ο φόβος για ...εκείνα τα χαμομηλάκια

Βλέπω κάτι μάτια

διάπλατα ανοιγμένα
παίζουν ταραγμένα τα βλέφαρα
ειναι μέσα τους φωλιασμένος ο τρόμος
και ο φόβος τώρα τα καθοδηγεί.

Τρέμουν σαν το ελάφι
σ’άκουσμα φωνής
να εξαφανιστούν
τρέχουν σαν λαγοί
πίσω απ’τις σκιές να κρυφτούν.

Κι είναι αυτά τα μάτια
ναι των μικρών παιδιών
που αγάπη μάνας δεν νοιώσανε
που απο την μέρα που γεννήθηκαν
γνώρισαν τον πόνο
την απονιά
την ασχημη πλευρά της ζωής.

Κι ο φόβος μέσα τους
τώρα έχει φωλιάσει
εκείνος τα καθοδηγεί
κι είναι αυτά τα παιδιά
για πάντα ανασφαλή.

Τρέμει η καρδιά τους
σαν το φύλλο απ’το δέντρο
γιατί δεν νοιώσανε ποτέ
το χάδι ζεστασιάς της ζωής
μέσ’ την ανασφάλεια
μάθανε να ζούνε
και ο φόβος
για το αύριο
τα κυριαρχεί!