ΠΑΤΕΡΑΣ. ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ.

Τη Κυριακή είχαμε τη μέρα του Πατέρα.
Άν και τις μέρες που είναι αφιερωμένες κάπου τις μισώ, γιατί πιστεύω οτι όλες οι ημέρες πρέπει να είναι αφιερωμένες σε ο,τιδήποτε λατρεύουμε, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες απόψεις, βάσει μιας έρευνας που δημοσιεύτηκε στο Έθνος της Κυριακής.

32,2% των Ελλήνων πατεράδων δηλώνει πως παίζει με τα παιδιά του.
16,5% των Ελλήνων πατεράδων έχουν επισκεφθεί το σχολείο του παιδιού τους για να ενημερωθούν σχετικά με την πρόοδό του.
15,3% των Ελλήνων πατεράδων συμμετέχουν στις σχολικές υποχρεώσεις των παιδιών τους.

θλιβερές οι διαπιστώσεις.

Ο Έλληνας πατέρας δεν ασχολείται με τα παιδιά του!
Άς δούμε με άλλη οπτική γωνία αυτή την έρευνα:

67,8% των Ελλήνων πατεράδων ΔΕΝ παίζει με τα παιδιά του.
83,5% των Ελλήνων πατεράδων ΔΕΝ έχουν επισκεφτεί το σχολείο του παιδιού τους για να ενημερωθούν σχετικά με την πρόοδό του.
84,7% των Ελλήνων πατεράδων ΔΕΝ ασχολείται με τη μόρφωση των παιδιών τους.

Έρχεται εύλογα το ερώτημα στο μυαλό μου:
ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ????????
Οι απαντήσεις που έρχονται στο μυαλό μου είναι πολλές.
1. κάνουν παιδιά επειδή τι άλλο να κάνουν με τη γυναίκα τους?
2. επειδή τους έπεισαν τα "συμπεθέρια" με τα χρυσά δόντια οτι αυτός είναι ο προορισμός τους πάνω στη γη:Να σπέρνουν και μόνο να σπέρνουν παιδιά.
3. επειδή το ήθελε η γυναικούλα τους, για να μη νοιώθει ανία και πλήξη μαζί τους, την ωρα που ξύνονται, που ρεύονται και που κλάνουν μπροστά της και χάνεται το όνειρο της.
4. επειδή ήθελαν να αποδείξουν στον εαυτό τους και τα "φιλαράκια" που πίνουν μαζί το κατούρτσο ακούγοντας καζαντζίδη, οτι είναι καρπεροί!
5. για το γλέντι των βαφτισιών!
6. για να διαιωνιστεί το όνομά τους κι ας τα μεγαλώνουν μόνο οι μανάδες!
Σκληρές αλήθειες ε?
Μα δε τις λέω εγώ.
Η έρευνα το αποδεικνύει.
Η έννοια της δημιουργίας και της ανάστασης και ανάτασης παιδικών ψυχών, είναι κάτι εξωγήινο για τον Έλληνα πατέρα.
Η έννοια της ενασχόλησης και της ενεργής αγάπης, ανενεργή μέσα στο κεφάλι τους.
Πατεράδες, που κι αυτοί είναι παιδιά της μαμάς τους, ζώντας με ομφάλιο λώρο μέχρι να πεθάνουν
Πατεράδες που το μόνο που έμαθαν είναι η πάρτη τους.
Ο όρος θυσία είναι ανήκουστος!
Άντε να δουλέψουμε, να έρθουμε σπίτι, να τα βρούμε ταισμένα τα σκασμένα, να απαιτήσουμε απο τη γυναίκα μας (που την έχουμε δούλα και... απότιστη για να ... μη κακομάθει) να τους κάνει ησυχία να κοιμηθεί ο αγάς, μετα να σηκωθούμε, να βγούμε όξω "να ουμε", με την αντροπαρέα, να κατακρίνουμε, ερεθιζόμενοι, τη κάθε κοπελιά που θα βρεθεί μπροστά μας ή να κάτσουμε να "διαλογιστούμε" πώς θα παίξουμε τις ομάδες στο στοίχημα!
Πάρα πολλά τα παραδείγματα απουσίας πατρικού προτύπου και πατρικής ανικανότητας, μέσα στην ενεργή οικογένεια, που έχουν καταγραφεί στις ψυχές πολλών παιδιών με τραυματικά ψυχικά αποθέματα.
Η κοινωνία και η οικογένεια έχουν ευνουχίσει το σύγχρονο Έλληνα πατέρα, που περνά τη σχιζοφρένειά του, ανάμεσα στο παιδί της μαμάς που είναι και στην απόδειξη του οτι είναι "άντρας", μέσα σε μια οικογένεια που έχει δημιουργήσει, μόνο και μόνο γιατί έπρεπε!!!!

Μέσα σ' αυτή τη ζωφερή εικόνα, ξεπηδάει όμως και το ελάχιστο ποσοστό αυτών των Πατεράδων με Π κεφαλαίο, που ασχολούνται μ' αυτό που ο Θεός τους έκανε τη τιμή να διαχειριστούν πάνω στη Γη.
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ!!!!!
Μεγαλώνουν μαζί με τη σύντροφό τους, ισότιμα και ισόνομα τα παιδιά τους και τιμούν το όνομα Πατέρας, κηδεμόνας, φίλος, αρωγός, προστάτης, δάσκαλος ψυχών!
Μπράβο σ' αυτή τη μειοψηφία των ικανών πατεράδων!
Διδάξτε όσους μπορείτε!!!!

(Αφιερωμένο στον υπέροχο πατέρα μου το Νίκο, που με δίδαξε με τη στάση του, να τιμώ τον όρο θυσία μέσα στην έννοια Πατέρας.
Αφιερωμένο επίσης στην ηρωίδα Μάνα, τη Κωνσταντινιά, που μου έκλεψε τη καρδιά, όχι μόνο γιατι είναι μια υπέροχη γυναίκα, αλλά γιατι πάνω απ όλα δικαιώνει, με τη στάση της στα παιδιά, τη θεική προέλευση της Μάνας!)