «κακομαθαίνω» είναι αρνητική. Εμπεριέχει κάτι «κακό». 

Αντιθέτως, θεωρώ πως όλοι μας γνωρίζουμε γονείς που είναι πολυάσχολοι, εργασιομανείς, εγωιστές και πολύ απασχολημένοι με τις δικές τους ανάγκες. Αυτοί οι γονείς τότε, τι κάνουν στα παιδιά τους; 

Ορισμένοι γονείς θεωρούν ότι τα παιδιά πρέπει να σκληραγωγηθούν και ότι η υπερβολική αγάπη τα κάνει ευάλωτα. 

Αυτό το ακούμε αρκετά συχνά από πατεράδες που ανησυχούν ότι η υπερβολική αγάπη θα κάνει κακό στον ανδρισμό του γιου τους. 

Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι αν μεγαλώσουν το παιδί τους με πολλή αγάπη και στοργή, θα γίνει ένας απαιτητικός ενήλικας που θα απαιτεί τη φροντίδα και τη προσοχή των άλλων όταν μεγαλώσει. Όχι μόνο αυτό δεν συμβαίνει, αλλά συμβαίνει και ακριβώς το αντίθετο. Έτσι, λοιπόν, είναι συγκρατημένοι στην αγάπη που δίνουν στα παιδιά τους. Ουσιαστικά τους στερούν κάτι που τόσο πολύ έχουν ανάγκη, και τελικά φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που προσδοκούσαν.

Οι συναισθηματικά απαιτητικοί ενήλικοι, εκείνοι δηλαδή που απεγνωσμένα απαιτούν την αγάπη και τη φροντίδα, είναι οι ενήλικοι εκείνοι που δεν την πήρανε όταν ήτανε παιδιά. Δεν πήρανε την αγάπη και τη στοργή των γονιών τους ώστε σήμερα ως ενήλικες να νιώθουν ασφαλείς. Απ' την άλλη, οι ενήλικοι που μπορούν να εκφράσουν την αγάπη τους προς τους άλλους, είναι πάντοτε άνθρωποι που γνώρισαν την ξεκάθαρη και ανεπιφύλακτη αγάπη των γονιών τους. 

Πολλοί γονείς τώρα θα σκέφτονται αν και πόση αγάπη και στοργή δίνουν στα παιδιά τους. Εύχομαι να είναι πολλή!
Άλλοι πάλι γονείς θεωρούν πως δίνουν πολύ αγάπη στα παιδιά τους αφού τα πηγαίνουν βόλτα, τους αγοράζουν ακριβά ρούχα και πολλά παιχνίδια. Πιστεύουν πως με αυτό τον τρόπο δείχνουν στα παιδιά τους ότι ακούνε τις ανάγκες τους και τις καλύπτουν επειδή τα αγαπάνε. Και εδώ είναι η μεγάλη παγίδα που πολλοί γονείς πέφτουν.

Δεν δείχνετε αγάπη και στοργή με αυτό τον τρόπο. Ξεχάστε το, αν μέχρι σήμερα το πιστεύατε και αλλάξτε όσο είναι νωρίς. Το παιδί δεν ξέρει καν την αξία αυτού που του προσφέρεται και σίγουρα δεν ενδιαφέρεται και να μάθει.

Και να είστε σίγουροι πως μεγαλώνοντας θα έχει ξεχάσει τα ακριβά παιχνίδια και τα πολλά ρούχα που του παρείχατε, και το μόνο που θα θυμάται είναι η απουσία της υγιούς εκδήλωσης της αγάπης και της τρυφερότητας σας προς εκείνο. Δεν μιλάμε μόνο για βρέφη ή νήπια, αλλά και για τα έφηβα παιδιά σας. Μπορεί να δείχνουν πως απομακρύνονται από εσάς συναισθηματικά σιγά σιγά, αλλά μη μένετε σε αυτό.

Το να αγκαλιάζετε και να φιλάτε το έφηβο παιδί σας με μη ερωτικό τρόπο, όχι μόνο δεν πειράζει αλλά είναι και πολύ ωφέλιμο για την ανάπτυξη του. Ποτέ η εξωτερίκευση της αγάπης και της στοργής σας δεν μπορεί να είναι υπερβολική, αρκεί να ακούτε και με ποιον τρόπο θέλει το παιδί σας να του το εκφράζετε ανάλογα με την ηλικία στην οποία βρίσκεται.

Μη φοβάστε να αγαπήσετε υπερβολικά τα παιδιά σας. Δεν υπάρχει περίπτωση η αγάπη σας ποτέ να τους κάνει κακό. Η σωστή, όμως, εκδήλωση της αγάπης σας. Πείτε του πολλές φορές ότι το αγαπάτε. Αγκαλιάστε το τρυφερά. Φιλήστε το. Κυλιστείτε μαζί του στο πάτωμα παίζοντας. Θα το θυμούνται πολύ περισσότερο από τα ακριβά παιχνίδια. Τα παιδιά μπορούν να εντοπίσουν τη διαφορά ανάμεσα στην πραγματική αγάπη και στην εξαγορά της αγάπη.

Μη φοβάστε να αγαπήσετε υπερβολικά τα παιδιά σας. Δεν υπάρχει περίπτωση η αγάπη σας ποτέ να τους κάνει κακό.

Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου
Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια

daddycool

Η Εποχή Του Ασώτου - Καταντήσαμε χοιροβοσκοί να τρώμε ξυλοκέρατα και βγήκαμε στην ζητιανιά....

Ο γιος απαίτησε το μερίδιο της περιουσίας του από τον Πατέρα του, το πήρε, έφυγε σε χώρα μακρινή και εκεί το διασκόρπισε. 

Είμαστε οι γιοι του Πατέρα, που διαγουμίσαμε την περιουσία που μας έδωσε. 

Rembrandt Harmensz van Rijn 
Return of the Prodigal Son

Γοητευτήκαμε από τις ξενόφερτες σειρήνες που μας σαγήνευσαν, αλλάξαμε τα πρότυπα που είχαμε από τότε που υπήρξαμε ως λαός, αναζητήσαμε το εύκολο χρήμα και την άκρατη ευχαρίστηση. 
Εκλέξαμε πολιτικούς στα μέτρα μας, αναδείξαμε και συντηρήσαμε την διεφθαρμένη εξουσία και κατασπαταλήσαμε τα δώρα του Πατέρα.

Καταχωνιάσαμε τις αξίες και τις αρχές του πολιτισμού μας, την ανθρωπιά μας, το φιλότιμό μας, την τιμή μας. 
Σπιλώσαμε την δικαιοσύνη, 
υπονομεύσαμε την δημοκρατία μας. 
Η παγκοσμιοποίηση σμίκρυνε την πατρίδα, η «επιστημονική» ιστορία εξασθένισε το έθνος, η απόρριψη της θρησκείας ήρε τα σημεία αναφοράς.

Καταντήσαμε χοιροβοσκοί να τρώμε ξυλοκέρατα και βγήκαμε στην ζητιανιά. 

Δώσαμε ομολογίες χρέους, αλλά κανείς δεν μας δάνειζε χρήματα με αντίκρισμα χάρτινες υποσχέσεις. 

Και τότε νοιώσαμε την απίστευτη μοναξιά που κουβαλούσαμε.

Όλα τα χρόνια, η περιουσία του Πατέρα, τα χρήματα που δεν κοπιάσαμε να αποκτήσουμε, τα δάνεια και οι πιστωτικές μας έδιναν την πεποίθηση της ευημερίας και της ευμάρειας κι εμείς κλεινόμασταν στον εαυτό μας, άκρατοι εγωιστές που μόνο η εξαγορά της προσωρινής ευχαρίστησης μας ένοιαζε, χτίζοντας σαθρά θεμέλια στο οικοδόμημα που θα κληροδοτούσαμε στα παιδιά μας.

Και τώρα, μόνο την τροφή των χοίρων έχουμε να φάμε, αλλά επειδή η μοναξιά δεν αντέχεται κι αφού κανένας δεν μας υπολήπτεται, είπαμε να υποθηκεύσουμε και το μέλλον μας. 
Κι ετοιμαζόμαστε να ξεπουλήσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε για να πάρουμε μια παράταση τρυφηλότητας, 
επειδή ακόμη, ο αδερφός μου ο γερμανός, δεν με θέλει μαζί του,  
επειδή ο αδερφός μου ο ευρωπαίος δεν θέλει να με στηρίξει, 
επειδή ο αδερφός μου ο «νοικοκύρης» λέει: «ο υιός σου ούτος, ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών»...

Ευτυχώς η παραβολή έχει αίσιο τέλος. 

Ο άσωτος γιος μετανοεί και προστρέχει στον Πατέρα του: «πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου, και ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου», κι Αυτός ανοίγει την αγκαλιά του και σφάζει τον μόσχο τον σιτευτό.

Όταν εμείς συνειδητοποιήσουμε τον εγωισμό μας, 
όταν αισθανθούμε ειλικρινά την ασωτία μας, 
όταν πάψουμε να θεωρούμε τους «άλλους» υπεύθυνους για την κατάντια μας, 
όταν αποπέμψουμε τον πολιτικό που εμείς εκλέξαμε την ώρα που θα μας κλείσει το μάτι, 
όταν θα αρνηθούμε στον διεφθαρμένο αξιωματούχο της εξουσίας να τον λαδώσουμε, 
όταν ως δάσκαλοι κάνουμε καλά και με πολλή αγάπη το μάθημά μας στα παιδιά μας, 
όταν σκάψουμε το χωράφι μας κάνοντας πρώτα τον σταυρό μας,
όταν αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο μας «ως εαυτούς», 
τότε ο μόσχος ο σιτευτός θα μας περιμένει στο τραπέζι, προσφορά από τον Πατέρα σε μένα και τους αγαπημένους μου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (Λουκά κεφ. ιε' στίχοι 11-32)

πρώτη ανάρτηση: Το χαμομηλάκι