«Ήταν σαν να γέννησα ζωή»

Η πρώτη δότρια μυελού των οστών περιγράφει την εμπειρία της

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Πέλλη Γιακουμή

Πριν από 14 χρόνια, ο σύζυγος της Νικολέττας Ευριπίδου είχε ανάγκη από μόσχευμα μυελού των οστών. Τότε αποφάσισε να γίνει δότρια

«Το συναίσθημα που νιώθεις όταν σώζεις έναν άνθρωπο είναι παρόμοιο με εκείνο της μάνας που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί». Πριν από 14 χρόνια, η 44χρονη σήμερα Νικολέττα Ευριπίδου έγινε η πρώτη δότρια μυελού των οστών στην Ελλάδα.

Τότε, η ιδέα της προσφοράς οργάνων ήταν σε πολύ πρώιμο στάδιο. Ο σύζυγός της είχε διαγνωσθεί το 1991- στα 29 του χρόνια- με μυελογενή λευχαιμία και χρειαζόταν συμβατό δότη μυελού των οστών για να σωθεί. Δεν ήταν από τους τυχερούς, αφού μόσχευμα δεν βρέθηκε ποτέ. Ωστόσο, τον Νοέμβριο του 1994 διαπιστώθηκε ότι η ίδια ήταν συμβατή δότρια για έναν 40χρονο ασθενή στον οποίο έδωσε το σωτήριο μόσχευμα. Η ίδια θυμάται την περιπέτεια που είχε ζήσει, όταν κινδύνευε η ζωή τους συζύγου της: «Αγωνιούσαμε όλοι να βρεθεί ένα συμβατό μόσχευμα και φυσικά εγώ που ήμουν ήδη εθελόντρια αιμοδότρια έδωσα δείγμα γνωρίζοντας όμως ότι οι πιθανότητες να υπάρξει συμβατότητα ήταν πολύ μικρές», λέει η κ. Ευριπίδου, που τότε ήταν μόλις 27 ετών. «Από τότε εντάχθηκα στη “δεξαμενή” δοτών μυελού των οστών με την ελπίδα τουλάχιστον να μπορέσω κάποια στιγμή να δώσω ζωή σε κάποιον άλλον άνθρωπο», λέει.

Το «δώρο»

Τρία χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 1994, δέχθηκε ένα τηλεφώνημα που την ενημέρωναν ότι το δείγμα της ήταν συμβατό με έναν 40χρονο ασθενή ο οποίος επίσης αντιμετώπιζε την ίδια ασθένεια με τον άνδρα της.
«Χωρίς δεύτερη σκέψη είπα ότι θα γίνω δότρια. Η οικογέ νεια υποστήριξε την απόφασή μου αυτή, ακόμη όμως και αν διαφωνούσαν δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω πίσω. Έκανα μια μέρα πριν εισαγωγή στο νοσοκομείο για εξετάσεις και την επομένη έγινε η επέμβαση. Στην ουσία σου αφαιρούν αίμα, δεν είναι κάτι τόσο φοβερό όσο ακούγεται. Όταν ξύπνησα δεν ένιωσα πόνο παρά μόνο ένα πιάσιμο στη μέση όπως όταν κάνεις έντονη γυμναστική».
Όταν πληροφορήθηκε ότι η μεταμόσχευση πήγε πολύ καλά και ο λήπτης δέχθηκε το μόσχευμα, η κ. Ευριπίδου ένιωσε μοναδικά: «Επειδή ήμουν ήδη μητέρα δυο παιδιών, το συναίσθημα είναι σαν εκείνο που νιώθει η μάνα που φέρνει στον κόσμο το παιδί της. Ουσιαστικά φέρνεις πίσω στη ζωή έναν άνθρωπο που είναι καταδικασμένος σε θάνατο. Υπάρχει τίποτα πιο σπουδαίο από αυτό;». Η κ. Ευριπίδου, που είναι ιδιωτική υπάλληλος, συνεχίζει και σήμερα να είναι ενεργή δότρια και ελπίζει να της δοθεί η ευκαιρία να βοηθήσει και άλλον ασθενή.

πηγή: http://www.tanea.gr