Χτύπησαν το παιδί μου στο σχολείο. Τι να κάνω;

Οι παιδικοί καβγάδες και οι αντιπαλότητες με λογομαχίες και κοροϊδέματα ανάμεσα στα παιδιά είναι μια συχνή αλλά και καθημερινή κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει ο κάθε γονέας. 

Τι γίνεται όμως όταν η κατάσταση γίνει μέρος της καθημερινότητας όπου ακούτε μαρτυρίες και παράπονα από το παιδί σας ότι το χτύπησαν ή το έσπρωξαν;

Ειδικά όταν πρόκειται για ένα περιβάλλον όπου δεν είστε παρόν για να έχετε και μια δική σας άποψη. Το παιδί σας επιστρέφοντας από το σχολείο παραπονιέται ότι τα άλλα παιδάκια το χτυπούν, του φέρονται άσχημα και εκφράζει αρνητική σχέση για το σχολείο ενώ σε κάποιες περιπτώσει μπορεί να σας πει ότι δεν θέλει να ξαναπάει. Αυτές οι καταστάσεις προβληματίζουν και ορισμένες φορές αναστατώνουν τους γονείς οι οποίοι προσπαθούν να αναλάβουν δράση, συγκεντρώνοντας πληροφορίες από φίλους των παιδιών που ήταν μάρτυρες από άλλους γονείς και από τον δάσκαλο, ώστε να μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει και στεναχωριέται το παιδί τους.

Ο κ. Στέλιος Μαντούδης, Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής προτείνει στους γονείς 6 θέματα που πρέπει να σκεφτούν και να λάβουν υπόψη τους, προτού καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι χτυπάνε το παιδί τους:

• Λάβετε υπόψη σας τον χαρακτήρα του παιδιού σας όπως εσείς τον γνωρίζετε μέσα από την καθημερινή σας επαφή, είναι ένα παιδί: ανασφαλές, παραχωρητικό, συνεσταλμένο, απαιτητικό, δυναμικό κλπ.
• Αν είναι χαμηλών τόνων δώστε του οδηγίες να κάνει κάτι μόνο του γιατί έτσι θα το μάθετε να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις. Αν είναι ζωηρό βάλτε του φρένο και υπενθυμίστε του ότι πάντα θέλει γίνεται το δικό του
• Τα παιδιά συχνά υπερβάλουν στα γεγονότα που βιώνουν ειδικά τα μοναχοπαίδια αλλά και τα μικρότερα της οικογένειας που έχουν μάθει να κάνουν σχεδόν πάντα αυτό «το δικό τους». Συχνά παραπονιούνται ότι το χτυπούν ακόμα και αν το ακουμπήσουν. Δεν έχουν μάθει να διαχειρίζονται τις διενέξεις με τους γύρω τους και ένα απλό σπρώξιμο, χωρίς κακή πρόθεση, μπορεί να θεωρηθεί χτύπημα για το ίδιο
• Στο σχολείο, ειδικά τις τελευταίες ώρες που κουράζονται, είναι πολύ συνηθισμένο να υπάρχουν διενέξεις μεταξύ των παιδιών, όπως «δώσε μου τον μαρκαδόρο», «είναι δικό μου το παιχνίδι» κλπ
• Κάποια παιδάκια, ιδιαίτερα ανεπτυγμένα, συνήθως δεν υπολογίζουν την ορμή ή το βάρος τους και πέφτουν πάνω στα άλλα προσπαθώντας πολλές φορές να τα παρακινήσουν να κάνουν κάτι μαζί ή να τα απωθήσουν από κάτι που κάνουν τα ίδια «άφησε με ήσυχο φύγε»
• Το παιδιά σχεδόν ποτέ δεν αναφέρουν αν αυτά έχουν προκαλέσει με την στάση τους μια αρνητική κατάσταση ή ένα καυγά γιατί θεωρούν ότι «πράττουν σωστά» και ότι έχουν δίκιο. Νιώθουν ότι απλά διεκδικούν τα δικαιώματα τους
• Οι καβγάδες, αντιπαλότητες, ανταγωνισμοί και οι διενέξεις μεταξύ των παιδιών αποτελούν ένα καθημερινό μέρος της κοινωνικής ζωής του κάθε παιδιού τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι. Όλες αυτές οι αρνητικές συμπεριφορές είναι απαραίτητες και χρήσιμες αφού είναι το πεδίο όπου το παιδί σας μαθαίνει να χειρίζεται δύσκολες καταστάσεις και να τα βγάζει πέρα μόνο του. Συνήθως αναφέρουν μόνο όταν δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα παίρνοντας το ρόλο του θύματος

Συμβουλή Ειδικού:
Πριν μπείτε στο ρόλο του ντετέκτιβ και του συνηγόρου δώστε του χρόνο και συμβουλές να το αντιμετωπίσει μόνο του έτσι ώστε να μάθει να διαχειρίζεται τα προβλήματα του. Με την διακριτική σας επίβλεψη θα του διδάξετε να είναι αυτάρκης. Μιλήστε μαζί του ξανά και ξανά. 
Οι υπερπροστατευτικοί γονείς μεγαλώνουν παιδιά που και το παραμικρό άγγιγμα από κάποιο άλλο παιδάκι τους προκαλεί δυσφορία. Προτού νιώσετε ότι το παιδί σας αδικείται είτε από άλλα παιδιά στο σχολείο είτε από την ίδια τη δασκάλα που δεν το «προστατεύει», οφείλετε να λάβετε υπόψη σας μερικά από τα παραπάνω. 
Παιδιά που έχουν κλειστό και ευαίσθητο χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις, με την συμβουλευτική των γονέων, είναι προτιμότερο η οικογένεια να απευθύνει σε ένα αναπτυξιακό κέντρο για βοήθεια.
boro