τα παιδιά της Αφρικής.
The victims of Noma are mainly children under the age of 6, caught in a vicious circle of extreme poverty and chronic malnutrition.
.
Στην Αφρική τα παιδιά υποφέρουν από την ασιτία. Στην Αφρική τα παιδιά υποφέρουν από την έλλειψη νερού. Στην Αφρική τα παιδιά πεθαίνουν από το AIDS. Όμως στην Αφρική υπάρχει και μια άλλη ασθένεια που τσακίζει τα παιδάκια κάτω των 6 ετών. Η ΝΟΜΑ, ή αλλιώς Cancrum Oris...
Στην Αφρική τα παιδιά υποφέρουν από την ασιτία. Στην Αφρική τα παιδιά υποφέρουν από την έλλειψη νερού. Στην Αφρική τα παιδιά πεθαίνουν από το AIDS. Όμως στην Αφρική υπάρχει και μια άλλη ασθένεια που τσακίζει τα παιδάκια κάτω των 6 ετών. Η ΝΟΜΑ, ή αλλιώς Cancrum Oris...
Πρόκειται ουσιαστικά για ένα θανατηφόρο μικρόβιο γάγγραινας το οποίο εμφανίζεται και χτυπάει μικρά παιδιά που βρίσκονται στο όριο του υποσιτισμού, που δεν έχουν καμία στοματική υγιεινή, που το νερό που πίνουν είναι βρώμικο και γεμάτο μικρόβια.
Στην αρχή έλκη και
αποστήματα εμφανίζονται στα ούλα, και μετά η νόσος εξαπλώνεται. Τα χείλη
και τα μάγουλα πρήζονται ενώ οι πόνοι είναι δυσβάσταχτοι. Το μικρόβιο
αυτό κυριολεκτικά κατατρώει ολόκληρη τη σάρκα των μικρών παιδιών γύρω
και μέσα από το στόμα. Σε πολλές περιπτώσεις εξαπλώνεται και στο
υπόλοιπο πρόσωπο.
Όταν ένα παιδάκι κάτω των 6 προσβληθεί
και ζει σε τέτοιες συνθήκες έχει ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσει. Επτά με εννιά στα δέκα παιδιά πεθαίνουν, ενώ όσα ζήσουν θα είναι για όλη την υπόλοιπη ζωή τους παραμορφωμένα. Τα περισσότερα από αυτά ζουν μόνα και αποκομμένα από το κοινωνικό σύνολο.
Σήμερα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι τουλάχιστον 500.000 στην Αφρική είναι θύματα της ΝΟΜΑ.
Σας προειδοποιούμε ότι οι φωτογραφίες είναι σκληρές:
στην iatropedia
Παιδιά ενός κατώτερου θεού,
ReplyDeleteή,
ένας θεός κατώτερος του ορισμού του;
"Η σιωπή του Θεού και η προπαγάνδα της πίστης”
ReplyDeleteΟ Θεός σιωπά. Η «σιωπή του Θεού» είναι το βασικό μοτίβο όλης της υπαρξιακής φιλοσοφίας – αλλά και θεολογίας – του περασμένου αιώνα. Ο Θεός σώπασε στο Άουσβιτς και στην Ρουάντα, στην Καμπότζη και την Σερμπρένιτσα. Άφησε να εκτυλιχτούν απύθμενες βαρβαρότητες, χωρίς ποτέ να μας δώσει ούτε «ένα σημείον».
Ο Θεός σωπαίνει όχι μόνο στις μεγάλες δημόσιες τραγωδίες αλλά και στις μικρές ιδιωτικές. Η μάνα που σπαράζει για τον χαμό του παιδιού της δεν παίρνει απάντηση.
Ο Θεός σωπαίνει – είτε λέγεται Θεός, είτε Αλλάχ, είτε Ιεχωβάς, είτε αποκαλείται με άλλο όνομα από τα πολλά που του δίνουν οι άνθρωποι. Βλέπει το κακό να συμβαίνει και όχι μόνο δεν το σταματάει (αυτός ο παντοδύναμος) αλλά ούτε καν αντιδρά είτε για να το δικαιολογήσει είτε για να εκφράζει την συμπαράστασή του.
Κι όμως στην Χριστιανική θρησκεία τα κύρια επίθετα του Θεού είναι πανάγαθος, ελεήμων και φιλάνθρωπος και στην Μουσουλμανική «Αλ Ραχμάν» (ο οικτίρμων) και Αλ Ραχίμ (ο συμπονετικός).
...
...
...
Η Θεοδικία (δικαιολόγηση του Θεού) είναι βασικός κλάδος της Θεολογίας. Πρόκειται για μία από τις πρώτες και πιο σύνθετες νοητικές ασκήσεις που συνέλαβε ο άνθρωπος. Κάθε Θεοδικία απαιτεί απέραντη στρεψοδικία. Για να καλύψεις π. χ. τον καθημερινό θάνατο χιλιάδων αθώων παιδιών, πρέπει να εφεύρεις μέλλουσα ζωή, δεύτερη παρουσία, το επιχείρημα της «δοκιμασίας», το Προπατορικό Αμάρτημα – για να οδηγηθείς, κάποτε στο τέλος, στην παράθεση δύο εντελώς αντιφατικών φράσεων: «Τα πάντα εν σοφία εποίησεν» και «Ανεξερεύνητοι αι βουλαί του Υψίστου».
...
...
...
Η ύπαρξη του πόνου και του κακού στον κόσμο δεν συμβιβάζεται με την παρουσία ενός πανάγαθου και παντοδύναμου Θεού. Η αρχαία διάζευξη (αν δεν μπορεί να εκριζώσει το Κακό δεν είναι παντοδύναμος – αν δεν το θέλει, δεν είναι πανάγαθος) ισχύει πάντα. Οι διάφορες (εκατοντάδες) προσπάθειες των απολογητών δεν λύνουν το πρόβλημα. Οι αφελείς θεωρίες ότι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο την ελευθερία να πράττει και άρα δεν είναι υπεύθυνος γι αυτόν (είμαι άραγε ελεύθερος να μην πονώ και να μην πεθάνω;) ή ότι άφησε το κακό στον κόσμο για να μας δοκιμάσει (τι – και τα βρέφη; Θεός βασανιστής;) δεν πείθουν κανένα – παρά μόνον όσους παραιτούνται από την λογική. Η τελευταία καταφυγή: το Credo quia absurdum (πιστεύω διότι είναι παράλογο) του Τερτουλιανού. Αλλά, αν ανοίξω την πόρτα στο παράλογο, κανείς δεν θα με εμποδίσει πια να πιστεύω και στον Εκατόγχειρα και στον Άργο με τα χίλια μάτια.
http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?time_id=70&cat_id=2
===============================================
Και γιατί φταίει ο Θεός για τα εγκλήματα των ανθρώπων;
DeleteΚι αν ο Θεός επενέβαινε κάθε φορά που οι άνθρωποι παρεξέκλιναν, πόσο ελεύθεροι θα είμασταν;