Ο Απών Γονέας - Absent parents

Απόντες γονείς χαρακτηρίζονται εκείνοι οι γονείς που δε μπορούν ή δε θέλουν να ασχοληθούν με το παιδί τους. 

Η απουσία των γονιών αφήνει βαθιά τραύματα και συναισθηματικό κενό στο παιδί. 

Αν και συνήθως αναφέρεται στον μπαμπά αυτή η κατάσταση, τα τελευταία χρόνια το συναντάμε και στις μητέρες.

Οι απόντες γονείς μπορεί να εμπίπτουν σε μία, ή σε περισσότερες από μία, από τις καταστάσεις που θα παρουσιάσουμε παρακάτω. 

Αν βρείτε και τον εαυτό σας μέσα στις παρακάτω κατηγορίες, είναι η ώρα για αλλαγή.
Absent parents

Ζητήστε βοήθεια για να αποκαταστήσετε το δεσμό με τα παιδιά σας πριν οι συνέπειες γίνουν μη αναστρέψιμες.

1. Επιβάλλοντας την άποψή του
Συνήθως, ο πατέρας είναι σωματικά παρών. Η συναισθηματική του αποσύνδεση εκφράζεται μέσα από την επιβολή της θέλησής του και την άποψη των παιδιών του, χωρίς να ακούει τις εξηγήσεις της οικογένειάς του.

Η οικογένειά δεν τον ενδιαφέρει, δεν ξέρει ή δεν εκτιμάει τη γνώμη του παιδιού του...

Απαιτεί και επιβάλει την επίτευξη υψηλών στόχων, αλλά δεν αναγνωρίζει την προσπάθεια ή δεν ενισχύει τις θετικές πράξεις.

2. Είναι απαθείς απέναντι στις ανάγκες των παιδιών τους
Αν και παρέχουν εισόδημα στην οικογένεια, δεν ασχολούνται με τα ενδιαφέροντα των παιδιών τους. Δεν ασχολούνται με κανόνες ή να θέσουν όρια. 

Επιπλέον, δεν έχουν τη διάθεση να δημιουργήσουν χώρο για να τον μοιραστούν με τα παιδιά.

Δε μπορούν να κάνουν ένα κομπλιμέντο ή μια επίπληξη, όταν πρέπει. Γενικά, αυτό αφήνει όλο το βάρος της εκπαίδευσης των παιδιών στη μητέρα. Δεν είναι επικοινωνιακοί και οι ευθύνες τους περιορίζονται στο να παρέχουν τα απαραίτητα στην οικογένεια.

3. Συναισθηματική ανωριμότητα
Είναι αυτό το είδος του πατέρα που αρνείται να μεγαλώσει και θέλει να μείνει ένας αιώνιος έφηβος. Τα παιδιά είναι βάρος για τον τρόπο ζωής τους. Δεν έχουν την ωριμότητα να παίρνουν αποφάσεις και να θέτουν τα όρια που χρειάζονται τα παιδιά.

Είναι εύκολο για αυτούς να έχουν παιδιά, επειδή δε δεσμεύονται στην ευθύνη που έχουν οι γονείς. 

Περνάνε περισσότερο χρόνο με τον εαυτό τους παρά με τα παιδιά τους. Επίσης, δε μπορούν να αποτελέσουν θετικό πρότυπο για τα παιδιά τους. 

Εξάλλου, οι προτεραιότητές τους είναι η ικανοποίηση των δικών τους αναγκών, κι αν δεν καταφέρουν να τις εκπληρώσουν, εκνευρίζονται.

4. Οι απόντες γονείς δεν έχουν χρόνο
Είναι ο πατέρας που, για λόγους εργασίας, δε βρίσκεται στο σπίτι. Ίσως δε θέλει να είναι απών, μπορεί και να προέρχεται από ένα σπίτι όπου υπήρχε ένας πατέρας που νοιαζόταν και αγαπούσε τα παιδιά του. 

Ίσως αρνείται το ρόλο του πατέρα επειδή πρέπει να ανταποκριθεί σε ένα απαιτητικό πρόγραμμα εργασίας για να παρέχει τρόφιμα στο σπίτι.

Αν και η τεχνολογία προσφέρει επιλογές για να “μοιραστείτε” ενδιαφέροντα και να έρθετε πιο κοντά με την ανάπτυξη των παιδιών, αυτό δεν είναι αρκετό. Το παιδί χρειάζεται να περάσει χρόνο με τον πατέρα του. 

Η αγάπη που εκφράζει κάποιος μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης ή μέσω εφαρμογών δεν είναι αρκετή. Χρειάζεται να υπάρχει σωματική εκδήλωση με αγκαλιές και με την παρουσία του στη ζωή των παιδιών.

5. Ανεύθυνος
Δεν συμμετέχει στη συναισθηματική ούτε στην οικονομική υποστήριξη των παιδιών. Όσο κι αν η μητέρα πιέζει τον πατέρα να έχει έναν περισσότερο ενεργό ρόλο στη ζωή των παιδιών, δεν το κατορθώνει.
Πίσω από έναν ανεύθυνο γονιό, μπορεί να υπάρχει ένα παιδί που μεγάλωσε κι αυτό με έναν απόντα γονιό, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την συμπεριφορά του. 

Είναι εκείνος που αρνείται την πατρότητα ενός παιδιού ή εξαφανίζεται μετά από ένα χωρισμό ή ένα διαζύγιο.

6. Υπάρχει μια αυταρχική ή εκδικητική μητέρα
Ρωτήστε πάντα τις μητέρες που παραπονιούνται ότι οι σύντροφοί τους είναι απόντες, αν τους επιτρέπουν να είναι παρόντες. Όντως πίσω από κάποιους απόντες γονείς υπάρχουν κάποιες αυταρχικές μητέρες.
Εκτός από εκείνες που αναλαμβάνουν όλες τις ευθύνες της εκπαίδευσης και του γονέα, υπάρχουν κι εκείνες που αρνούνται στους γονείς οποιαδήποτε πιθανότητα να είναι παρόντες.

Η διάλυση ενός ζευγαριού οδηγεί μερικές γυναίκες στο να επιτεθούν στον πατέρα του παιδιού. Είναι ένα είδος εκδίκησης, το οποίο δεν γίνεται πάντα επίτηδες. 

Ωστόσο, είναι το ίδιο αρνητικό για τα παιδιά. Αν και ο πατέρας θέλει να είναι παρών και να συμμετέχει με κάποιο τρόπο στη ζωή των παιδιών του, η γυναίκα αρνείται οποιαδήποτε πιθανότητα μπορεί να έχει.

Απόντες γονείς και οι συνέπειές τους
Το να μεγαλώνουν τα παιδιά με απόντες γονείς έχει σοβαρές επιπτώσεις στο ίδιο το παιδί:
* Προβλήματα σε σχέσεις με τους άλλους
* Δυσκολία να συνδέονται με τα συναισθήματά τους
* Ανικανότητα να ακολουθούν κανόνες και να σέβονται την εξουσία
* Ανικανότητα να έχουν ρόλους εξουσίας
* Έλλειψη θέλησης ή ανικανότητα να εκπληρώσουν τα όνειρά τους ή τα σχέδιά τους.

Ένας γονιός που νοιάζεται, αγαπάει και είναι υπεύθυνος για τα παιδιά του δεν είναι απαραίτητος μόνο για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών, αλλά και για να έχουν τα παιδιά αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό.

Ωστόσο, σας δίνει κι εσάς την ευκαιρία να γιατρέψετε τις δικές σας πληγές, αν μεγαλώσατε κι εσείς με έναν γονέα που ήταν απών.

meygeia
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πώς κάνουμε το παιδί μας ανεύθυνο;

Για να δούμε πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε την υπευθυνότητα του παιδιού μας, ίσως μας βοηθά να ξεκινήσουμε από την αντίθετη πλευρά – δηλαδή να δούμε ποιοι τρόποι διαπαιδαγώγησης κάνουν το παιδί να είναι ανεύθυνο.

Την ανευθυνότητα του παιδιού, την καλλιεργούμε όταν:

• Συστηματικά «καλύπτουμε» το παιδί και δε βιώνει τις συνέπειες των πράξεών του.
• Συστηματικά ανεχόμαστε και δικαιολογούμε ανάρμοστη ή επιθετική συμπεριφορά από το παιδί με αποτέλεσμα να καλλιεργούμε ακριβώς αυτές τις συμπεριφορές.
• Διορθώνουμε ή «πληρώνουμε» για τα λάθη του παιδιού.
• Αναλαμβάνουμε τις υποχρεώσεις του παιδιού.
• Δίνουμε τις «μάχες» του παιδιού.
• Κάνουμε εμείς τις δουλειές που έχουμε αναθέσει στο παιδί .
• Το παιδί έχει προνόμια χωρίς να είναι συνεπές στις υποχρεώσεις του.
• Ο γονέας περιμένει το «τέλειο αποτέλεσμα», όπως το έχει φανταστεί ο ίδιος.

Οι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί και

• Έχουν την τάση να «προστατεύουν» το παιδί του από τις συνέπειες των πράξεών του.
• Οδηγούν το παιδί «βήμα – βήμα» χωρίς το να αφήνουν να δοκιμάζει δικούς του τρόπους επίλυσης προβλημάτων.
• «Σερβίρουν» έτοιμες λύσεις και δεν αφήνουν το παιδί να βρει δικές του λύσεις.
• Αφαιρούν όλες τις δυνατότητες επιλογής από το παιδί.
• Εξασθενούν την πίστη του παιδιού τους στην ικανότητά του να λύσει τα δικά του προβλήματα.

Πώς κάνουμε τα παιδιά μας υπεύθυνα;
Μπορείτε να διδάξετε το παιδί σας να είναι υπεύθυνο από πολύ μικρή ηλικία.

Βασικός στόχος σας πρέπει να είναι να βοηθήσετε το παιδί σας να γίνεται όλο και περισσότερο ανεξάρτητο από εσάς.

Αυτό σημαίνει να υποστηρίζετε κάθε πρωτοβουλία του για πράγματα που προσπαθεί να κάνει μόνο του και να του δείξετε ότι πιστεύετε ότι μπορεί να τα καταφέρνει.

Δεχτείτε την καλύτερη προσπάθεια του παιδιού σας ακόμα και αν το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι αντάξιο των προσδοκιών σας.

Η υπευθυνότητα του παιδιού καλλιεργείται επίσης, όταν περάσετε το μήνυμα στο παιδί ότι αυτά που μπορεί να κάνει (να ντυθεί, να πλένεται κ.τ.λ.), τα περιμένετε να τα κάνει και έχει υποχρέωση να τα κάνει.

Καθημερινά αφήστε το να τρώει μόνο του, να ντύνεται μόνο του και ό,τι μπορεί να κάνει.

Δώστε στο παιδί σας δουλειές να κάνει, έχοντας υπόψη όμως ότι χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να διδάξετε στα παιδιά σας να δουλεύουν από ό, τι για να κάνετε τη δουλειά εσείς οι ίδιοι.

Έτσι π.χ. σίγουρα μπορείτε να μαζέψετε πολύ πιο γρήγορα εσείς οι ίδιοι τα παιχνίδια του και το αποτέλεσμα θα είναι πολύ πιο ικανοποιητικό, αλλά είναι πολύ πιο σημαντικό να μάθει το παιδί να το κάνει μόνο του.

Εδώ η ενθάρρυνση και η ενίσχυση των προσπαθειών του παιδιού είναι απαραίτητες, καθώς και η επιβράβευσή του.

περισσότερα εδώ: themamagers
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι