Θοδωρής Ηλιόπουλος

Η «Δημοκρατία» εκδικείται

Συντάκτης: Μαρία Λούκα

Δεκέμβρης 2008 – Ιούλιος 2009, έχουν περάσει πάνω από 6 μήνες από την έκρηξη της νεολαίας, αυτούς τους μήνες όμως ο Θοδωρής Ηλιόπουλος τους έχει περάσει στην πτέρυγα των υπόδικων στις φυλακές Κορυδαλλού. «Παράπλευρη απώλεια» μιας κοινωνικής σύγκρουσης, ξεχασμένος από τα ΜΜΕ και τους επίσημους φορείς, χωρίς τις διασυνδέσεις και την υψηλή προστασία του «κύριου Παναγιώτη», στέλνει σήμερα από τη φυλακή μηνύματα αξιοπρέπειας.

Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος συνελήφθη στις 18 Δεκεμβρίου επί της οδού Ακαδημίας, κατά τη διάρκεια μιας αστυνομικής επιχείρησης εις βάρος απλού κόσμου που παρακολουθούσε τα όσα διαδραματίζονταν έξω από τη Νομική σχολή. Ο ρεπόρτερ του ΣΚΑΙ Δ. Μανής, αυτόπτης μάρτυρας της σύλληψης του Θοδωρή, είναι αφοπλιστικά ξεκάθαρος κατά τη διάρκεια της απευθείας μετάδοσης των γεγονότων:

Δημοσιογράφος: Έχουμε λοιπόν προσαγωγές έξω από τη Νομική και ο Δημήτρης Μανής είναι στο σημείο και μας ενημερώνει ξανά

Μανής: Όπως έλεγα Βασίλη, δεν πρόκειται για νεαρούς ταραξίες, αλλά για συγκεντρωμένο κόσμο, ο οποίος χάζευε τα περιστατικά, εδώ που γίνονται, και έκαναν μια έφοδο, οι αστυνομικοί και συνέλαβαν κάποιους από αυτούς, που βρίσκονταν εκεί και όταν εναντιώθηκε το πλήθος, οι υπόλοιποι από πίσω άρχισαν να φωνάζουν « γιατί τους συλλαμβάνετε αυτούς, αφού βλέπετε ότι δεν συμμετέχουν στα επεισόδια».

Άρχισαν να ψεκάζουν και να ρίχνουν χημικά προς το μέρος μας, προς τους δημοσιογράφους, στους καμεραμέν, για να φύγουμε, να μην τραβάμε, να μην βλέπουμε τι κάνουν εκείνη την ώρα

Οι αρχές παραγνωρίζοντας την ύπαρξη 4 αυτόπτων μαρτύρων και δημοσιογραφικών μεταδόσεων που πιστοποιούσαν ότι ο Θοδωρής Ηλιόπουλος δεν είχε καμία εμπλοκή με τα επεισόδια, καθώς και το γεγονός ότι όταν συνελήφθη το πρόσωπο του ήταν ακάλυπτο, τα ρούχα του και τα χέρια του καθαρά , χωρίς ίχνος βενζίνης, του απήγγειλαν ένα βαρύ κατηγορητήριο που περιλάμβανε 3 κακουργήματα (κατοχή εκρηκτικών βομβών, έκρηξη κατ’ εξακολούθηση, απόπειρα σωματικής βλάβης) και 2 πλημμελήματα (αντίσταση, διατάραξη κοινής ειρήνης). Πρόκειται για ένα κατηγορητήριο καρμπόν που αποδόθηκε σε όλους σχεδόν τους συλληφθέντες του Δεκέμβρη, με μοναδικούς μάρτυρες κατηγορίας 2 αστυνομικούς. Ο ίδιος αρνείται κάθε κατηγορία και υπερασπίζεται στην αθωότητα του. Παρ’ όλα αυτά κρίθηκε προφυλακιστέος και παραμένει στις φυλακές Κορυδαλλού μέχρι σήμερα, αφού όλες οι αιτήσεις αναστολής της κράτησης του έχουν απορριφθεί.

Συγκεκριμένα, το τελευταίο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, που υιοθετώντας την εισήγηση του εισαγγελέα Γ. Βούλγαρη, παρατείνει επί ένα επιπλέον εξάμηνο την κράτηση του Θοδωρή, θεωρείται από έγκριτους νομικούς κύκλους σκανδαλώδες. Καταρχήν, εμπεριέχει αντιφάσεις που αναδεικνύουν την αβασιμότητα του κατηγορητηρίου. Για παράδειγμα, το βούλευμα αναφέρει ότι ο Ηλιόπουλος «πρωτοστατούσε φορώντας κουκούλα», ενώ η αναγνώριση του από τους 2 αστυνομικούς στηρίζεται στο ότι το πρόσωπο του ήταν ακάλυπτο. Η επιμονή του Θοδωρή στην αθωότητα του μεταφράζεται από το βούλευμα στο «δεν έχει μετανοήσει ισχυριζόμενος ότι δήθεν ήταν περαστικός». Επιπλέον, η διάθεση ποινικοποίησης των κινητοποιήσεων απ’ την οποία υπαγορεύεται το σκεπτικό των αρχών, αποκρυσταλλώνεται στη φράση που κάνει λόγο «για αντικοινωνική συμπεριφορά του κατηγορουμένου και των ομοίων του που έπληξε τη δημοκρατία». Κι όλα αυτά για έναν άνθρωπο που εμφανίζει λευκό ποινικό μητρώο.

Σ’ αυτές τις συνθήκες ο Θοδωρής Ηλιόπουλος προχώρησε στις 10 Ιουλίου σε απεργία πείνας, χρησιμοποιώντας πλέον το σώμα του ως ύστατο όπλο διαμαρτυρίας. Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος που ο ίδιος περιγράφει την απόφαση του: «Απέναντι στο μίσος αυτό που εκφράζεται σε βάρος μου, απέναντι στην άδικη «ποινή» που εκτίω έτσι κι αλλιώς ως προφυλακισμένος, απέναντι στην επίμονη άρνηση των δικαστών
και των εισαγγελέων να δουν τα πραγματικά στοιχεία και την αλήθεια της υπόθεσης , απέναντι στην προφανή και πρωτοφανή διάκριση που γίνεται σε βάρος μου, δεν έχω άλλο μέσο να παλέψω παρά μόνον το ίδιο μου το σώμα.
Κατεβαίνω σε απεργία πείνας. Είναι το μόνο μέσο που μου έμεινε σαν κρατούμενος για να φωνάξω την αλήθεια και να καταγγείλω την τεράστια αδικία.»

Απέναντι στην εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ για την ιστορία του Θοδωρή, αρκετοί πολίτες και φορείς έχουν συστρατευτεί στην υπόθεση απελευθέρωσης του. Έχουν συλλεχθεί πάνω από 2000 υπογραφές που ζητούν την αποφυλάκιση του, ενώ έχουν κατατεθεί ψηφίσματα συμπαράστασης από πρωτοβάθμια σωματεία και το Εργατικό Κέντρο Εύβοιας. Όταν το κράτος εκδικείται τη νεολαία που διαμαρτύρεται και αναζητά στα πρόσωπα της τον «εσωτερικό εχθρό», η κοινωνική ενεργοποίηση είναι απαραίτητη για να μην έχουμε ξανά «πράσινα παπούτσια» και «ζαρντινιέρες».

7/18/2009 Το κουτί της Πανδώρας