Τελικά, τι γνωρίζουμε για την παιδική πορνογραφία;

Η παραγωγή του πορνογραφικού αυτού υλικού αποτελεί μιαν από τις ταχύτερες αναπτυσσόμενες εγκληματικές δραστηριότητες στο διαδίκτυο. 
Τα άτομα δεν θα πρέπει να φοβούνται να δουν και να κατεβάσουν παιδική πορνογραφία, αλλά να μη θέλουν

    Η παιδική πορνογραφία αναφέρεται σε εικόνες ή ταινίες ή γραπτά που απεικονίζουν σεξουαλικές δραστηριότητες που αφορούν ένα παιδί, με έντονο χαρακτηριστικό τους την κακοποίηση των παιδιών μέσω της προσβλητικής συμπεριφοράς που δέχεται το παιδί κατά την διάρκεια των σεξουαλικών πράξεων. 

Η παραγωγή του πορνογραφικού αυτού υλικού αποτελεί μιαν από τις ταχύτερες αναπτυσσόμενες εγκληματικές δραστηριότητες στο διαδίκτυο.
    Η παιδική πορνογραφία υπάρχει σε πολλές μορφές, συμπεριλαμβανομένων των έντυπων μέσων ενημέρωσης, βιντεοκασετών, CD-ROM ή DVD. Μεταδίδεται σε διάφορες πλατφόρμες στο Διαδίκτυο συμπεριλαμβανομένων των ομάδων συζήτησης Internet Relay Chat (chatrooms), άμεσου μηνύματος (Instant Message), μεταφερόμενου αρχείου (File Transfer Protocol), ηλεκτρονικού μηνύματος (e-mail), ιστοσελίδων (websites) και peer-to-peer technology.
    Στην Κύπρο, μεγάλες διαστάσεις φαίνεται να παίρνει τον τελευταίο καιρό το κοινωνικό φαινόμενο της παιδικής πορνογραφίας μέσω διαδικτύου, εφόσον όλο και πιο συχνά έρχονται στο φως της δημοσιότητας υποθέσεις και συλλήψεις υπόπτων που εμπλέκονται σε αυτό αλλά και ζητήματα αυξανόμενης παραγωγής τέτοιου είδους υλικού.
    Μελετώντας κανείς τις υποθέσεις που διερευνώνται στις αστυνομικές Αρχές σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα αντιληφθεί ότι και αυτές αυξάνονται διαρκώς, γεγονός που συνεπάγεται ότι το φαινόμενο διαδίδεται όλο και περισσότερο, με κύριους άξονες απασχόλησης των εμπλεκόμενων φορέων τη διακίνηση του πορνογραφικού υλικού μέσω διαδικτύου και εν συνεχεία την αντιμετώπιση της παραγωγής του (από τους διακινητές στους παραγωγούς).
    Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία των ταινιών αυτού του είδους γυρίζονται σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (π.χ. Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Πολωνία) καθώς και σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου (π.χ. Φιλιππίνες, Ινδία, Βιετνάμ). Περιπτώσεις παραγωγής παρατηρούνται και στη Δύση αλλά δεν αποτελούν την πλειοψηφία των ταινιών που παράγονται.
    Σε πολλές από αυτές τις χώρες, όπως για παράδειγμα στην Ινδία, η εκπόρνευση των παιδιών αλλά κυρίως των κοριτσιών ηλικίας εννέα χρονών αλλά και πιο κάτω, δεν θεωρείται ανήθικο ούτε και παράνομο, ενώ οι περισσότερες οικογένειες είναι πολυπληθείς (από 15 άτομα και άνω) και αδυνατούν να επιβιώσουν με αποτέλεσμα να εκπορνεύουν κάποιο από τα παιδιά τους προκειμένου να λάβουν χρήματα για να σιτίσουν τα υπόλοιπα. 

    Η παιδική πορνογραφία, επομένως, σε αυτές τις χώρες αποτελεί μιαν αποδεκτή κοινωνική πραγματικότητα από το σύνολο του πληθυσμού.
Το γεγονός αυτό συνήθως εκμεταλλεύονται άτομα του δυτικού κόσμου, τα οποία πολλές φορές ταξιδεύουν προς αυτές τις χώρες προκειμένου να συνευρεθούν ερωτικά με ανήλικα παιδιά. Παράλληλα το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των ταινιών διακινούνται στον Δυτικό κόσμο. Τα άτομα που εμπλέκονται είτε κατεβάζοντας και παρακολουθώντας αυτές τις εικόνες ή ταινίες είτε... 
διακινώντας τις, δεν συνειδητοποιούν τις επιβλαβείς και ανεπανόρθωτες συνέπειες που επιφέρουν στα παιδιά που συμμετέχουν σε αυτές.
Ευρωπαϊκές μελέτες και μελέτες των ΗΠΑ που αναλύουν τα χαρακτηριστικά της παιδικής πορνογραφίας από άνδρες που συνελήφθησαν τα έτη 2000- 2010, αναφέρουν ότι: Τα παιδιά θύματα ήταν κυρίως πριν από το δέκατο τέταρτο έτος της ηλικίας τους, αλλά θύματα μπορεί να είναι όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και φυλής.
Οι άνδρες προέρχονται απ’ όλες τις κοινωνικοοικονομικές τάξεις, ανεξαρτήτως ηλικίας, μόρφωσης, θρησκεύματος, οικογενειακής κατάστασης. Στην πλειοψηφία τους είναι λευκοί (αυτό συσχετίζεται με την ανάπτυξη της τεχνολογίας στις χώρες όπου κατοικούν λευκοί).
Οι περισσότερες εικόνες απεικονίζουν γραφικά τη σεξουαλική διείσδυση ενός ενήλικα άνδρα στον κόλπο και στον πρωκτό των παιδιών. Οι περισσότερες εικόνες και ταινίες παιδικής πορνογραφία απεικονίζουν γραφικά αλλά και με κίνηση και ήχο, βιασμούς, βασανιστήρια, φίμωση παιδιών, δεμένα μάτια και διαρκή σαδιστική σεξουαλική επαφή. Σαράντα τοις εκατόν (40%) των ανδρών ήταν «διπλοί παραβάτες». Δράστες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών και κάτοχοι παιδικής πορνογραφίας.
Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι τόσο η κατοχή όσο και η διανομή της παιδικής πορνογραφίας αποτελούν ποινικό αδίκημα σε όλες τις χώρες του Δυτικού κόσμου. Αυτό που θα πρέπει να μας προβληματίσει είναι ότι σε ένα προϊόν, την παραγωγή καθορίζει η ζήτηση. Συνεπώς όλες οι προσπάθειες θα πρέπει να επικεντρωθούν στην πληροφόρηση και στην πρόληψη για απόκτηση της συνείδησης ότι η παιδική πορνογραφία δεν προσφέρει διασκέδαση και ευχαρίστηση.
Τα παιδιά αποτελούν το μέλλον κάθε κοινωνίας και θα πρέπει να διασφαλίζονται, αφού χωρίς αυτά απειλείται η επιβίωση και η ανάπτυξη. Τα άτομα δεν θα πρέπει να φοβούνται να δουν και να κατεβάσουν παιδική πορνογραφία, αλλά να μη θέλουν.... Αν οι δυτικές κοινωνίες φθάσουν σε αυτό το επίπεδο, τότε θα αντιμετωπίσουμε επιτυχώς αυτό το φαινόμενο.
Ολοκληρώνοντας, κρίνεται χρήσιμο να αναφερθεί ότι τα Υπουργεία Δικαιοσύνης και Δημόσιας τάξης, Υγείας, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Παιδείας και Πολιτισμού καθώς και άλλοι εμπλεκόμενοι φορείς θα πρέπει να δημιουργήσουν τα κατάλληλα κοινωνικά προγράμματα και δομές για σωστή αξιολόγηση, διαχείριση, πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου. Το τεχνοκρατικό και άλλο μη εξειδικευμένο προσωπικό θα πρέπει να συνεργάζονται στα πλαίσια της διεπιστημονικότητας με τους κοινωνικούς επιστήμονες, π.χ. Κοινωνικούς Λειτουργούς, με στόχο την αποτελεσματικότερη πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου, όπως αυτό συμβαίνει άλλωστε σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. 

ΑΝΤΡΗ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ
Κοινωνική Λειτουργός / Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Κύπρου (ΣΚΛΚ)/ Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό Frederick University, Social Work Department