Οι Νικητές!!!

Ο Βασίλης επέμενε, ήταν αποφασισμένος να τους πείσει και είχε ατράνταχτα επιχειρήματα!!!
— Η αντίπαλη ομάδα είναι πιο δυνατή, ο μόνος τρόπος να κερδίσουμε τον αγώνα είναι να ...ξυρίσουμε τα κεφάλια μας.
Οι καλύτεροι παίκτες του Μουντιάλ ήταν ή φαλακροί ή ξυρισμένοι!!!... (κι αράδιαζε τα ονόματά τους, σαν να επρόκειτο για «φιλαράκια απ' το στρατό», -παίζει ρόλο και η αυτοπεποίθηση-), οι Νικητές δεν έχουν μαλλιά!!!...
Μετά από πολλές συζητήσεις και διαβουλεύσεις, πείστηκαν και οι 2-3 αναποφάσιστοι και έτσι, όλοι μαζί, βρέθηκαν στο σαλονάκι του κουρείου.
 
Ο κυρ' Μανόλης, ο κουρέας, τους κοίταξε έναν-έναν, πάνω από τα μικροσκοπικά γυαλιά του, ανασηκώνοντας τα φρύδια και σκύβοντας ελαφρά το κεφάλι και ρώτησε με ειρωνική σοβαρότητα:
— Τιιιι... θα κάνουν οι... κύριοι;
— Ξύρισμα, απαντούν κοφτά και αποφασιστικά, μ' ένα στόμα «οι πελάτες».
 
Ο κουρέας έβαλε τα γέλια.
— Τι να ξυρίσω βρε; Εσείς δεν έχετε ούτε χνούδι ακόμα!!!
— Τα κεφάλια κυρ' Μανόλη (απάντησε σοβαρά ο Βασίλης και ανέλαβε να τον ενημερώσει για την κρισιμότητα! του ποδοσφαιρικού αγώνα και την επιτακτική ανάγκη! να κερδίσουν τους συνομήλικους αντίπαλους της άλλης γειτονιάς) και όπως είδαμε και στο Μουντιάλ, οι Νικητές δεν έχουν μαλλιά!!!
— Χμ... ίσως και να έχετε δίκιο. Οι γονείς σας το ξέρουν;
Οι γονείς είχαν τελικά συναινέσει και είχαν δώσει και τα χρήματα για το «ξύρισμα»!
Καθώς ο κουρέας πατούσε ρυθμικά το πεντάλ για να ανεβάσει την καρέκλα, μονολογούσε, προσπαθώντας να πεισθεί για το εγχείρημα:
«Γιατί όχι; Καλοκαίρι είναι... θα πάνε και διακοπές... ίσως και κατασκήνωση... θα δυναμώσουν και τα μαλλιά... είναι ό,τι πρέπει και για τις ... ψείρες!!!»
Πρώτος κάθισε ο Βασίλης, με καμάρι και ύφος «ενθρονισμένου γαλαζοαίματου» και απολάμβανε τις περιποιήσεις του κουρέα!!!

• Η έκβαση του αγώνα δεν τον απασχολούσε καθόλου!
• Είχε πετύχει τον σκοπό του!
• Όλα τα παιδιά της γειτονιάς θα είχαν ξυρισμένα κεφάλια!

Τον αγώνα παρακολούθησαν και οι γονείς και ο αδερφός του Βασίλη, ο Αλέξανδρος.
Είχαν γυρίσει πριν δύο μέρες από το νοσοκομείο, όπου ο Αλέξανδρος είχε υποβληθεί σε μία σοβαρή επέμβαση και χημειοθεραπείες και ήταν κι αυτός ... «Νικητής»!!!, όπως και όλα τα παιδιά της γειτονιάς.
Τα συγχαρητήρια που έδιναν όλοι στον αρχηγό της ομάδας, τον Βασίλη,σίγουρα δεν ήταν (μόνον) για την νίκη της ομάδας του!!!...

[Την αληθινή αυτή ιστορία, την άκουσα από γνωστό, σε φιλική παρέα και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας την συγκίνησή μου.]

Υ.Γ: 

Εδώ τελειώνει το κείμενο που μου έστειλε μια φίλη.
Θα ήθελα να προσθέσω πως την ίδια ιστορία έζησα και εγώ.
Όταν τη διάβασα κατάλαβα, πως το πρόσωπό μου ήταν γεμάτο δάκρυα.
Γιαυτό σου τη στέλνω.
Για να τη στείλεις και εσύ σε άλλους γνωστούς σου.
Απλά, για να ξέρουν...

Νίκη

Σ.Σ. Αυτό το μήνυμα έλαβα λίγο νωρίτερα και με αυτόν τον τρόπο έρχομαι και εγώ να βάλω ένα λιθαράκι στη συντροφιά του Χαμομηλιού. Καλώς σας βρίσκω, φίλες και φίλοι!

Μαριαλένα