Μια οικογένεια για κάθε παιδί - Μια μανούλα για τον Τσόκο

Μια ανάρτηση αφιερωμένη στους θετούς γονείς, 
που μας εμπνέουν με την αφοσίωση και την ευαισθησία τους

---

Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να φτιάξεις οικογένεια. Όλοι έχουν κάτι κοινό: Την αγάπη και τη λαχτάρα να μοιραστείς το σπίτι σου και την καρδιά σου:

Ο Τσόκο ήταν ένα μικρό πουλί, που ζούσε ολομόναχο. Ευχόταν να είχε μανούλα, μα ποια θα μπορούσε να είναι η μαμά του;
Μια μέρα πήρε την απόφαση να βρει κι αυτός μια μαμά.

Πρώτα ο Τσόκο συνάντησε την κυρία Καμηλοπάρδαλη. “Ω, κυρία Καμηλοπάρδαλη!” φώναξε. “Είσαι κιτρινωπή  όπως εγώ. Μήπως είσαι η μαμά μου;” “Λυπάμαι”, είπε η καμηλοπάρδαλη, “δεν έχω φτερά σαν κι εσένα, δεν είμαι η μαμά σου”.

Μετά ο Τσόκο συνάντησε την κυρία Πιγκουίνου. “Γειά σας κυρία Πιγκουίνου” φώναξε. “Εχετε φτερά όπως κι εγώ, μήπως είστε η μαμά μου;” “Λυπάμαι”, απάντησε εκείνη, “δεν έχω μεγάλα στρογγυλά μαγουλάκια όπως εσύ”.

Μετά ο Τσόκο πήγε στην κυρία Θαλάσσια Ελεφαντίνα. “Εχετε μεγάλα στρογγυλά μαγουλάκια όπως κι εγώ, μήπως είστε η μαμά μου;” τη ρώτησε. “Α, κοίτα” τον αποπήρε εκείνη, “δεν έχω πόδια με ρίγες όπως εσύ, γι΄ αυτό μη μ΄ενοχλείς”.

Οσο κι αν έψαξε ο Τσόκο δεν μπόρεσε να βρει μια μαμά που να ήταν σαν κι αυτόν.

Οταν λοιπόν είδε την κυρία Αρκούδα να μαζεύει μήλα, ήξερε πως δεν θα μπορούσε να είναι η μαμά του. Η κυρία Αρκούδα δεν του έμοιαζε καθόλου, μα καθόλου.

Ο Τσόκο ήταν τόσο λυπημένος, που άρχισε να κλαίει. “Μαμά, μαμά, θέλω μια μαμά, έχω ανάγκη από μια μανούλα”. Η κυρία Αρκούδα πήγε κοντά του για να δει τι συμβαίνει. Οταν άκουσε την ιστορία του Τσόκο αναστέναξε. “Αχ, αν είχες μανούλα τι θα έκανε;” τον ρώτησε. “Α, είμαι σίγουρος πως θα μ΄αγκάλιαζε” είπε ο Τσόκο.  ”Κάπως έτσι;” ρώτησε η Αρκούδα κι έσφιξε στην αγκαλιά της τον Τσόκο. “Ναι, και είμαι σίγουρος πως θα με φιλούσε”. “Κάπως, έτσι;” ρώτησε η Αρκούδα και σήκωσε ψηλά τον Τσόκο δίνοντάς του ένα γερό φιλί.

“Ναι, και είμαι σίγουρος πως η μαμά μου θα μου τραγουδούσε και θα χόρευε μαζί μου για να είμαι χαρούμενος” είπε ο Τσόκο. “Κάπως έτσι;” απάντησε η Αρκούδα κι άρχισαν οι δυο τους να χορεύουν παρέα.

Οταν σταμάτησαν το χορό για να ξεκουραστούν, η Αρκούδα γύρισε προς το μέρος του Τσόκο και είπε: “Ξέρεις, θα μπορούσα να γίνω εγώ η μαμά σου”. “Εσύ;” φώναξε ο Τσόκο. “Μα δεν είσαι κιτρινωπή, ούτε έχεις φτερά, ούτε μεγάλα στρογγυλά μάγουλα, ούτε πόδια με ρίγες, όπως εγώ. “Ω, Θεέ μου, αν τα είχα όλα αυτά θα έδειχνα πολύ αστεία!”

“Λοιπόν”, είπε η Αρκούδα, “τα άλλα μου παιδιά με περιμένουν στο σπίτι. Γιατί δεν έρχεσαι κοντά μας για μηλόπιτα; Τι λες;” Η μηλόπιτα πάντα άρεσε στον Τσόκο, γι΄αυτό και την ακολούθησε. Οταν πλησίασαν, τα άλλα παιδιά της Αρκούδας έτρεξαν να τους προϋπαντήσουν. “Τσόκο από δω, τα άλλα μου παιδιά, ο Ιπποποταμούλης, ο Αλιγατορούλης και ο Γουρουνούλης”, έκανε τις συστάσεις η Αρκούδα.

Σε λίγη ώρα, η υπέροχη μυρωδιά της μηλόπιτας, τα γέλια και οι χαρές γέμισαν το σπίτι. Μετά το φαγητό η Αρκούδα αγκάλιασε με θέρμη και αγάπη όλα της τα παιδιά.
Ο Τσόκο ήταν πολύ ευτυχισμένος που η νέα του μανούλα ήταν έτσι όπως ήταν…

Πηγή: Keiko Kasza, A mother for Choco (Puffin Books, 1992). Δεν το βρήκα σε ελληνική έκδοση και είναι κρίμα.

από newagemama