«Να είσαι ο εαυτός σου…»

Έτσι μου είπε κάποιος «ειδήμων» κάποτε που περνούσα δύσκολα.
- «Να είσαι ο εαυτός σου»
- Και πώς ακριβώς το εννοείς αυτό;
- Όπως το λέω...
- Δηλαδή, να φέρομαι και να εκφράζομαι όπως μου 'ρχεται; Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις;
- Ακριβώς. Έτσι απλά, «να είσαι ο εαυτός σου».

- Λες @α@ακίες...
- Μα, πώς μιλάς έτσι; Είσαι πολύ επιθετική. Μια φιλική κουβέντα κάνουμε...
- Αυτό μου ήρθε, αυτό είπα. Είμαι ο εαυτός μου...
- Δεν είναι ακριβώς έτσι, το παρεξήγησες....

Να μην σας τα πολυλογώ και σας κουράζω, η φιλική κουβέντα δεν κατέληξε πουθενά, αφού η συμβουλή «να είσαι ο εαυτός σου» μας οδήγησε σε αδιέξοδο, ελλείψει προτάσεων εκ μέρους του «ειδήμονος» και αδυναμίας δικής μου να λύσω αυτόν τον γρίφο.

Κουβάλησα στο σπίτι μου την πρόταση που μου έγινε και προσπάθησα να την επεξεργαστώ, μήπως και καταλήξω κάπου.

Και κατέληξα, μετά από πολύ καιρό και πολλή σκέψη, στα παρακάτω συμπεράσματα:

Έχω δυο ταξίδια να κάνω, μεγάλα ταξίδια και κοπιαστικά, με έναν σταυρό στην πλάτη...

Πρώτο ταξίδι:
Για να είμαι ο εαυτός μου, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να με καταλάβω (το δυσκολότερο που μπορεί να πετύχει άνθρωπος), να καταλάβω, ψυχή, πνεύμα, καρδιά και σώμα.
Θα πρέπει, κατάματα, την αλήθεια μου να δω, 

τα όριά μου να κατανοήσω, 

τις δυνατότητές μου να ξεκαθαρίσω, 

τα ελαττώματά μου να επισημάνω, 

τις αδυναμίες μου να παραδεχτώ, 

τα σφάλματά μου να ομολογήσω, 

τα δυνατά μου σημεία να βρω... 

και όλα αυτά προϋποθέτουν ταπείνωση, ειλικρίνεια και καθαρή σκέψη.

Και πείτε ότι μίλησα ξεκάθαρα με τον εαυτό μου, με κατάλαβα...

Μετά, όλα αυτά πρέπει να τα αποδεχτώ και να με αγαπήσω...

Τώρα αρχίζει το δεύτερο μακρύ ταξίδι, παράλληλα με το πρώτο, που θα τελειώσει στο τέλος του βίου μου.
Το ταξίδι της αυτοβελτίωσης, που πρέπει, επιβάλλεται μόνη μου να το κάνω, χωρίς συνταξιδιώτες.

Τότε, και μόνο τότε, αν στην αφετηρία του αποφασιστικά βρεθώ, τότε θα μπορώ, με προσοχή και κατά περίπτωση, «να είμαι ο εαυτός μου»...

Ένας «εαυτός μου» που έχει αποφασίσει να βελτιώνεται μέρα με τη μέρα. 

Θέλουν κότσια, θέλουν δύναμη, αντοχές τα ταξίδια αυτά.

Θέλουν εφόδια και όπλα, μάλλον, ένα όπλο.

Τον Σταυρό Του.

Την δύναμη, που θα χρειάζομαι, θα την αντλώ από Αυτόν που με αγαπά προσωπικά, που με έπλασε μοναδική, που για μένα θυσιάστηκε και αναστήθηκε...

Καλή Ανάσταση, καινούργιε μου εαυτέ...

Το Χαμομηλάκι

Όσο προσπαθούμε να «φτάσουμε» τους άλλους...

Όσο προσπαθούμε να «φτάσουμε» τους άλλους, τόσο απομακρυνόμαστε από τον αληθινό μας εαυτό.

Δεν αξίζει να σπαταλάς τις ώρες σου σκεπτόμενος το πώς θα μπορούσες να γίνεις κάποιος άλλος. 

Δεν αξίζεις συνεχώς να υποβάλλεις τον εαυτό σου στην τόσο ψυχοφθόρα διαδικασία του να συγκρίνεσαι με κάποιον άλλον.

Αυτό το σαράκι της ζήλιας έχει κάνει τον κάθε άνθρωπο, έστω για μία φορά στη ζωή του, να αισθάνεται άσχημα. Όμως, σε μερικούς ανθρώπους τους κυριεύει ολοκληρωτικά, τους κάνει τη ζωή μαρτύριο. 

Αυτή η σύγκριση με τους άλλους είναι ατελέσφορη, δεν έχει νόημα και είναι προσβλητική για εμάς τους ίδιους.

Στην πραγματικότητα, 

δεν έχεις ιδέα πόσα προβλήματα μπορεί να έχει ο άνθρωπος εκείνος που θαυμάζεις, όπως και η τέλεια ζωή που θεωρείς πως έχει. 

Δεν έχεις ιδέα ποια μπορεί να είναι τα σκοτάδια του, τα αδιέξοδά του, οι πληγές που προσπαθεί να κρύψει. 

Δεν ξέρεις πόσα χαστούκια μπορεί να βίωσε για να φτάσει στο σημείο που εσύ τον θεωρείς σήμερα σπουδαίο.

Δεν έχει σημασία να προσπαθείς να φτάσεις κανέναν. 

Αυτό όχι μόνο είναι εξουθενωτικό, αλλά σε απομακρύνει από τον δικό σου μοναδικό, αληθινό εαυτό. 

Οι άλλοι άνθρωποι πρέπει να σε αγαπούν και να σε επιλέγουν για αυτό που είσαι, όχι επειδή έγινες η αντιγραφή κάποιου άλλου.

Μη γίνεις το αντίγραφο κανενός. Ο κάθε άνθρωπος έχει τα χαρίσματά του και τη στιγμή που φθονείς κάποιον, χάνεις πολύτιμες ώρες τις οποίες θα μπορούσες να αξιοποιήσεις για τη βελτίωση του δικού σου εαυτού. 

Δε γνωρίζεις ποτέ αν ο άλλος άνθρωπος που θαυμάζεις, βλέπει καλά πράγματα και εκείνος σε εσένα που θα ήθελες να έχει.

Έχεις τα δικά σου χαρίσματα, το δικό σου μυαλό, το δικό σου κορμί, τη δική σου προσωπικότητα. Όπως και να είναι, είναι δικά σου. 

Και αυτά πρέπει να τα αγαπήσεις, να τα αγκαλιάσεις, να τα αναδείξεις. 

Μη γίνεσαι αντίγραφο κανενός, γίνε η καλύτερη εκδοχή του δικού σου εαυτού. 

Μη μοιάσεις σε κανέναν, γίνε ο καλύτερος εαυτός, ο δικός σου εαυτός.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ένα δεκάλεπτο...

Να φροντίζεις κάθε μέρα, να βρίσκεις δέκα λεπτά για σένα.
Όσες και αν είναι οι υποχρεώσεις σου, όσα τρεχάματα ή δουλειές και αν έχεις.

Δέκα λεπτά χωρίς να κάνεις τίποτα. Χωρίς τηλεόραση, χωρίς μουσική, χωρίς τον υπολογιστή ή το κινητό σου. Χωρίς να διαβάζεις, χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς να προβληματίζεσαι για κάτι. Εσύ και ο εαυτός σου.

Δέκα λεπτά για σένα μόνο. Και ας όλοι, παιδιά, σύζυγος, γονείς, ας όλοι περιμένουν από σένα… Άστους να περιμένουν. Δεν πειράζει. Δεν θα πάθουν τίποτα. Εσύ φρόντισε να δώσεις αυτά τα δέκα λεπτά στον εαυτό σου. Το έχεις ανάγκη.

Έτσι…
Λίγο για να ηρεμήσεις. Λίγο για να έρθεις "εις εαυτόν". Λίγο για να βρεις τα «μπόσικα» που λέμε. Λίγο για να προσευχηθείς. Λίγο να ξαποστάσεις.

Δέκα λεπτά. Το έχεις ανάγκη.
Και μετά, ξαναρίξου πάλι στον αγώνα.

e-psyxologos.gr
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι