Δίκτυο προστασίας «Ιμαρέτ»

Σε πάρα πολλά blogs έχει αναφερθεί η πολύ άσχημη εικόνα που παρουσιάζεται κοντά στην Γέφυρα Άρτας, δίπλα στην περιοχή «Ιμαρέτ» (Μαράτι, κατά τους Αρτινούς), από απελπισμένους λαθρομετανάστες που κυριολεκτικά παρακαλάνε για μια δουλειά του "ποδαριού", για ένα μεροκάματο, που τις περισσότερες φορές δεν έρχεται και παραμένουν εκεί νηστικοί με ό,τι αυτό δυνητικά συνεπάγεται...

Πριν λίγες μέρες, διάβασα την εξής ανακοίνωση στον τοπικό Τύπο: 

«Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης και Αλληλεγγύης “Ιμαρέτ”».
 
Μια μεγάλη ιδέα. Στόχος μας δεν είναι να δημιουργήσουμε μια ακόμα ομάδα πολιτών για τον πολιτισμό. Για εμάς μνήμη, ιστορία και πολιτισμός δεν είναι μόνο οι χρονολογίες, τα γεγονότα, οι πέτρες πάνω στις πέτρες, αλλά κυρίως οι ανάσες των ανθρώπων. Και μόνο έτσι δεν χάνεται η αλληλουχία των αιώνων.  

Στόχος μας δεν είναι να υποκαταστήσουμε ή να ανταγωνιστούμε το κοινωνικό κράτος και τους θεσμούς. Δεν μπορούμε, όμως να κλείσουμε τα μάτια στη δυστυχία και τον κατατρεγμό χωμένοι στη ζεστή κουβέρτα της ιδιώτευσης.  

Συνταυτίζουμε έτσι το ηθικό συναίσθημα με το καθήκον και προχωρούμε σε έναν μεγάλο αγώνα μακριά από τη χειρότερη μορφή ρατσισμού τον οίκτο, αλλά και μακριά από τη ματαιόδοξη ανάγκη της επιδοκιμασίας.  

Το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης και Αλληλεγγύης “Ιμαρέτ” δεν φιλοδοξούμε να είναι κάτι άλλο από ένα δίχτυ ανθρώπων, που θα αφουγκράζεται την ανάγκη στη διπλανή πόρτα. Την ανάγκη χωρίς διακρίσεις σε φύλο, φυλή, εθνότητα, γλώσσα, θρησκεία. Με μοναδικό όπλο την αλληλεγγύη απέναντι στην φτώχεια, την ανέχεια, τον αποκλεισμό και τη μοναξιά. Σχεδιάζουμε πολλά και είμαστε έτοιμοι να διεκδικήσουμε πολύ περισσότερα. Θα ακολουθήσουμε όμως σταθερά και μεθοδικά βήματα, γιατί το εγχείρημά μας θέλουμε να έχει διάρκεια και αποτέλεσμα. Θέλουμε λοιπόν το “ιμαρέτ”, που ο καθένας κουβαλά ή και κρύβει μέσα του να το επαναφέρουμε στο φυσικό του χώρο.
Εκ μέρους του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης και Αλληλεγγύης “Ιμαρέτ”
Μαρία Μπαλάφα

Απ' ότι έμαθα, άμεση προτεραιότητα είναι η οργάνωση συσσιτίων, σε συνεργασία με εκκλησιαστικούς φορείς, μια φορά την εβδομάδα, αρχίζοντας από το Σάββατο του Λαζάρου...
Μακάρι να ανακουφίσουν, γιατί λαθρομετανάστες δεν σημαίνει μόνο παραβατική συμπεριφορά, όπως κάποιοι θέλουν να μας "περάσουν", αλλά και βασανισμένοι άνθρωποι, με παιδιά στην αγκαλιά, που με κομμένη την ανάσα, προσπαθούν να ζήσουν...

Αναρτήθηκε από ΚΕΝΤΡΙ