Wednesday 21 January 2009

«1984» George Orwell: Στο βασίλειο του μεγάλου αδελφού

Σαν σήμερα το 1950, πεθαίνει ο Βρετανός δοκιμιογράφος και μυθιστοριογράφος, Τζορτζ ΟΡΓΟΥΕΛ (ΕΡΙΚ ΑΡΘΟΥΡ Μπλερ).
Τα πιο γνωστά του έργα είναι:
η «Φάρμα των ζώων» και το ζοφερό «1984».

.... Ο ήρωάς του, ένας συνηθισμένος άνθρωπος ονόματι Γουίνστον Σμιθ, αποφασίζει να αντιδράσει. Δεν μπορεί να δεχθεί μια κοινωνία που το διαστροφικό της τρίπτυχο συντίθεται από τα συνθήματα: «Ο πόλεμος είναι ειρήνη», «Η ελευθερία είναι σκλαβιά», «Η άγνοια είναι δύναμη».....

Το έτος 1984 αναπτύχθηκε ένας τεράστιος διάλογος σχετικά με το ποια από όσα προέβλεψε ο ΟΡΓΟΥΕΛ στο μυθιστόρημά του έγιναν πραγματικότητα και ποια όχι. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίστηκαν ότι το σοβιετικό πείραμα υπήρξε η αφορμή και πως αυτό που ενέπνευσε τον συγγραφέα ήταν στην πραγματικότητα το επερχόμενο τέλος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Σε τελική ανάλυση, μικρή σημασία έχει.
Εκείνο που καθιστά ανατριχιαστικά προφητικό το 1984 είναι η διαπίστωση ότι σήμερα όχι μόνο ο Μεγάλος Αδελφός βρίσκεται παντού, αλλά και ότι δεν είναι λίγοι όσοι συνεπαίρνονται από τη «χαρά» της σκλαβιάς.
Χιλιάδες άνθρωποι στη Δύση θα το θεωρούσαν μεγάλη τύχη να τους κλείσουν στο σπίτι του Μεγάλου Αδελφού. Περνώντας από την ανάκριση, που είναι η καθεστωτική μορφή της πλύσης εγκεφάλου, ο ήρωας του ΟΡΓΟΥΕΛ καταλήγει στο τέλος με δάκρυα χαράς στα μάτια να «συνειδητοποιήσει» ότι ανέκαθεν αγαπούσε τον Μεγάλο Αδελφό. Τώρα όμως έχουμε προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα.

Ο Μεγάλος Αδελφός δε χρειάζεται καν να προβάλλει την εικόνα του στην οθόνη. Τον έχει αντικαταστήσει η κάμερα, το βιομηχανικό «ξόανο» που έχει πάρει το όνομά του. Η ελευθερία εκχωρείται πλέον «ελεύθερα».

πηγή

1 comment:

  1. Ακόμα θυμάμαι πόσο άσχημα αισθανόμουν τελειώνοντας το βιβλίο και για να πω την αλήθεια (όπως κι αν ακούγεται) θα ήθελα να μην το είχα διαβάσει ποτέ, κι όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά για το ότι όσα περιγράφονται φαντάζουν τόσο πραγματικά, τόσο μίζερα και καθόλου ουτοπικά πλέον. Όσο και η μίζερη καθημερινότητα που μας τυλίγει και μας στραγγαλίζει δίχως έλεος.

    Γι' αυτό, χαμογελάστε, χαρείτε, μιλήστε ελεύθερα χωρίς φόβο και πάθος, αγαπήστε με πάθος...

    Μπας και σπάσει το απόστημα που τείνει να εμφανιστεί και διαλυθεί - τρυπήσει το λούκι που μας οδηγεί ποιος ξέρει πού...

    ReplyDelete

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki