Οι δέκα σοβαρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις του 2008

Για ενδέκατη συνεχή χρονιά, η Μη Κυβερνητική Οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανακοίνωσε τις δέκα σοβαρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις που έλαβαν χώρα το 2008. Μαζικές εκτοπίσεις άμαχων πληθυσμών, βία, πείνα, αρρώστιες, παντελής έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης... είναι ορισμένα μόνο από τα χαρακτηριστικά τους.

Σομαλία: Η ανθρωπιστική καταστροφή χειροτερεύει
Ενώ ήδη παλεύουν να επιβιώσουν με ελάχιστη ή και μηδαμινή πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, οι Σομαλοί βιώνουν τα χειρότερα κρούσματα βίας της τελευταίας δεκαετίας, με ανθρώπους στα κεντρικά και νότια τμήματα της χώρας να ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες.

Το ιατροφαρμακευτικό σύστημα της χώρας έχει καταρρεύσει και η Σομαλία διαθέτει κάποιους από τους χειρότερους δείκτες υγείας στον κόσμο: μία στις δέκα γυναίκες πεθαίνει κατά τη γέννα και πάνω από ένα στα πέντε παιδιά χάνουν τη ζωή τους πριν φτάσουν την ηλικία των πέντε ετών. Ο παιδικός υποσιτισμός επιδεινώθηκε εξαιτίας του πολέμου. Η ραγδαία άνοδος των τιμών βασικών ειδών διατροφής και η παρατεταμένη ξηρασία που έπληξε τη χώρα, έκαναν την κατάσταση ακόμα πιο τραγική.

Μιανμάρ: Διεθνής αδιαφορία

Στις 2 Μαΐου του 2008, ο κυκλώνας Ναργκίς επανέφερε τη Μιανμάρ στο προσκήνιο, αφού κατέστρεψε το δέλτα του ποταμού Irrawaddy και άφησε πίσω του περίπου 130.000 αγνοούμενους ή νεκρούς. Η καταστροφή αποτέλεσε το τελειωτικό χτύπημα για έναν λαό ξεχασμένο από τον έξω κόσμο, που ζει σε στρατιωτικό καθεστώς από το 1962. Χρόνιες και άμεσες ιατρικές ανάγκες παρέμειναν ακάλυπτες –κατάσταση που επιδεινώθηκε από την παντελή έλλειψη επενδύσεων τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τη διεθνή κοινότητα. Οι δαπάνες για τη δημόσια υγεία έφταναν τα 0.70 δολάρια ανά άτομο το 2007, μόλις το 0,7% του ΑΕΠ της χώρας. Το επίπεδο της διεθνούς ανθρωπιστικής βοήθειας ανερχόταν στα 3 δολάρια το άτομο, το χαμηλότερο επίπεδο παγκοσμίως. Η επιλεκτική αδιαφορία στις ανάγκες της χώρας, ειδικά στις περιοχές όπου το HIV/AIDS, η φυματίωση και η ελονοσία θερίζουν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές ετησίως, είναι πρωτοφανής.
.

Ζιμπάμπουε: Βία και οικονομική κατάρρευση

Οι πρώτοι μήνες του 2008 αποτέλεσαν περίοδο περαιτέρω οικονομικής κατάρρευσης και πολιτικής βίας στη Ζιμπάμπουε. Ενώ η χώρα βρίσκεται σε κρίση επί χρόνια, η κατάσταση χειροτέρευσε. Ο πληθωρισμός πλέον ανέρχεται στο 231.000.000%, ενώ σημειώνονται ελλείψεις σε βασικά είδη διατροφής, καταπίεση στους οπαδούς της αντιπολίτευσης και περιορισμοί στην πρόσβαση των ανθρωπιστικών οργανώσεων μετά τις εκλογές του Ιουνίου.
.
Λ. Δ. Κονγκό: Πολίτες παγιδευμένοι στον πόλεμο

Με την επανεκκίνηση των εχθροπραξιών τον Σεπτέμβριο του 2007 στο Βόρειο Κίβου, μαζικές εκτοπίσεις πληθυσμών έχουν λάβει χώρα στην περιοχή. Η συμφωνία κατάπαυσης πυρός που υπογράφτηκε τον Ιανουάριο του 2008 δεν τηρήθηκε και, στο τέλος Αυγούστου, μεγάλης κλίμακας συγκρούσεις ξέσπασαν εκ νέου στην περιοχή μεταξύ ανταρτών και του στρατού της Λ. Δ. του Κονγκό, παρά την παρουσία στη χώρα της μεγαλύτερης ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ, MONUC.

.
Αιθιοπία: Άμεση ανάγκη παροχής βοήθειας στις σομαλικές περιοχές της χώρας

Η κλιμακούμενη βία και οι ιδιαίτερα σκληρές κλιματικές συνθήκες μετατρέπουν την καθημερινότητα σε διαρκή αγώνα επιβίωσης για τους πληθυσμούς των σομαλικών περιοχών της Αιθιοπίας. Ανάμεσα σε ομάδες επαναστατών που κινούνται στη περιοχή και τις κυβερνητικές δυνάμεις που μάχονται τους επαναστάτες, ο μεγάλος αυτός νομαδικός πληθυσμός απομονώνεται ολοένα και περισσότερο από την κάλυψη των βασικών του αναγκών και την ανθρωπιστική βοήθεια.

.

Πακιστάν : Θάνατοι και διωγμοί πολιτών, καθώς

η διαμάχη εντείνεται στο Βορειοδυτικό Πακιστάν

Οι συγκρούσεις μεταξύ κυβερνητικών δυνάμεων και αντικυβερνητικών ομάδων στη Βορειοδυτική Συνοριακή Επαρχία και τις Ομοσπονδιακά Διοικούμενες Φυλετικές Περιοχές του Πακιστάν έχουν ενταθεί κατά τη διάρκεια του 2008. Οι αεροπορικές επιδρομές από τις ΗΠΑ έχουν αυξήσει την ανασφάλεια. Τον Αύγουστο, χιλιάδες Πακιστανοί εκτοπίστηκαν στο εσωτερικό της χώρας. Την ίδια περίοδο, ο πακιστανικός στρατός ξεκίνησε απελάσεις Αφγανών προσφύγων.

.

Σουδάν: Βία χωρίς τέλος

  Το Σουδάν υποφέρει από δύο ανθρωπιστικές κρίσεις – την κατάσταση στο Νταρφούρ και τις συνέπειες του δεκαετούς εμφύλιου πολέμου στο Νότο.

Το 2008, το Νταρφούρ παρέμεινε η περιοχή που χρειάστηκε την αποστολή της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής βοήθειας στον κόσμο. Πάνω από 80 οργανώσεις και 15.000 εθελοντές βοήθησαν το 1/3 του πληθυσμού που έχει εκτοπιστεί λόγω των συγκρούσεων. Ωστόσο, παρά τις διεθνείς προσπάθειες, χιλιάδες άνθρωποι παραμένουν χωρίς ελπίδα.

.

Ιράκ: Άμεση ανάγκη βοήθειας

Στο Ιράκ, 4 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί από τον πόλεμο και οι μισοί από αυτούς είναι παγιδευμένοι στο εσωτερικό της χώρας, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Κάποια βελτίωση έχει σημειωθεί τους τελευταίους 18 μήνες, καθώς τα επίπεδα βίας έχουν μειωθεί. Παρόλα αυτά, η κατάσταση στο Ιράκ είναι αβέβαιη και πολλοί άνθρωποι ζουν ακόμα υπό την απειλή της βίας.

.

Παιδικός Υποσιτισμός
Λιγότερο ορατή, περισσότερο θανατηφόρα και επίμονη είναι η ανθρωπιστική κρίση του παιδικού υποσιτισμού. Ενώ η μάχη κατά της πείνας αφορά στην πρόσβαση στη τροφή σε επαρκή ποσότητα, η μάχη κατά του υποσιτισμού εξαρτάται και από την εξασφάλιση τροφής με επαρκή διατροφική αξία. Για τα μικρά, υποσιτισμένα παιδιά, τρόφιμα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία είναι απαραίτητα για την επιβίωση και την ανάπτυξή τους.
.

HIV/AIDS – Φυματίωση
Κάθε χρόνο, η φυματίωση προκαλεί το θάνατο 1,7 εκατομμυρίων ανθρώπων. Η φυματίωση είναι πιο διαδεδομένη σε χώρες με υψηλά ποσοστά AIDS, ιδιαίτερα στη νότια Αφρική και αποτελεί ένα από τα κύρια αίτια θανάτου ασθενών με HIV/AIDS. Η φυματίωση είναι 50 φορές πιθανότερο να εκδηλωθεί σε ασθενείς με ΑIDS.

πηγή: http://www.tvxs.gr/v2490