Ποιο είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων;

Τα Χριστούγεννα υποτίθεται ότι είναι ώρα χαράς αλλά έχω την αίσθηση ότι για πολλούς ανθρώπους, είναι μια ώρα λύπης και άγχους.

Οι άνθρωποι σπαταλούν χρήματα που δεν έχουν.

Μαλώνουν για ανόητες αιτίες.

Μιζεριάζουν.

Άλλοι νιώθουν μοναξιά που δεν βρίσκονται με την οικογένειά τους.

Άλλοι νιώθουν πολύ έντονο το αίσθημα της απώλειας γι αυτούς που έχουν φύγει.

Άλλοι περνούν ώρες μελαγχολίας κάνοντας αναδρομή στον γάμο τους ή την σχέση τους που τέλειωσε, και τα ανεπανόρθωτα λάθη που διέπραξαν, ή τις πικρίες για τις αδικίες που υπέστησαν.

Κάποιοι πλήττουν.

Το όλο νόημα των Χριστουγέννων έχει χαθεί ολοκληρωτικά.

Οι άνθρωποι προσπαθούν να επαναφέρουν αυτή την αίσθηση ζεστασιάς και μαγείας, με χριστουγεννιάτικα δέντρα και δώρα, φώτα, οικογενειακά τραπέζιά, αλλά πάντα λείπει κάτι πολύ βασικό από την όλη εικόνα.

Αυτό το κάτι είναι η ανάμνηση του Θεού.

Η θύμηση της πραγματικής τους φύσης.

Η επίγνωση ότι ποτέ δεν είναι μόνοι.

Η ανάμνηση ενός αστεριού, ένα φως μέσα στο σκοτάδι.

Η μνήμη ότι τίποτα δεν έχει χαθεί.

Η μνήμη του μωρού Ιησού: του αθώου παιδιού που είσαι εσύ ο ίδιος.

Είναι η αίσθηση από κάτι μαγικό. Ένα αίσθημα ελπίδας και προσδοκίας εκεί που πριν υπήρχε μόνο τρόμος και απελπισία. Είναι το αίσθημα μιας ζωής γεμάτης δυνατότητες, καινοτομίες…και γιατί όχι….το συναίσθημα ενός χριστουγεννιάτικου πρωινού που κατεβαίνεις σαν παιδί τις σκάλες και συνειδητοποιείς ότι ο Άγιος Βασίλης ήταν εκεί το βράδυ. Βλέπεις τα δώρα, τις γεμάτες «κάλτσες», τα φώτα και ξέρεις ότι η ζωή είναι μεγαλύτερη από σένα.

Το αίσθημα ότι σε αγαπούν και ότι είσαι ασφαλής.

Πως γίνεται να αναδημιουργήσεις αυτή την μαγεία την στιγμή που δεν υπάρχει οικογένεια, οικονομική άνεση, σχέση, ούτε δώρα στο τζάκι; Πως είναι δυνατόν να βρεις αυτό το μέρος γαλήνης και χαρούμενης προσδοκίας όταν είσαι μόνος και φοβισμένος;

Πως;

Ο μόνος τρόπος είναι να έχεις ένα σκοπό στην ζωή σου. Να είσαι μέρος από κάτι μεγαλύτερο από ό,τι εσύ και να νιώθεις συνδεδεμένος με την Πηγή της δημιουργίας.

Για μένα, είναι να πιστεύω στα θαύματα.

Ακόμα και στα χειρότερα σκαμπανεβάσματά μου, όταν νιώθω ότι έχω φτάσει σε αδιέξοδο, θυμάμαι ότι περιβάλλομαι από αγγέλους.

Θυμάμαι ότι είμαι Παιδί του Θεού.

Θυμάμαι ότι ο μικρός Χριστός περιμένει την άδειά μου για να γεννηθεί μέσα στην καρδιά μου.

Θυμάμαι την μαγική αίσθηση ότι τα θαύματα θα αντικαταστήσουν όλες τις πικρίες μου αν εγώ τις απελευθερώσω.

Αυτός ο κόσμος δεν είναι άλλο από επινόηση του μυαλού μου. Τα πάντα είναι ακριβώς έτσι όπως επιθυμώ.

Είμαι συν-δημιουργός της ζωής μου.

Όλες, μα όλες οι καταστάσεις που ζω τις έχω δημιουργήσει εγώ.

Το μυαλό μου έχει την δυνατότητα να παίρνει 10.000 αποφάσεις το λεπτό. Και όμως αυτή την δυνατότητα την έχω χάσει μέσα σε ένα ωκεανό λήθης και «ύπνου» πνευματικού.

Πως γίνεται ν’ αφυπνιστεί το μυαλό μου;

Αν επιλέξω να φέρω στην επιφάνεια του συνειδητού μερικές από τις αποφάσεις, όλος ο κόσμος αλλάζει.

Μάλιστα, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα ν’ αποφασίσω.

Η αγάπη είναι το μόνο που υπάρχει.

Όμως τώρα που νομίζω ότι πρέπει ν’ αποφασίσω ανάμεσα στο καλό και το κακό, αποφασίζω ότι πρέπει να ξυπνήσω από αυτό το «όνειρο».

Αλλάζω το νου μου. Δεν αλλάζω τις εξωτερικές συνθήκες – κάθομαι ακριβώς εκεί που βρίσκομαι, στην παρούσα στιγμή, μετράω τις ευλογίες μου και αλλάζω το μυαλό μου.


Από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ κεφάλαιο 15:


« Αυτά τα Χριστούγεννα δώσε στο Άγιο Πνεύμα όλα όσα σε πληγώνουν. Άφησε τον εαυτό σου να θεραπευτεί ολοκληρωτικά, έτσι ώστε να μπορέσεις να ενωθείς με Αυτόν στην θεραπεία, και ας γιορτάσουμε μαζί την απελευθέρωσή μας, απελευθερώνοντας τα πάντα μαζί μας. Μην αφήνεις τίποτα πίσω σου γιατί η απελευθέρωση είναι ολοκληρωτική, και όταν την έχεις δεχτεί μαζί μου (Ιησούς) θα την δώσεις και μαζί μου. Όλος ο πόνος και η θυσία και η μικρότητα θα εξαφανιστούν μέσα στην σχέση μας, η οποία είναι τόσο αθώα όσο η σχέση μας με τον Πατέρα μας, και το ίδιο ισχυρή.

Έτσι ο νέος χρόνος θ’ αρχίσει με ελευθερία και χαρά. Υπάρχουν πολλά να κάνουμε και έχουμε καθυστερήσει. Δέξου την ιερή στιγμή καθώς γεννιέται ο νέος χρόνος, και πάρε την θέση σου, την οποία τόσο καιρό έχεις αφήσει κενή, στην Μεγάλη Αφύπνιση. Και άφησε όλες σου τις σχέσεις να γίνουν ιερές για σένα. Αυτό είναι το θέλημά μας.

Αμήν.»