αυτή η υπέροχη φωτογραφία
ενός νεογέννητου κοριτσιού,
πριν 17 μήνες,
είναι από τον φωτογράφο
παππού της, που κάθε άλλο
παρά amateur είναι,
και την βρήκα στο μπλοκ του:
Μετά από πολύ ψάξιμο, βρήκα
αυτή τη φωτογραφία,
που όταν τη βλέπω
με κάνει να αισθάνομαι
χαρά και συγκίνηση ,
και χαίρομαι πιο πολύ
τώρα που ξέρω πως είναι
κοριτσιού τα νεογέννητα
ποδαράκια.
Αγαπητέ Βασίλη
Σε Ευχαριστώ πολύ !!!!
...ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά...
είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά...
Αγαπητό Χαμομηλάκι Ευχαριστώ πολύ για αυτή την τιμή.
ReplyDeleteΕγραψα πως χάρηκα που στην φωτογραφία αυτή είναι ποδαράκια ενός κοριτσιού, γιατί την χρησιμοποίησα στις 28 Σεπτεμβρίου που είναι η ημέρα των γενεθλίων μου. Δεν αγαπώ μόνο τα κορίτσια, άλλωστε είμαι μητέρα δυο αγοριών, ΑΓΑΠΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ και περισσότερο τα Πονεμένα. Διάβασε σε παρακαλώ όσα έγραψα στις 20 Ιουλίου στην ανάρτηση μου με τίτλο Στο Λονδίνο τον προηγούμενο αιώνα..1991, και θα καταλάβεις γιατί την ημέρα που αντίκρυσα για πρώτη φορά το μπλοκ σου , συγκινήθηκα και έκλαψα από Χαρμολύπη..Χαρά που υπάρχεις εδώ, που ενδιαφέρεσαι, που ψάχνεις, που μοιράζεσαι ΟΛΑ αυτά εδώ, και Λύπη που σε ΟΛΑ αυτά εδώ υπάρχουν και τα Πονεμένα , ΟΧΙ οχι για να λυπηθούμε ΑΛΛΑ για να ενδιαφερθούμε, να νοιαστούμε...
ΣΕ θαυμαζω και Σε Τιμώ
με όλο το σεβασμό που έχω στην καρδιά μου
για όλους ΟΣΟΙ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ,
οσοι Νοιάζονται πραγματικά !
Ακόμα και το όνομα σου με συγκίνησε ..Χαμομηλάκι, το πιο ταπεινό από τα φυτά, όμως με Δύναμη απίστευτη...Σε παρακαλώ συνέχισε έτσι..Προσεύχομαι θερμά για όλους εσάς. Δέσποινα.