Λίγοι άνθρωποι εκτός Ουγκάντας γνωρίζουν ότι στο Βορρά η κυβέρνηση πολεμά μια φανατική και δολοφονική τρέλα - τον Στρατό Αντίστασης του Κυρίου (LRA) - του οποίου η πολεμική δύναμη αποτελείται στο μεγαλύτερο βαθμό από παιδιά που έχουν απαχθεί. Πάνω από 95% του πληθυσμού σ' αυτές τις περιοχές έχουν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους εξαιτίας του πολέμου. Σχεδόν δύο εκατομμύρια Ουγκαντιανοί, από τα 24,7 εκατομμύρια του πληθυσμού, ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς με το φόβο της επίθεσης και δολοφονίας στα χωριά τους. Παιδιά έχουν πει πως αναγκάστηκαν από τους αντάρτες με την απειλή όπλου να απαγάγουν και να δολοφονήσουν άλλα παιδιά και να πιουν το αίμα τους. Ένας πρώην διοικητής των ανταρτών αποκάλυψε ότι είχε αναγκάσει χωρικούς να τεμαχίσουν, να μαγειρέψουν και να φάνε τους γείτονές τους πριν τους σκοτώσει. Ο LRA καθοδηγείται από τον αυτοαποκαλούμενο προφήτη Τζόζεφ Κόνυ, ο οποίος λέει ότι θέλει η Ουγκάντα να ζει σύμφωνα με τις Δέκα Εντολές. Αυτός και οι περισσότεροι από τους μαχητές του είναι από τη φυλή Αχόλι στη Βόρεια Ουγκάντα, όπως και τα περισσότερα θύματά τους. Ο Κόνυ υποστηρίζει ότι κατευθύνεται από πνεύματα που του λένε τι να κάνει και ποιον να σκοτώσει. Τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν ότι ίσως έχει απαγάγει περισσότερα από 20.000 παιδιά, τα οποία αποτελούν το 90% των μαχητών του LRA.
Περιγραφή της φρίκης
Στους καταυλισμούς, σχεδόν όλοι έχουν να διηγηθούν κάτι. Η Πάμελα Άμπερ 18 χρονών απήχθη από τους αντάρτες το Φεβρουάριο και κρατήθηκε φυλακισμένη πέντε μήνες, πριν τελικά δραπετεύσει. Η δουλειά της ήταν να μαγειρεύει και να μαζεύει καυσόξυλα, ενώ ταυτόχρονα αναγκαζόταν να ικανοποιεί σεξουαλικά το διοικητή. Αυτή ήταν η μοίρα των περισσοτέρων γυναικών που είχαν απαχθεί από τους αντάρτες, αρκετές από αυτές έχουν αποκτήσει και παιδιά από τους δεσμώτες τους. Λίγο μετά την απαγωγή της έπρεπε να συμμετάσχει στο φόνο μιας δεκατετράχρονης, που είχε συλληφθεί στην προσπάθειά της να δραπετεύσει. Άλλοι νέοι αιχμάλωτοι, δέκα από αυτούς, διατάχθηκαν "να δαγκώσουν το κορίτσι μέχρι θανάτου".
"Αρχίσαμε να τη δαγκώνουμε αλλά δεν πέθαινε. Ενώ την δαγκώναμε ικέτευε τους αντάρτες να την συγχωρήσουν και έλεγε ότι δεν θα δραπέτευε ξανά. Αιμορραγούσε παντού αλλά δεν πέθαινε. Μετά μας διέταξαν να την τσιμπάμε κι όμως δεν πέθαινε. Αργότερα μας είπαν να την χτυπήσουμε με ένα κούτσουρο, ο ένας μετά τον άλλο, μέχρι που πέθανε".
Όταν ρωτήθηκε πως ένιωσε όταν το έκανε είπε: "Φοβόμουν, αλλά μας είπαν ότι αν δεν σκοτώναμε θα μας σκότωναν. Οπότε, έπρεπε να παριστάνεις το γενναίο".
Ο Ρίτσαρντ Αμπόγκα, 12 χρονών κουβαλούσε γι' αυτούς βαριά φορτία κλεμμένων τροφίμων. Όταν ένα εντεκάχρονο αγόρι παραπονέθηκε ότι κουράστηκε, οι αντάρτες του είπαν να αφήσει το φορτίο και διέταξαν τα άλλα παιδιά να μαζευτούν γύρω του. "Άρχισαν να τεμαχίζουν τα πόδια του με μία τσάπα. Κάθε αντάρτης από ένα πόδι, και μετά τα χέρια του. Ύστερα, έκοψαν τα βλέφαρα του με ξυριστικές λεπίδες και τον έδεσαν πισθάγκωνα. Είχε ακόμα τις αισθήσεις του, τον κρέμασαν σε ένα δέντρο, με το κεφάλι προς τα κάτω και μας διέταξαν να τον χτυπάμε με μπουνιές στο κεφάλι μέχρι να πεθάνει".
Ο λοχαγός Βίνσεντ Οκέλο Πακορόμ ήταν 16 όταν αιχμαλωτίστηκε από τον LRA το 1991. Αναδείχθηκε σε έναν από τους σωματοφύλακες του Κόνυ και περιέγραψε τον αρχηγό ως "ένα συνηθισμένο άνθρωπο" που όμως "είχε τη δύναμη": την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον.
Ο αρχηγός της σέχτας φαίνεται φιλικός, είπε, μέχρι τα πνεύματα να αρχίσουν να μιλούν μέσα από αυτόν. Όταν μιλούν, κάποιος από την ακολουθία του καταγράφει αυτά που λέει. "Το πιο απάνθρωπο πνεύμα", είπε ο Πακορόμ, "είναι το "Ποιος Είσαι" - το κογκολέζικο πνεύμα που διατάζει δολοφονίες και σφαγές".
Του Τιμ Τζουντάχ
από Eποχικός 7:48μμ, Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2004
(Τροποποιήθηκε 7:23μμ, Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2004)
Posts
No comments:
Post a Comment