Sunday 27 May 2007

Μαμά, βγήκα με τους φίλους μου...

""Μαμά βγήκα με τους φίλους μου.
Πήγα σε ένα πάρτι και θυμήθηκα αυτό που μου είχες πει, να μην
πιω αλκοόλ.

Μου είχες ζητήσει να μην πιω επειδή θα έπρεπε να οδηγήσω μετά,
έτσι ήπια ένα αναψυκτικό. Ήμουν περήφανη για μένα, γιατί είχα
ακούσει αυτό που τόσο γλυκά με είχες συμβουλεύσει πριν φύγω, να μην πιω αν πρέπει
να οδηγήσω, σε αντίθεση με αυτό που μου έλεγαν οι φίλοι μου.

Έκανα τη σωστή επιλογή! Η συμβουλή σου ήταν η σωστή.

Όταν το πάρτι τελείωσε όλοι μπήκαν στα αυτοκίνητά τους χωρίς να είναι
σε θέση να οδηγήσουν. Εγώ πήρα το αμάξι μου. Ήμουν σίγουρη ότι
ήμουν καθαρή.
Δεν μπορούσα να φανταστώ μαμά αυτό που με περίμενε .....
Τώρα είμαι εδώ ξαπλωμένη στην άσφαλτο και ακούω έναν αστυνομικό να
λέει «το παιδί που προκάλεσε το δυστύχημα ήταν μεθυσμένο».
Μαμά η φωνή του ακούγεται τόσο μακρινή.
Το αίμα μου είναι παντού στην άσφαλτο και εγώ προσπαθώ με όλες μου τις
δυνάμεις να μην κλάψω.
Ακούω τους γιατρούς να λένε ότι αυτή η κοπέλα δεν θα τα
καταφέρει.
Είμαι σίγουρη ότι το άλλο παιδί που οδηγούσε δεν το είχε καν
φανταστεί όταν έτρεχε τόσο πολύ.
Στο τέλος, αυτός είχε αποφασίσει να πιει και εγώ τώρα πρέπει να
πεθάνω.
Γιατί το κάνουν αυτό μαμά? Αφού ξέρουν ότι θα καταστρέψουν ζωές?
Ο πόνος που νιώθω είναι σαν να με καρφώνουν χιλιάδες μαχαίρια.
Πες στην αδερφή μου να μην φοβηθεί, στον μπαμπά να είναι δυνατός.
Κάποιος έπρεπε να πει σε αυτό το παιδί ότι δεν έπρεπε να πιει αν
θα οδηγούσε.

Ίσως αν του το έλεγαν οι δικοί του όπως έκανες εσύ, τώρα να ήμουν
ζωντανή .....

Η ανάσα μου γίνεται όλο και πιο αδύνατη και αρχίζω να φοβάμαι
μαμά..
Αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές και είμαι τόσο απελπισμένη.
Θα ήθελα τόσο να σε αγκαλιάσω μαμά....και να σου πω πόσο σε αγαπάω
Σε αγαπάω μαμά....αντίο!!!

Αυτές οι λέξεις γράφτηκαν από μια δημοσιογράφο που ήταν παρούσα σε
ένα δυστύχημα.
Η κοπέλα ενώ πέθαινε ψιθύριζε αυτές τις λέξεις και η δημοσιογράφος
τις έγραφε σοκαρισμένη.
Η ίδια δημοσιογράφος άρχισε μια εκστρατεία εναντίον της οδήγησης
υπό την επήρεια Αλκοόλ.

Ευχαριστούμε πολύ τον αγαπημένο μας φίλο Μιχάλη...

7 comments:

  1. Συ γκλο νι στι κό....

    ReplyDelete
  2. Πολύ καλή η σελίδα σας! Αξίζουν πάντα τέτοιες προσπάθειες!

    stilesonline@blogspot.com

    ReplyDelete
  3. good work

    have a nice day ..

    ReplyDelete
  4. Είναι από αυτά που διαβάζεις και αισθάνεσαι ένα βάρος στο στήθος, ένα κόμπο στο λαιμό γιατί σου έρχεται η εικόνα αυτού του κορυτσιού, να ξεψυχάει στην άσφαλτο και αυτά να είναι τα τελευταία της λόγια. Έφερα την εικόνα αυτού του τροχαίου στο μυαλό μου, και αυτής της κοπέλας που αισθανόμενη την αδικία του να χάνεις το πολυτιμότερο αγαθό που είναι η ζωή, μη μπορώντας να κάνει τίποτα και έχοντας γνώση της κατάστασής της, είπε αυτά τα τελευταία της λόγια. Απορώ γιατί, στα μπουκάλια με οινοπνευματώδη ποτά δεν βάζουν μηνύματα όπως στα πακέτα με τα τσιγάρα. Τι θα πεις σε αυτήν τη μάνα; Ποτό και οδήγηση λένε δεν πάνε μαζί. Σωστά. Καμία αντίρρηση. Μήπως όμως πρέπει να δείξουμε και τι γίνεται όταν το ποτό και η οδήγηση πάνε μαζί; Γιατί αυτό το πράγματι όπως είπε η φίλη nellinezi συγκλονιστικό άρθρο δείχνει πως πάνε το ποτό και η οδήγηση μαζί. Πάνε στο θάνατο και ανθρώπους που δε φταίνε σε τίποτα. Και αν δεν τους πάνε στο θάνατο, μπορεί να τους πάνε σε κάποιο αναπηρικό αμαξίδιο, ή στο σπίτι τους μετά από καιρό με κάποιο μέλος του σώματός τους να λείπει. Ακόμα όμως και αν πάνε σωματικά αρτιμελείς, δεν ξέρω αν και πότε θα ξεπεράσουν αυτήν την φρικιαστική εμπειρία να ακούς τις λαμαρίνες να τσαλακώνουν, να έρχονται προς το μέρος σου και να σε αφήνουν αναμνήσεις που δύσκολα περνάνε. Και κάτι ακόμη φίλοι μου. Δε μεθάει μόνον το ποτό. "Μεθάει" πολλές φορές και η υπερβολική ταχύτητα και ο εγωισμός του στυλ "να τον περάσω με το αμάξι γιατί με πέρασε". Είναι συμπεριφορές επικίνδυνες, που με τα πρόστιμα μόνον δεν αλλάζουν. Αν δεν καταλάβεις γιατί πρέπει να μην κάνεις κάτι (να πίνεις, να τρέχεις σαν σε αγώνα ταχύτητας, να μη φοράς ζώνη και κράνος κλπ), όπου δε θα υπάρχει ο φόβος της αστυνόμευσης, θα συνεχίζεις να είσαι το ίδιο επικίνδυνος και για εσένα και για τους άλλους που σε τίποτα δε σου φταίνε.
    Με αγάπη
    Agorafoviagr

    ReplyDelete
  5. ξαναπερασα και δεν εχασα..σημερα διαβασα διο ιστοριες..
    πραγματη η αληθια ας ειναι ενα πουπουλο...ομως ειναι φωτια και ποναει..''οι αλοι πλευρα του νομισματος..αραγε πιος στα ματια σημερα αυτα τα κηταει..η χρησει ειναι ευλωγια..η καταχρισει ειναι αμαρτια.

    ReplyDelete
  6. πραγματικα μου ηρθε να βαλς τα κλαματα………
    το χειροτερο ειναι οτι την πληρωνει παντα εκεινος που δε φταιει…..

    ReplyDelete

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki