Ο «νταής» που εκφοβίζει είναι πάντα το πιο αδύναμο και φοβισμένο παιδί

Το κλειδί για όσους εκφοβίζονται από «νταήδες» είναι να αναγνωρίσουν ότι ο εκφοβισμός του «νταή» δεν σχετίζεται με εκείνους, αλλά με τον ίδιο και την αδυναμία του.

Τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί σημαντική προσοχή στο φαινόμενο του εκφοβισμού, ιδιαίτερα όσον αφορά στην περίπτωση των παιδιών. Ωστόσο, ένα από τα πράγματα που έχουμε την τάση να παραβλέπουμε, είναι ότι τα παιδιά που τείνουν να εκφοβίζουν τα υπόλοιπα μεγαλώνουν και τείνουν να μην αλλάζουν πολύ στην πορεία της ζωής τους, άλλωστε η συνέπεια στο χαρακτήρα είναι στοιχείο της ανθρώπινης υπόστασης. 

Τα αγόρια που πείραζαν το παιδί που καθόταν μόνο του και τα «κακά» κορίτσια που δεν προσκάλεσαν τη συμμαθήτριά τους στο πάρτυ, μεγαλώνουν και γίνονται εξίσου κυριαρχικά, αλαζονικά και φοβισμένα, όπως ήταν και ως παιδιά.

Ο πολιτισμός μας συναλλάσσεται καθημερινά με το φόβο. 

Αυτό μπορούμε να το παρατηρήσουμε ακόμη και στις διαφημίσεις όπως για μια εταιρεία που «θα σας προστατεύσει, έναντι αμοιβής, από μισθολογικές κατασχέσεις, περιουσιακά δικαιώματα και άλλες υποθέσεις αν χρωστάτε χρήματα στην εφορία».

Εδώ υπάρχει ένα θέμα: 

αυτές οι συνέπειες που διαφημίζει η εταιρία, είναι το φυσικό και λογικό αποτέλεσμα του χρέους που έχετε προς την εφορία. 

Γιατί, λοιπόν, εφαρμόζεται η τακτική του φόβου; 

Επειδή όταν οι άνθρωποι φοβούνται, τείνουν να παίρνουν παράλογες, άγνωστες, παρορμητικές - και συνήθως δαπανηρές - αποφάσεις. Εκεί βρίσκεται η λύση για μία πιθανή χειραγώγηση.

Αυτό είναι μόνο ένα από τα χιλιάδες παραδείγματα που βιώνουμε καθημερινά και τείνουν να μας ταρακουνούν. 

Δεν έχουν κάνει ακόμη πολλοί άνθρωποι το εμβόλιο της γρίπης; 

Σκορπίστε τους «σπόρους» του φόβου της γρίπης ώστε να αποκτήσετε κάποια ψευδαίσθηση του ελέγχου στο φόβο κάποιου άλλου, ο οποίος πλέον θα έχει την αίσθηση ότι δεν έχει τον έλεγχο.

Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το φόβο σε προσωπικό επίπεδο - όταν δηλαδή είμαστε εκφοβισμένοι – η υποκείμενη ηθική γίνεται πιο αχνή και μας μιλάει με έμφαση για μια γενική έλλειψη εκλεπτυσμού και συναισθηματικής νοημοσύνης. 

Αυτή η αποτυχία οδηγεί στη συνέχεια σε αυτή την κυριαρχική ανάγκη για έλεγχο, την οποία ο νταής καταλήγει να αναζητά, με άσχημο τρόπο προς τους άλλους.

Όλα αυτά, επομένως, οδηγούν στην ερώτηση: 

Ποιος φοβάται περισσότερο - ο εκφοβισμένος ή ο «νταής»; Φυσικά ο «νταής», επειδή η καταπιεσμένη ανάγκη του με περιορισμένο αριθμό δεξιοτήτων - κοινωνικό, συναισθηματικό, φυσικό, κλπ–τον κάνει να προσπαθεί με οποιονδήποτε τρόπο να αναδειχθεί έναντι των άλλων.

Το εγώ του «νταή» είναι πονηρό. 

Η αλαζονεία του τον γεμίζει με μια κενή εμπιστοσύνη. Το πατρονάρισμα του είναι μία ανάγκη για υποτίμηση. Η οργή του είναι μία ανάγκη να ελέγξει. 

Το Εγώ του είναι εύθραυστο, οδηγούμενο από φόβο και ναρκισσισμό, όχι από δύναμη, ούτε από τη δύναμη που επιθυμεί τόσο απελπισμένα να κατέχει. 

Στην πραγματικότητα, ο «νταής» είναι ουσιαστικά ανίσχυρος, γιατί ο ίδιος είναι τόσο ισχυρός όσο η δύναμη που εμείς του δίνουμε. Τρέφεται από τον φόβο μας, αλλά η πείνα του οδηγείται αποκλειστικά από τη δική του.

Το κλειδί για τους εκφοβισμένους είναι να αναγνωρίσουν ότι ο εκφοβισμός του «νταή» δεν σχετίζεται με εκείνους, αλλά με τον ίδιο και την αδυναμία του. 

Πρόκειται για την αίσθησή του ότι απειλείται και την αγωνία του να χαρακτηριστεί ως απατεώνας. Φοβάται πολύ– αρκετά πολύ θα λέγαμε - και όλη την ώρα.

Έχοντας στο μυαλό μας αυτή την αναγνώριση, ότι δηλαδή ο εκφοβισμός δεν σχετίζεται μ’ εμάς, τότε μπορούμε να είμαστε σταθεροί και σίγουροι για τον εαυτό μας. 

Έτσι, μπορούμε να διατηρήσουμε την αυτοπεποίθησή μας και παράλληλα να αποφύγουμε την αυτο-θυματοποίησή μας που δυνητικά διαιωνίζει τις καταχρηστικές και κοινωνικά σαδομαζοχιστικές σχέσεις στις οποίες πρόκειται να βρεθούμε τυχαία, κατ’ επιλογή ή εξ ορισμού.

Ο «νταής» είναι πάντα το πιο αδύναμο παιδί στην παιδική χαρά. Κάντε λίγο πίσω και παρακολουθήστε τον με συμπόνια, καθώς βυθίζεται σε μια χλωμή αντανάκλαση αυτού του παιδιού, το οποίο προσποιείται ότι είναι.

Πηγή: PsychologyToday.com
Απόδοση:Τζατζαδάκη Ματρώνη, Φιλόλογος-Γλωσσολόγος, Φοιτήτρια Ψυχολογίας ΕΚΠΑ
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σεφέρης: Τα παιδιά μας μεγαλώνουν...

"Τα παιδιά μας μεγαλώνουν τόσο γρήγορα, που δεν τα βλέπουμε. Σηκώνεις ξαφνικά τα μάτια και βλέπεις έναν έφηβο ή κάποιον σε ηλικία γάμου. Έχεις χάσει τη χαρά να κοιτάζεις τα πρόσωπά τους, γιατί τρέχεις όλη τη μέρα να τους εξασφαλίσεις διάφορα πράγματα κι έχεις χάσει τη χαρά."

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Καλύτερή μου Φίλη...

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου, πρωί-πρωί, αξημέρωτα, τηλέφωνο από την καλύτερή μου φίλη.
- Καλημέρα σου, έγινε κάτι; Ανησύχησα...
- Όχι, μωρέ... να... κάτι ψηλάφησα στο στήθος... δε θα 'ναι τίποτα...
Πάγωσα για λίγο.
- ...... το "δε θα 'ναι τίποτα" άσε να στο πουν οι γιατροί... κλείσε ραντεβού.
- Καλά, μην κάνεις έτσι, θα κλείσω...... κι αν είναι "το κακό";;;
- Γι' αυτό πρέπει να κλείσεις, ΣΗΜΕΡΑ...

- Έχω υποχρεώσεις, το ξέρεις...

- Η μόνη σου υποχρέωση τώρα είναι να φροντίσεις εσένα. Καλά... κλείσε τώρα, τράβα στο γιατρό σου να σε κατευθύνει... περίμενε, έρχομαι να πάμε μαζί.

Και πήγαμε και την επόμενη μέρα έγινε η πρώτη μαστογραφία που έδειξε ότι αυτό το "κάτι" ήταν αρκετά σοβαρό... 

Γι' αυτό το "κάτι" έγιναν όλες οι ενέργειες, όπως έπρεπε... εξετάσεις επί εξετάσεων, με την καθοδήγηση εξαιρετικού γιατρού, ώσπου στις 22 του Οκτώβρη έγινε το χειρουργείο και η καλύτερή μου φίλη είναι σε καλό, πολύ καλό δρόμο! 

Δεν διαγνώστηκε κακοήθεια! Πρόλαβε! 

Είναι γενναία η φίλη μου. 

Άντεξε στην αγωνία εν αναμονή των αποτελεσμάτων!

Ξεπέρασε τους φόβους της, όπως θα ξεπεράσει και την μαστεκτομή. 

Είμαι σίγουρη γι' αυτό.

Καλή ανάρρωση, καλή μου φίλη!!!

💗Ζωή θα ΄χουν τα χρόνια σου και χρόνια η ζωή σου💗

Το Χαμομηλάκι

Πού πάει η Καλοσύνη, όταν μεγαλώνουμε;

Τσακωμοί, κόντρες, χαμός, λόγια βαριά και πικρά. 

Γιατί; Τι έχουμε να χωρίσουμε; Γιατί τόση φαγωμάρα; 

Παρέες, ζευγάρια, αδέλφια, συγγενείς, μαθητές με δασκάλους, προϊστάμενοι, υφιστάμενοι όλοι τσακώνονται μεταξύ τους. 

Τι έχουμε να χωρίσουμε τελικά; 

Ή μήπως η καλοσύνη πήγε περίπατο; 

Ποια καλοσύνη; 

Αυτή που όταν τη δείχνεις σε λένε βλάκα ή κάτι ακόμα χειρότερο;

Διαστρέβλωση κατά το δοκούν. 

Ό,τι μας βολεύει κατά περίπτωση. Μεγαλώνοντας και αποκτώντας εμπειρίες, αυξάνεται και ο δείκτης κατανόησης. 

Από την κατανόηση μπορεί να πηγάσει και η καλοσύνη. 

Η υπομονή που οπλιζόμαστε κάθε φορά για να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα εμπεριέχει καλοσύνη. Έχοντας σύνεση ίσως να χαρακτηριζόμαστε ως καλοσυνάτοι άνθρωποι. Αρετές οι οποίες μας βοηθούν να πορευτούμε στη ζωή μας εξασφαλίζοντας θετικό πρόσημο.

Η ζωή όμως είναι δύσκολη, απρόβλεπτη, έρχονται τα πάνω κάτω. 

Οι εντάσεις και η αγωνία του αύριο ριζώνουν στη ψυχή και στο μυαλό. Οι πολλές αναποδιές που τυχαίνουν μας φτάνουν στα όρια. Θυμώνουμε, εκνευριζόμαστε, θεωρούμε ότι η ζωή μας αδικεί. Όλοι μας αδικούν. 

Πώς λοιπόν μπορούμε να είμαστε γεμάτοι καλοσύνη, όταν η ζωή μας γεμίζει δυσάρεστες εμπειρίες; 

Η έξαρση της βίας, της ενδοοικογενειακής, της σχολικής είναι αποτέλεσμα των ανεξέλεγκτων συναισθημάτων. 

Οι χιλιάδες απολύσεις και η οικονομική κρίση εκτελούν κάθε μορφή επιείκειας, κάθε μορφή καλοπροαίρετης χειρονομίας. 

Που πήγε η καλοσύνη; 

Μήπως δεν υπήρξε ποτέ τριγύρω; 

Και τι εννοούμε λέγοντας «αυτός είναι γεμάτος καλοσύνη;»

Ο ορισμός της καλοσύνης είναι μια ιδιότητα του καλού ανθρώπου που θέλει το καλό και την ευτυχία του συνανθρώπου του. Ο ιδανικός καλοσυνάτος άνθρωπος. 

Πιστεύω ότι στην ζωή μας κανένας μας δεν είχε ως αφετηρία να βλάψει τον συνάνθρωπό του – πλην των εγκληματιών και πολλές φορές των ηλιθίων. 

Οι καταστάσεις, όμως, που βιώνουμε καθημερινά εξαντλούν τα επίπεδα της καλοσύνης μας. Ανθρώπινο κι όχι κατακριτέο. 

Οι δυσκολίες, οι εμπειρίες και τα χρόνια μας ωριμάζουν από την μία.
Μας κάνουν, όμως και πιο τραχείς στους τρόπους, πιο υποψιασμένους, με αποτέλεσμα να χάνουμε κάτι από την ευγένειά μας. Να γινόμαστε απότομοι, πιο κυνικοί, πιο αληθινοί. 

Η καλοσύνη χάνει έδαφος σιγά-σιγά. Αρχίζουμε να εκπλήσσουμε δυσάρεστα τους γύρω μας, αλλιώς μας είχαν συνηθίσει, επειδή, πλέον, η οπτική μας είναι ξεκάθαρη και πατάμε στα πόδια μας καλύτερα από ποτέ. 

Πολλές φορές έχουμε ακούσει ή έχουμε πει για κάποιον που θεωρούσαμε δεδομένο ότι ήταν γεμάτος καλοσύνη:

– Δεν το πιστεύω! Τσακώθηκες μαζί του; Αυτός πάντα ήταν ψυχούλα! (ψυχούλα ονομάζουμε τον καλοσυνάτο άνθρωπο που δεν χαλάει κανενός το χατήρι).

Τα λόγια μας πιο κοφτά και σταράτα κι οι σχέσεις μας, είτε με τα παιδιά μας είτε με τους συναδέλφους μας είτε με τους φίλους μας, πιο αποστειρωμένες. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ή γινόμαστε σιγά-σιγά κακοί άνθρωποι. Απλά, γινόμαστε πιο επιλεκτικοί.

Επιλέγουμε που, πότε, ποιον, ποιους θα ευχαριστήσουμε, σε ποιους θα είμαστε καλοσυνάτοι. Δημιουργείται μια αρμονία μεταξύ συναισθήματος και λογικής.

«Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κεντ, η πολλή καλοσύνη βλάπτει. Οι επιστήμονες λένε ότι το να φέρεται κάποιος με υπερβολική καλοσύνη και κατανόηση μπορεί να δημιουργήσει κι όχι να λύσει προβλήματα. Με το να είναι κάποιος πολύ καλός μένει στάσιμος στη δημιουργία σοβαρών ανθρώπινων σχέσεων. Θυματοποιείται.» (πηγή Lifo.gr)

Χαιρόμουν ιδιαίτερα όταν επισκεπτόμουν τις παιδικές χαρές και παρατηρούσα ότι τα μικρά παιδιά δεν προσπαθούν να ευχαριστήσουν τους πάντες γύρω τους. 

Διεκδικητικά από μικρά (παίρνουν ακαριαία αυτό που θεωρούν δικό τους) κι εξαντλούν την καλοσύνη τους μόνο κατ’ επιλογή (παίζουν με τα παιδάκια που θα επιλέξουν και όχι με αυτά που θα τους υποδείξει η μαμά).

themamagers
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Εάν δεν έχεις να πεις κάτι καλό, είναι καλύτερα να μην πεις τίποτα» - Μαθαίνοντας στα παιδιά την έννοια της Καλοσύνης

   Τα απρεπή ή κακόβουλα σχόλια, με στόχο την εμφάνιση, τα ρούχα ακόμα και τα φυσικά χαρακτηριστικά, που είναι συχνά στους ψιθύρους των ενηλίκων, ξεκινούν ήδη από την παιδική ηλικία. 

Ένας τρόπος για να μην μετατραπούν τα παιδιά σε αυτούς τους ενήλικες είναι να τα βοηθήσετε να κατανοήσουν την έννοια της Καλοσύνης αλλά και γιατί την χρειαζόμαστε τόσο πολύ στην καθημερινότητά μας.

«Γιατί είναι έτσι τα μαλλιά του; Γιατί φοράει τέτοια ρούχα;» αποτελούν μερικά από τα κακόβουλα σχόλια που μπορεί να ακούσει κανείς, μέσα σε αυτούς και τα παιδιά ενώ πλέον με το Διαδίκτυο, όπου οι αναρτήσεις φωτογραφιών πραγματοποιούνται ανά δευτερόλεπτα, τέτοιου είδους σχόλια μπορεί να συγκεντρωθούν σχεδόν στιγμιαία από γνωστούς ή άγνωστους «επικριτές» που είναι απλά αγενείς ή έχουν στόχο να πληγώσουν συναισθηματικά τον άλλον.

Γιατί χρειαζόμαστε την καλοσύνη;

Σήμερα το να κρίνουμε αυστηρά τους άλλους γίνεται από ολοένα και μια μεγαλύτερη μερίδα ατόμων. 

Είναι πολύ εύκολο πια να δημοσιευθούν σχόλια για άλλους ανθρώπους, είτε πρόκειται για διασημότητες είτε για συνηθισμένους καθημερινούς ανθρώπους, αυτό όμως που οι περισσότεροι δεν αναλογίζονται είναι το τραύμα που προκαλούν. 

Βέβαια τα κακόβουλα σχόλια δεν είναι απόρροια των τεχνολογικών εξελίξεων, όμως σήμερα η κακία διαδίδεται πολύ πιο εύκολα, γρήγορα και ανώνυμα, με τις επικρίσεις να γίνονται άνευ προηγουμένου σκληρές. 

Τα παιδιά που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της τεχνολογίας και της κοινωνικής δικτύωσης μέσω του Διαδικτύου μαθαίνουν από αυτό που βλέπουν γύρω τους, που ενδεχομένως να μην είναι σωστό.

Τα παιδιά τείνουν επίσης να αγνοούν την «μεγαλύτερη εικόνα», καθώς επικεντρώνονται στο τώρα και δεν αναλογίζονται τις πλήρεις επιδράσεις της συμπεριφοράς τους σε άλλα παιδιά. 

Στο μεταξύ από την φύση τους έχουν την τάση να εστιάζουν στον εαυτό τους, γεγονός που δυσκολεύει την προσπάθειά τους να κατανοήσουν το πώς νιώθουν οι άλλοι. 

Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι εκ φύσεως κακά αλλά πολύ περισσότερο ότι χρειάζονται την σωστή και ήπια γεμάτη αγάπη καθοδήγηση.

Τρόποι για να εμφυσήσετε την καλοσύνη
Για να εμφυσήσετε την καλοσύνη στα παιδιά σας, δοκιμάστε να ενσωματώσετε ορισμένες από τις ακόλουθες πρακτικές στις καθημερινές σας συνήθειες. 

Δεν είναι ανάγκη για σοβαρές και μεγάλες συζητήσεις αρκεί να βλέπουν καθημερινά έστω και μια μικρή πράξη καλοσύνης.

Ενσυναίσθηση
Τα μικρότερα παιδάκια χρειάζονται υπενθυμίσεις για να καταφέρουν να βάλουν τον εαυτό τους στην θέση ενός άλλου παιδιού. Παροτρύνετέ το να σκέφτεται τις συνέπειες πριν ακόμα μιλήσει για κάποιον ή για κάτι που κάνει. 

Παράλληλα ενθαρρύνετε το να σκέφτεται καλά πώς η φράση που θέλει να πει μπορεί να επηρεάσει κάποιον, αφού η ενσυναίσθηση αποτελεί το θεμέλιο της καλοσύνης.

Εάν δεν έχεις να πεις κάτι καλό…
Μάθετε στο παιδί σας το εξής ρητό «Εάν δεν έχεις να πεις κάτι καλό, είναι καλύτερα να μην πεις τίποτα», καθώς μέσα σε δύο προτάσεις μαθαίνει εύκολα το νόημα της καλοσύνης. 

Με αυτόν τον τρόπο θα βοηθήσετε το παιδί σας να μάθει να λέει μόνο θετικά σχόλια, πράγματα δηλαδή που θα κάνουν τον άλλον να αισθάνεται καλά παρά λύπη.

Ευγενικά λόγια και χαμόγελα
Μια καλή ιδέα θα ήταν να βοηθήσετε τα παιδιά σας να αποκτήσουν την συνήθεια να είναι φιλικά και ευγενικά με τους γύρω τους.

 Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να βλέπουν εσάς να ευχαριστείτε το σερβιτόρο στο εστιατόριο, να πείτε ένα κομπλιμέντο στην φίλη σας για την σκληρή της δουλειά ή ακόμα και να ευχηθείτε καλή συνέχεια σε αυτόν που σας εξυπηρέτησε στο σούπερ μάρκετ.

Καλοί τρόποι
Η εκμάθηση καλών τρόπων, όπως ο σεβασμός προς τους άλλους, ο σωστός τρόπος χαιρετισμού ή προσφώνησης ενός ενήλικα, η ευγένεια, αποτελεί ένα κομβικό σημείο για την καλλιέργεια της καλοσύνης στα παιδιά.

Μην τα κακομαθαίνετε
Τα ευγενικά παιδιά, γεμάτα καλοσύνη, είναι παιδιά που αγαπούν την φιλανθρωπία και καταλαβαίνουν ότι η μαμά και ο μπαμπάς δεν μπορούν να αγοράσουν όλα τα παιχνίδια. 

Εάν θέλετε να τους εμφυσήσετε την καλοσύνη, ξεκινήστε με το να είναι υπομονετικά και ευγνώμονα για όλα όσα απολαμβάνουν στην καθημερινότητά τους.

Bullying και στο Διαδίκτυο
Να είστε ενημερωμένοι για τους κινδύνους που ελλοχεύουν στο Διαδίκτυο αλλά και για την δραστηριότητα του παιδιού σας σε αυτό. 

Ενημερωθείτε για τον εκφοβισμό, πώς μπορεί να συμβεί αλλά και πώς να το αποτρέψετε.

Να είστε καλοί με τα παιδιά σας
Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα έχει σημασία εάν δεν δείχνετε καλοσύνη και ευγένεια στα παιδιά σας καθημερινά. 

Ειδικά αν αισθάνεστε απογοητευμένοι μαζί τους, προσπαθήστε να τους μιλάτε πάντα με ευγενικό και ήπιο τόνο. 

Η πειθαρχία δεν είναι ανάγκη να είναι σκληρή, νουθετήστε τα με αγάπη και δείτε τα να εξελίσσονται σε ισορροπημένους και ευγενικούς ενήλικες, που αποτελούν την όμορφη νότα στην ημέρα των άλλων.

imommy

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι