Το 10% των εκπαιδευτικών έχει
σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα
Αν και χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας συνεχίζουν να διδάσκουν
χωρίς ποτέ να έχουν «τσεκαριστεί».
Ο ένας στους δέκα εκπαιδευτικούς πάσχει από σοβαρό ψυχολογικό νόσημα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία έρευνας
των περιφερειακών διευθυντών εκπαίδευσης, ανά τη χώρα.
των περιφερειακών διευθυντών εκπαίδευσης, ανά τη χώρα.
Σύμφωνα με πληροφορίες του «Έθνους της Κυριακής», τα αποκαλυπτικά αυτά στοιχεία, τα οποία έχουν ήδη περιέλθει σε γνώση του ΥΠΕΠΘ, φέρνουν το 10% των εκπαιδευτικών να μην είναι σε θέση να διδάξουν σε τάξεις! Οσοι από αυτούς «τσεκάρονται» εγκαίρως, τοποθετούνται κατευθείαν σε διοικητικές θέσεις στην Εκπαίδευση, και όχι σε σχολεία.
Λεπτομερής καταγραφή των ατόμων αυτών δεν μπορεί να γίνει, καθώς η αξιολόγηση στα σχολεία παραμένει χρόνια γράμμα... κενό περιεχομένου.
Μια προσπάθεια εφαρμογής ψυχομετρικών τεστ στη διάρκεια της πρόσληψης που είχε αποφασιστεί να γίνει στο παρελθόν, σκόνταψε στις αντιδράσεις των συνδικαλιστικών ενώσεων (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ), με αποτέλεσμα σήμερα να καταγράφονται περιστατικά σαν κι αυτά των τοξικομανών δασκάλων, που δίδασκαν όντας χρήστες, μικρούς μαθητές δημοτικού σχολείου, ή το προ μηνών συγκλονιστικό περιστατικό του συζυγοκτόνου καθηγητή μουσικής από τη Φιλοθέη, ο οποίος δίδασκε, έχοντας ανυπέρβλητα ψυχολογικά προβλήματα, στο Αρσάκειο λύκειο της Εκάλης.
Δίχως αξιολόγηση
Ελλείψει αξιολόγησης λοιπόν, ο εντοπισμός των προβληματικών περιπτώσεων είναι δύσκολος. Μια πρώτη εικόνα όμως αποκτούν οι διευθύνσεις Εκπαίδευσης, όπου και απευθύνονται οι δάσκαλοι και καθηγητές λίγο πριν από τον διορισμό τους.
Εκεί, είτε οικειοθελώς είτε ύστερα από παρατήρηση των διευθυντών τους, «ξεδιπλώνονται» οι προσωπικότητες και φαίνονται τα προβλήματα. Οι δικές τους παρατηρήσεις δίνουν το ποσοστό του 9% με 10% των προβληματικών περιπτώσεων. Οι περισσότεροι στέλνονται αμέσως σε διοικητικές θέσεις στην Παιδεία. Δεν είναι λίγοι, όμως, εκείνοι που ξεφεύγουν και διδάσκουν κανονικά σε σχολεία.
Καθηγητές αδιάφοροι, ανειδίκευτοι, που χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας, δυστυχώς παρελαύνουν χρόνια τώρα μπροστά από γενιές μαθητών.
Ποιος τους ελέγχει; Μπορεί η επετηρίδα ή το ΑΣΕΠ, να το κάνει αυτό; Ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία μπαίνει ο δάσκαλος στην τάξη; Δεκάδες αναπάντητα τέτοια ερωτήματα αφήνει η ανυπαρξία αξιολόγησης.
Την αξιολόγηση όλοι την επιθυμούν και την επικαλούνται για το καλό της Παιδείας αλλά κανείς δεν τη θέλει! Νομοθέτησε ο Γ. Αρσένης, ξανανομοθετεί ο Π. Ευθυμίου, νομοθέτησε εκ νέου η κ. Μ. Γιαννάκου. Κι όλοι οι νόμοι είχαν την ίδια τύχη.
Παρέμειναν ανεφάρμοστοι, αφού δεν είχαν τη συναίνεση των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών, καθώς η μέχρι τώρα εμπειρία έχει δείξει ότι οι εκπαιδευτικοί ούτε την αξιολόγηση μπορούν να αποδεχθούν, αλλά ούτε και το πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας τους... άρεσε, όταν πριν από κάποια χρόνια προσπάθησε να τους το «σερβίρει» ο Γ. Αρσένης.
Ούτε το παράδειγμα της Κύπρου, που οδήγησε σε πρόωρη αφυπηρέτηση 172 καθηγητές που αντιμετώπιζαν ψυχολογικά προβλήματα, μπορεί να τους πείσει για την εφαρμογή της αξιολόγησής τους.
ΖΟΦΕΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Έρευνες που έχουν γίνει κατά καιρούς, στο σώμα των δασκάλων και των καθηγητών, κυρίως από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, καταλήγουν συνήθως σε ζοφερά συμπεράσματα για τη διάθεση που έχουν οι εκπαιδευτικοί μέσα στα σχολεία.
67% των εκπαιδευτικών έχει έντονο στρες μέσα στην τάξη κι αυτό αποδίδεται στην κακή οργάνωση και λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος.
57% αισθάνεται εξάντληση στη διάρκεια της εργασίας, ενώ οι μισοί ευχαρίστως θα άλλαζαν δουλειά αν μπορούσαν. Το πάθος τους για δουλειά είναι σχεδόν ανύπαρκτο.
37% των διδασκόντων απογοητεύεται από την αδιαφορία των μαθητών και την απαξίωση που δείχνουν στο μάθημα, γεγονός που τους αναγκάζει σε υπερπροσπάθειες για να προκαλέσουν το ενδιαφέρον τους.
21% πιστεύει ότι η φύση της δουλειάς (διαρκής ομιλία, ορθοστασία) είναι ιδιαίτερα κοπιαστική και ότι η πίεση του σχολικού χρόνου και της διδακτέας ύλης δεν τους επιτρέπει να έχουν μια πιο προσωπική επαφή με τους μαθητές.
59% των ερωτηθέντων αναφέρεται σε συγκρουσιακές καταστάσεις με τους μαθητές, όπως καβγάδες, εκνευρισμούς, ακόμη και αυταρχική συμπεριφορά απένα-ντί τους. Τη συμπεριφορά τους αυτή οι εκπαιδευτικοί την αποδίδουν στο στρες.
Ξυλοδαρμοί, φόνοι και... ουσίες
Τρία περιστατικά προβληματικών εκπαιδευτικών
Θεσσαλονίκη 17 Μαρτίου 2008Νηπιαγωγός του 4ου Νηπιαγωγείου Πεύκων Θεσσαλονίκης καταγγέλθηκε από γονείς και συναδέλφους της ότι έχανε την ψυχραιμία της μέσα στην τάξη και κακοποιούσε τα μικρά παιδιά.
Οι γονείς κατήγγειλαν περιστατικά βίας και ξυλοδαρμού, έκθεση σε κίνδυνο με αποβολές από την αίθουσα χωρίς επίβλεψη, ψυχολογική βία και εκφοβισμό στα νήπια. Τελικά η νηπιαγωγός απομακρύνθηκε.
Αθήνα 24 Σεπτεμβρίου 2008Ο καθηγητής Μουσικής Γιάννης Κατσιλάμπρος δολοφονεί την 36χρονη πιανίστρια σύζυγό του στη Φιλοθέη, αφήνοντας ορφανά τα δύο ανήλικα παιδιά τους, και τη θάβει στο παρκάκι που βρίσκεται απένταντι από το σπίτι τους. Ο δράστης δίδασκε το μάθημα της μουσικής στο λύκειο της Εκάλης, χωρίς ποτέ κανείς να υποψιαστεί το παραμικρό για τα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, αφού είχε διακόψει και τα φάρμακα.
Καρδίτσα 5 Νοεμβρίου 2008Δάσκαλος δημοτικού σχολείου της Χαλκίδας έπεσε νεκρός ύστερα από χρήση τοξικών ουσιών, στο κέντρο της Καρδίτσας, όπου είχε ταξιδέψει με 45χρονο φίλο του, δάσκαλο επίσης, για προσωπική τους υπόθεση.
Το δράμα τους ξετύλιξε στην αστυνομία ο ναρκομανής εκπαιδευτικός που είδε τον φίλο του να πεθαίνει, αποκαλύπτοντας ότι και οι 2 έκαναν χρόνια χρήση ναρκωτικών ουσιών και συνάμα δίδασκαν.
πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8400&pubid=1894796#
ΒΙΒΙΑΝ ΜΠΕΝΕΚΟΥ
bibian@pegasus.gr
bibian@pegasus.gr
Αν συνεχίσει αυτή η νοοτροπία, τα αποτελέσματα θα είναι αρνητικά και για τα παιδιά....
ReplyDeleteΜε αγάπη πάντα
Agorafoviagr
Πιστεύω ότι το ποσοστό πρέπει να είναι μεγαλύτερο, δυστυχώς.
ReplyDeleteΑν λάβουμε υπόψη μία διεθνή έρευνα για ανθρώπους που κατείχαν "θέσεις" και αναφερόταν ότι ένα ποσοστό 70% ασκεί εξουσία και "ικανοποεί" προσωπικές ανάγκες, όπως:
επιβεβαίωσης, μετουσιώσεις της δημιουργικότητας και άλλα εγωπαθή στοιχεία.
Έλεγχος δεν υπάρχει.
Θεσμικά υπάρχει η κοινοτική οδηγία 3304/2005 που αφορά στους γιατρούς εργασίας και το πλαίσιο αρμοδιοτήτων τους.
Αλλά δεν είναι, καν, γνωστό αφού οι αρμόδιοι φορείς αδρανούν.
Σαν μανιτάρια ξεφυτρώνουν παιδεραστές Καθηγητές καθημερινά. Και πόσα ακόμα δεν τολμά η κοινωνία να βγάλει στο φως; Κ εμείς οι γονείς έχουμε αφήσει την μοίρα των παιδιών μας σε άγνωστους χωρίς να ξέρουμε η να μπορούμε να μάθουμε από πού κρατά η σκούφια του καθενός. Πόσο δίκιο έχει η κραυγή του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ στο άρθρο του. Και εμείς το ξεπερνάμε έως έρθει το κακό στην πόρτα μας . Μόνο που τότε θα είναι αργά δυστυχώς χαμομηλάκι.
ReplyDeleteΜΗΤΕΡΑ ΑΠΟ ΝΑΥΠΛΙΟ
,
ReplyDeleteΗ λεξη ναρκομανης, που χρησιμοποιειται, σοκαρει.
Αν ηταν εθισμενος σε αλλες ουσιες,ΝΟΜΙΜΕΣ,θα λεγατε το ιδιο;
πχ αλκοολ.
Εχω δει κι εγω, γυναικα καθηγητρια, που ειχε σιγουρα σοβαρα ψυχολογικα ροβληματα, και πρεπει να επαιρνε σιγουρα χαπια,να μισοκοιμαται μεσα σε μια ταξη, που μπηκα για να ελεγξω κατι, και να εχει βαλει ενα ταλαιπωρο παιδακι, να "λεει το μαθημα".
Χεσε μεσα δηλαδη.
Ομως,δεν εφταιγε αυη. Η διευθυνση εφταιγε, που την ανεχοταν και που δεν την παρεπεμπε καπου, η να τη διωξουν, η αν την λυποντουσαν, να την βαλουν καπου αλλου, να γραφει.Τα παιδια δε φταιγανε σε τιποτα.
"Το δράμα τους ξετύλιξε στην αστυνομία ο ναρκομανής εκπαιδευτικός που είδε τον φίλο του να πεθαίνει, αποκαλύπτοντας ότι και οι 2 έκαναν χρόνια χρήση ναρκωτικών ουσιών και συνάμα δίδασκαν".
ReplyDeleteΕιλικρινά, καλέ μας φίλε @Theodore, δεν καταλαβαίνουμε γιατί σοκάρει η λέξη "ναρκομανής" για κάποιον που κάνει χρόνια χρήση ναρκωτικών. Ασφαλώς η λέξη "αλκοολικός" αποδίδει όποιον κάνει κατάχρηση του αλκοόλ και για όποιον κάνει χρήση υπάρχει η λέξη "πότης".
Χρήστες, πότες και εθισμένοι σε ουσίες διάφορες, νομίζουμε ότι δεν έχουν θέση στη μάχημη εκπαίδευση και ασφαλώς όχι μόνον αυτοί, πράγμα για το οποίο συμφωνείς και συ, αν δεν κάνουμε λάθος.
Με αγάπη
Ξερεις, ηταν κατι που μου ηλθε αυθορμητα,για τη λεξη λεω.
ReplyDeleteΠροφανως και μια και ημουν κι εγω χροοονια στο κουρμπετι,στα Σχολεια πα να πει, σαφως και ειμαι με τα παιδια.
Ο οποιοσδηποτε, που εχει καποιο σοβαρο προβλημα, και τα ναρκωτικα, ειναι ενα πολυ σοβαρο προβλημα,δεν εχει θεση σε Σχολειο.
Να πα να κανει θεραπεια, και ΑΝ γινει καλα, τοτε το συζηταμε.
Το ιδιο ισχυει και με τους αλλους ασθενεις, με τα ψυχικα προβληματα, ειτε σοβαρα,(ψυχωση, σχιζοφρενεια ,μανιοκαταθλιψη και αλλα),ειτε μη σοβαρα, οπως καποιες νευρωσεις, που εκδηλωνονται με υπερβολικη βια.
Τα Σχολεια, πρεπει να στεγαζουν, μονο υγιεις ανθρωπους.
Και να υπαρχουν και ειδικοι, ιδιως στις πρωτες ταξεις του Δημοτικου, οπου εκει παιζονται και ειτε κερδιζονται, ειτε χανονται τα παιχνιδια, με την ψυχικη υγεια των παιδιων εννοω.
Γιατι αυτοι, μπορουν να εντοπισουν τυχον εκτροπες η αλλες βλαβες που κουβαλανε τα παιδια μαζι τους, απο τα σπιτια τους,ειτε παρατηρωντας τα, ειτε απο τις ζωγραφιες που κανουν.