Επειδή η Παρασκευούλα ήταν γυφτάκι...

    Γυρίζοντας από την εργασία μου σήμερα, έκανα μια στάση στην αερογέφυρα της Πέτρου Ράλλη και Θηβών στη Νίκαια, για να πω μια προσευχή.

    Εκεί που πριν λίγες μέρες συνήθιζε να στέκεται η 13χρονη Παρασκευούλα και να καθαρίζει τα τζάμια των αυτοκινήτων που σταματούσαν στο φανάρι.
Γιατί ήταν γυφτάκι...

    Η Παρασκευούλα λοιπόν ζούσε μόνη της σε ένα αντίσκηνο κάτω από τη γέφυρα, καθώς ο πατέρας της είναι φυλακή και η μητέρα της εξαφανισμένη...
Γιατί ήταν γυφτάκι...
    Η Παρασκευούλα που λέτε δεν απασχόλησε, δεν "υπήρχε" ποτέ για τη Πρόνοια, για τις κοινωνικές δομές του δήμου, για τα συσσίτια της εκκλησίας.
Γιατί ήταν γυφτάκι...
    Η Παρασκευούλα δεν πήγαινε σχολείο, ίσως οι δικοί της (οι όποιοι δικοί της) παίρναν κάποιο επίδομα, αγαπούσε τις σαγιονάρες Adidas και της άρεσαν οι καραμέλες ζελεδάκια.
Γιατί ήταν γυφτάκι.
    Η Παρασκευούλα καθάριζε τα τζάμια των αυτοκινήτων μέχρι που ένα αυτοκίνητο με μεγάλη ταχύτητα έπεσε πάνω της και της τερμάτισε τη ζωή.
Και βέβαια κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί της, καθώς δεν είναι επώνυμη, δεν έχει ακόλουθους, δεν γράφει καλά στο γυαλί .
Γιατί ήταν γυφτάκι...

    Ένα παιδί, που γεννήθηκε στη σιωπή του κόσμου, παρέμεινε (για μας) στη σιωπή και κατέληξε στη σιωπή.
    Δεν ξέρω τι ήταν η Παρασκευούλα, ξέρω όμως τι δεν είναι ο δικός μας κόσμος.
Ένας κόσμος που δεν χωράει ένα ζευγάρι σαγιονάρες Adidas και ένα σακουλάκι καραμέλες ζελεδάκια.

Στο Καλό κοριτσάκι μου...

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΠΟΓΛΟΥ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Το πιο ανήθικο ψυχολογικό πείραμα, που έγινε σε ένα μωρό 11 μηνών

    Ένα μωρό 11 μηνών χρησιμοποιήθηκε το 1920 σε ένα απάνθρωπο ψυχολογικό πείραμα. Η ιστορία του Little Albert προκαλεί ακόμα ανατριχίλα.

    Τον έλεγαν «Little Albert». Δεν μάθαμε ποτέ με απόλυτη βεβαιότητα το πραγματικό του όνομα. Ήταν ένα μωρό 11 μηνών που βρέθηκε στο επίκεντρο ενός από τα πιο σκοτεινά και απάνθρωπα πειράματα στην ιστορία της ψυχολογίας. Χωρίς τη συγκατάθεση της μητέρας του, χωρίς καμία προστασία, έγινε το εργαλείο για να αποδειχθεί κάτι τρομακτικά απλό: ότι ο φόβος μπορεί να κατασκευαστεί.
    Ο John B. Watson, πατέρας του συμπεριφορισμού, και η βοηθός του Rosalie Rayner ήθελαν να αποδείξουν πως οι φοβίες δεν είναι έμφυτες. Πως ο άνθρωπος γεννιέται σαν λευκό χαρτί και η κοινωνία γράφει πάνω του. Το πείραμα ξεκίνησε με τον μικρό Albert να παίζει χαρούμενος με ένα λευκό ποντίκι. Δεν τον τρόμαζε τίποτα. Κάθε φορά όμως που το ακουμπούσε, ένας δυνατός μεταλλικός ήχος ακουγόταν πίσω του. Το μωρό αναπηδούσε, τρομοκρατούνταν, έκλαιγε. Ο ήχος γινόταν τρόμος, και ο τρόμος κόλλαγε πάνω στο αθώο ποντίκι.
    Σύντομα, ο μικρός άρχισε να κλαίει μόνο στη θέα του. Όμως δεν σταμάτησε εκεί. Φοβόταν πια και το λευκό κουνελάκι, και τον σκύλο, και τη γούνα, και τη μάσκα του Άγιου Βασίλη. Οτιδήποτε λευκό και χνουδωτό είχε συνδεθεί με την απόλυτη απειλή. Είχε γίνει φοβία.
    Το πιο τρομακτικό όμως δεν ήταν αυτό. Ήταν ότι ο Watson ποτέ δεν προσπάθησε να αντιστρέψει το αποτέλεσμα. Δεν αποσυνεχίστηκε ο φόβος. Δεν έγινε προσπάθεια αποκατάστασης. Ο μικρός εξαφανίστηκε από τα αρχεία και από τις ζωές των ερευνητών. Κανείς δεν έμαθε πώς μεγάλωσε. Αν μπορούσε ποτέ να αγγίξει έναν σκύλο. Αν κοιμόταν τα βράδια χωρίς να κλαίει.
    Δεκαετίες μετά, ερευνητές αναζήτησαν την ταυτότητά του. Άλλοι λένε πως ήταν ο Douglas Merritte, που πέθανε σε ηλικία έξι ετών με σοβαρά νευρολογικά προβλήματα. Άλλοι πως ήταν ο William Albert Barger, που ζούσε μέχρι τα 87 του αλλά δεν μπορούσε ποτέ να βρίσκεται κοντά σε ζώα. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιο παιδί ήταν ο Little Albert. Το μόνο βέβαιο είναι πως υπήρξε και πως ήταν μόνο έντεκα μηνών όταν του έκλεψαν την αθωότητα.
    Το πείραμα σήμερα θεωρείται αποκορύφωμα επιστημονικής απανθρωπιάς. Αποτελεί παράδειγμα για το πώς η επιστήμη μπορεί να χάσει τον δρόμο της όταν λείπει η ηθική. Χωρίς κανόνες, χωρίς φραγμούς, χωρίς ψυχή. Μόνο δεδομένα, μόνο φόβος, μόνο ένα μωρό που κλαίει μπροστά σε μια κάμερα.
    Και μια ιστορία που δεν πρέπει να ξεχαστεί ποτέ.
πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι Οργανούληδες, τα γενναία μας όργανα που μας κρατούν υγιείς / Orgamites

Όλοι θέλουμε, μικροί και μεγάλοι, να ζήσουμε πολλά χρόνια και να είμαστε υγιείς. Μελέτες δείχνουν ότι αν φροντίζουμε σωστά το σώμα μας από μικρή ηλικία, μπορούμε να βελτιώσουμε σημαντικά την ποιότητα ζωής μας και ταυτόχρονα να μειώσουμε τον κίνδυνο χρόνιων παθήσεων, όπως είναι οι καρδιαγγειακές νόσοι, η υψηλή αρτηριακή πίεση και ο διαβήτης. 

Αλλά πώς μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό;

Οι Οργανούληδες έχουν την απάντηση: Σούπερ μυστικά και δεκάδες πολύτιμες συμβουλές συνθέτουν τον Οδηγό Υγιεινής Ζωής για παιδιά αλλά και γονείς.

Τι θέλει η καρδιά για να χτυπά δυνατά; 

Τι χρειάζονται οι πνεύμονες για να είναι χαρούμενοι; 

Τι αγαπάει περισσότερο ο νεφρός και 

από τι έχουν ανάγκη τα μάτια;

Οι Οργανούληδες σας αποκαλύπτουν πέντε σούπερ μυστικά:
1. Να κινείστε
2. Να κάνετε διάλειμμα από τις οθόνες
3. Να τρώτε υγιεινά
4. Να πίνετε πολύ νερό
5. Να κοιμάστε πολύ
Ανακαλύψτε εδώ τον οδηγό

Οι Οργανούληδες έρχονται για να τονίσουν τη σημασία του μέτρου και της ισορροπίας και να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν υγιεινές συνήθειες που θα τα συνοδεύουν και στην ενήλικη ζωή τους. 

Τι περιμένετε λοιπόν; Ακολουθήστε τους -γονείς και παιδιά- αν θέλετε μια ζωή με περισσότερη υγεία, ευτυχία και διάρκεια.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γιατί το παιδί μου δεν μου λέει τα πάντα; / Why Won’t My Child Tell Me About School?

Απαντήστε στις παρακάτω ερωτήσεις με ειλικρίνεια και ίσως καταλάβετε…

Why Won’t My Child Tell Me About School?

1. Το μαλώνετε, όταν σας μιλάει για ένα λάθος του;
2. Το κοροϊδεύετε, όταν έχει κάνει κάποια αστοχία ή μπορεί να έπεσε;
3. Έχετε βλεμματική επαφή και ενδιαφέρον, για το τι νιώθει και σκέφτεται;

• Είναι πολύ σημαντικό να έχετε ουδέτερη θέση όταν ακούτε τις εξομολογήσεις του παιδιού σας και να το υποστηρίζετε συχνά πυκνά. 
• Μην είστε επικριτικός γιατί το παιδί σας θα κλειστεί στον εαυτό του και θα απομακρυνθεί από εσάς.

Κάντε τις παρακάτω ερωτήσεις, όποτε κουβεντιάζετε με το παιδί σας:

1. Πώς ήταν η μέρα σου σήμερα;
2. Πώς νιώθεις τώρα; (όταν σας μιλάει για κάτι που έγινε στο σχολείο)
3. Τί σκέφτεσαι να κάνεις τελικά;

Πολλές φορές είναι πιο εύκολο να ξεκινήσει η κουβέντα περιγράφοντας εμείς οι γονείς τη δική μας μέρα, ή ζητώντας μια συμβουλή σε ένα υποθετικό μας πρόβλημα από τα ίδια μας τα παιδιά, προκειμένου να δείξουμε ότι όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην καθημερινότητά τους. 

Όπως και να έχει, το παιδί μας πρέπει να καταλάβει ότι η συζήτηση είναι σημαντική, γιατί βοηθά:

1. να νιώσει καλύτερα, να ξελαφρώσει μοιραζόμενο το μυστικό του ή τις έννοιες του
2. να δει πιο ξεκάθαρα την κατάσταση και να πάρει μια πολύτιμη συμβουλή.

Είναι σημαντικό να βλέπετε το παιδί σας ίσο με εσάς και να μην ξεχνάτε ΠΑΝΤΑ να ρωτάτε πώς νιώθει και τι σκέφτεται. 

Έτσι θα νιώσει ότι έχει αξία και αγάπη γύρω του.

newsbomb