Δημοτικό Σχολείο Μαυροδεντρίου Κοζάνης

«Σχολεία υποστηρικτές των παιδιών»

Την Παρασκευή, 11 Ιουνίου 2010, το Δημοτικό σχολείο Μαυροδεντρίου, παρουσίασε το πρόγραμμα «Σχολεία υποστηρικτές των Παιδιών». Ευχαριστούμε τη διευθύντρια του σχολείου κυρία Πολυχρονίδου Ζωή που μας παραχώρησε το λόγο της και την καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής και οργανώτρια της γιορτής, κυρία Αποστολίδου Σοφία που μας έδωσε τις φωτογραφίες και το κείμενο που έγραψε η ίδια και αναγνώστηκε από τους μαθητές, Δεσποινίδου Μαρία και Στεφανίδη Δημήτρη.

Καλησπέρα! 

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά διοργανώνουμε την αποχαιρετιστήρια εκδήλωσή μας στο υπέροχο αυτό πάρκο.

Κλείνουμε απόψε εδώ μαζί σας ακόμα ένα ταξίδι με οδηγούς τους μαθητές και τους δασκάλους. Ένα ταξίδι γεμάτο συγκινήσεις, εμπειρίες, δράσεις.

 Η αλήθεια είναι πως φέτος  έχουμε περισσότερο άγχος, όχι γιατί προσπαθήσαμε λιγότερο, αλλά γιατί το θέμα της φετινής μας εκδήλωσης είναι λιγάκι περίεργο.  Και θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ.

Εμείς τα παιδιά αποτελούμε μέρος της κοινωνίας, έχουμε άποψη, γνώμη, φωνή, υποχρεώσεις, δικαιώματα μα πάνω απ΄ όλα έχουμε ακόμα ευαισθησίες. Καταλαβαίνουμε περισσότερα απ΄ όσα νομίζετε και πονάμε περισσότερο απ΄ όσο θέλουμε να γνωρίζετε.

Έτσι λοιπόν όταν τα Χριστούγεννα
η κυρία Σοφία Αποστολίδου μας μίλησε για τη UNICEF, για τα παιδιά που υποφέρουν και πεινάνε, δεχτήκαμε χωρίς δεύτερη σκέψη να βοηθήσουμε. Μαζέψαμε λοιπόν ένα χρηματικό ποσό και το στείλαμε. Μ΄ αυτό τον τρόπο εμείς γίναμε πιο ευτυχισμένοι γιατί  νιώσαμε έντονα ότι προσφέραμε κάτι σε κάποια παιδιά της ηλικίας μας που ήταν καταδικασμένα.

Και ήταν απερίγραπτη η χαρά μας όταν μετά από λίγο καιρό λάβαμε μια επιστολή από τον Γενικό Διευθυντή της UNICEF στην Ελλάδα, κύριο Ηλία Λυμπέρη, ο οποίος μας ευχαριστούσε και μας ενημέρωνε για τα τέσσερα παιδιά που βοηθήσαμε φέτος τα Χριστούγεννα, από το χαρτζιλίκι μας.

Εμείς τα παιδιά του πολιτισμένου κόσμου γίναμε ο Άγιος Βασίλης που έδωσε γάλα, μπισκότα υψηλής πρωτεΐνης και θεραπευτικές τροφές σε τέσσερα μικρά παιδάκια βαριά υποσιτισμένα.

 Μπορώ να σας πω ότι είμαστε πολύ περήφανοι για αυτή μας την πράξη κι ευχαριστούμε από την καρδιά μας, την Διευθύντριά μας και τους δασκάλους μας που μας έμαθαν να έχουμε αρχές στη ζωή μας, να έχουμε συνείδηση, να σεβόμαστε τους συνανθρώπους μας, ευχαριστούμε τους γονείς μας γιατί εκείνοι μας έδωσαν τα χρήματα που προσφέραμε, μα πάνω απ΄ όλα ευχαριστούμε την γυμνάστρια μας, γιατί εκείνη μας δίδαξε την αγάπη, την προσφορά, τη συνεργασία και την αλληλοβοήθεια.

Αυτή λοιπόν τη γιορτή που σήμερα θα σας παρουσιάσουμε την αφιερώνουμε σε όλα εκείνα τα παιδιά που πεινάνε, που είναι ορφανά, άρρωστα, που υποφέρουν και περιμένουν λίγα ψίχουλα αγάπης από μας.

 Είμαστε όλοι πολίτες αυτού του κόσμου, μικροί και μεγάλοι και ανήκουμε σ΄ αυτόν. Ψάξαμε και βρήκαμε μουσική και χορούς, άλλων χωρών και σας τα παρουσιάζουμε σήμερα.

Ήταν πολύ δύσκολο για μας να μάθουμε βήματα από χορούς άγνωστους, να μπούμε στο ρυθμό μουσικής που πρώτη φορά ακούγαμε αλλά πιστέψτε μας, το κάναμε με πολλή αγάπη και το διασκεδάσαμε αφάνταστα. Ελπίζουμε το ίδιο να κάνετε κι εσείς. Θέλουμε όμως να σας ζητήσουμε και μια χάρη. Όση ώρα παρακολουθήσετε τη γιορτή μας, να έχετε στο νου σας εκτός από μας τα παιδιά σας, κι όλα εκείνα που δε βρίσκονται εδώ απόψε, αλλά υπάρχουν κάπου μακριά κι έχουν ανάγκη από την αγάπη μας και τη ζεστασιά μας. Παρακαλώ μην τα ξεχνάτε.

Στο σημείο αυτό θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους εκείνους που βοήθησαν για να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση. Την Διευθύντριά μας που στέκεται πάντα δίπλα μας, την κυρία Νίκη  Ιορδάνογλου για την πολύτιμη βοήθειά της, τους δασκάλους μας που βοήθησαν να φτάσουμε μέχρι εδώ, τον Σύλλογο γονέων και κηδεμόνων που στηρίζει φανατικά όλες μας τις δράσεις, τον κύριο Στάθη Θεοδωρίδη που μας βοήθησε να ζωγραφίσουμε τις σκηνές των ινδιάνων και τέλος ευχαριστούμε πολύ τον Δήμο Μελίκης Ημαθίας και ιδιαίτερα την κυρία Ζωή Βεσυροπούλου για τις στολές που μας δάνεισαν.

Φτάνουν όμως τα λόγια από μένα. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε.

Παρακαλώ την Διευθύντριά μας κυρία Ζωή Πολυχρονίδου να

απευθύνει το δικό της χαιρετισμό. (ακολουθεί απόσπασμα από το λόγο της Διευθύντριας του Δημοτικού Σχολείου Μαυροδεντρίου)

Αγαπητοί επίσημοι προσκεκλημένοι, Κυρίες και κύριοι,

οι μαθητές και οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας σας καλωσορίζουμε στη σημερινή μας εκδήλωση. Η παρουσία σας εδώ μας χαροποιεί, μας τιμά και αποτελεί κίνητρο για να συνεχίσουμε…

Η σημερινή γιορτή μας πολυποίκιλη και πολυπολιτισμική  είναι αφιερωμένη στο τέλος μιας γόνιμης σχολικής χρονιάς. Είναι αφιερωμένη στους μαθητές και τις μαθήτριες της ΣΤ΄ Τάξης που αύριο κιόλας θα φτερουγίσουν σε νέους ορίζοντες, Απευθυνόμενη λοιπόν σ’ αυτά τα παιδιά και εκ μέρους όλων των συναδέλφων, λέω: «Εί­μαστε υπερήφανοι για σας. Οι ευχές και η αγά­πη μας να σας συνοδεύουν παντού. Οι επιτυχίες σας θα εί­ναι και δικές μας επιτυχίες και η δική σας χαρά θα φτάνει μέχρι τις καρδιές μας».

Κι επειδή σκοπός της αγωγής και στόχος του σχολείου δεν είναι να δημιουργήσει ένα κεφάλι καλογεμισμένο, αλλά καλοφτιαγμένο, πρέπει να διδάσκει γνώσεις αλλά κι αρετές, να βοηθά στην εξέλιξη των ψυχοπνευματικών δυνάμεων και να κάνει βίωμα αρχές κι αξίες.

Ένα σχολείο επίσης επιτυγχάνει το στόχο του όταν είναι «ανοιχτό στην κοινωνία». Αυτό το άνοιγμα επιχειρούμε να πραγματώνουμε κι εμείς. Μέρος αυτής μας της προσπάθειας, που έγινε καθ-όλη τη διάρκεια και της φετινής χρονιάς  θα ξεδιπλώσουμε σήμερα μπροστά σας. 

Βέβαια για όλα τα παραπάνω δεν αρκεί μόνο η έμπνευση αλλά και η εφαρμογή. Τα μεγάλα λόγια λέγονται εύκολα αλλά και γρήγορα εξανεμίζονται. Η πράξη είναι η ουσία, γιατί αυτή μένει. Και υπάρχει άραγε πιο απτή απόδειξη πράξης και εφαρμογής από τις προσπάθειες των παρακάτω εκπαιδευτικών του σχολείου μας;

της κ. Αποστολίδου Σοφίας, της γυμνάστριας μας, της κύριας οργανώτριας αυτής της γιορτής.

Είναι αυτή που χωρίς τυμπανοκρουσίες, αθόρυβα αλλά αποτελεσματικά ενέταξε το Σχολείο μας στο πρόγραμμα: «Σχολεία υποστηρικτές των παιδιών», μιας προσπάθεια της UNICEF για τα παιδιά όλου του κόσμου που μας έχουν ανάγκη. Είναι αυτή που μαζί  με τους μαθητές μας σήμερα θα μας ταξιδέψουν με το λόγο, τη μουσική, την κίνηση & το χορό σε μακρινές χώρες, σε άλλους πολιτισμούς.. …

Σε σας λοιπόν, που κάνατε πράξη το άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία τα θερμά μας συγχαρητήρια & τις ευχαριστίες μας. Η συνύπαρξή μου μαζί σας ήταν κέρδος & η  συνεργασία μας εποικοδομητική. 

…..να ευχαριστήσω συνολικά αλλά και τον καθένα ξεχωριστά όλους όσους βοήθησαν στην πραγμάτωση της σημερινής εκδήλωσης, μα πάνω απ΄ όλους τους πρωταγωνιστές αυτής: τα παιδιά μας.

Το πιο ζεστό μας χειροκρότημα ανήκει σ’ αυτά.

Ας τους δώσουμε την προσοχή που τους αξίζει.

Ας τους αφήσουμε να μας ταξιδέψουν κι ας απολαύσουμε το ταξίδι.

               

                            Καλό καλοκαίρι σε όλους!

                                                  

                                                       Σας ευχαριστώ.

Είστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε το αποψινό μας ταξίδι;

Κλείστε τα μάτια και φανταστείτε ότι βρίσκεστε σ΄ έναν καταυλισμό ινδιάνων. Ινδιάνοι συνηθίζεται να αποκαλούνται γενικά οι ιθαγενείς – αυτόχθονες πληθυσμοί της Αμερικής, πριν την ανακάλυψή της από τους Ευρωπαίους στα τέλη του 15^ου αιώνα. Ορισμένοι από αυτούς τους ιθαγενείς διατηρούν μέχρι σήμερα ένα νομαδικό τρόπο ζωής. Ζουν σε σκηνές και είναι σήμερα κοντά μας. Υποδεχθείτε τους με το πιο ζεστό σας χειροκρότημα.

Οι Ινδιάνοι χρησιμοποιούν με πολύ σεβασμό ότι τους προσφέρει η μητέρα γη, την οποία τιμούν με κάθε τρόπο. Είναι στενά συνδεδεμένοι με τη γη, τα στοιχεία της φύσης και κάθε ζωντανό οργανισμό. Πιστεύουν σε αρχαία πνεύματα που τα καλούν συχνά για βοήθεια. Σε λίγο θα προσευχηθούν εδώ μπροστά μας στο πνεύμα της βροχής γιατί έχουν ξηρασία.

Μακάρι να μην εισακουστούν οι προσευχές τους γιατί αρκετά μας έβρεξε φέτος νομίζω.

Φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από την ίδρυση της UNICEF στην Ελλάδα. Ο Ελληνικός λαός πολλές φορές συγκέντρωσε χρήματα και βοήθησε το δύσκολο και συνάμα σημαντικό έργο της UNICEF.  Γι΄ αυτό το λόγο κι εμείς ζωγραφίσαμε και γράψαμε ποιήματα μόνοι μας για τα παιδιά όλου του κόσμου. Οι ζωγραφιές μας είναι αναρτημένες στο χώρο και μπορείτε να τις δείτε στο τέλος. Τα ποιήματα μας θα σας τα πούμε εμείς οι ίδιοι. Ποιητές δεν είμαστε αλλά κάναμε φιλότιμες προσπάθειες για να τα γράψουμε.

Κάποια παιδιά τα έγραψαν μόνα τους, κάποια άλλα με τη βοήθεια των γονιών τους και κάποια άλλα με τη βοήθεια του διαδικτύου. 

(Ποιήματα από Α΄ και Β΄ Δημοτικού).

Η Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρώπη. Αλήθεια που ακριβώς βρίσκεται η Γκάνα και το Μπαγκλαντές; Θα μας εξηγήσουν αμέσως τώρα οι μαθητές της Τετάρτης τάξης.

 Στην Αφρική θα ταξιδέψουμε. Δυστυχώς εκεί υπάρχουν πολλά υποσιτισμένα παιδιά. Η φτώχεια είναι ο κύριος λόγος για εκατομμύρια παιδικούς θανάτους κάθε χρόνο. Χαρακτηριστικά σας αναφέρουμε ότι σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της UNICEF, σχεδόν 25.000 παιδιά κάτω των 5 ετών, πεθαίνουν κάθε μέρα.

Εμείς βρήκαμε μερικούς Ζουλού και τους φέραμε για να σας παρουσιάσουν τον τρόπο ζωής τους. Οι γυναίκες τους μαγειρεύουν για όλους, φροντίζουν τα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Οι άντρες Ζουλού κυνηγούν άγρια θηρία και προστατεύουν τη φυλή τους και τη φύση στο χώρο τους. Είναι συνεχώς σε επαγρύπνηση. Προσέξτε μη σας πάρουν στο κυνήγι.

Στις 7 Μαρτίου του 1985 στην Αμερική πολλοί διάσημοι άνθρωποι του κινηματογράφου, του τραγουδιού, του αθλητισμού, ένωσαν τις φωνές τους σ΄ ένα τραγούδι για τα παιδιά της Αφρικής. Στις 12 Φεβρουαρίου του 2010 ενορχηστρώθηκε και τραγουδήθηκε ξανά το τραγούδι αυτό και τα έσοδα πήγαν στα παιδιά της Αϊτής.

Θα το ακούσετε από τους μαθητές της τετάρτης, πέμπτης και έκτης τάξης ενώ στην οθόνη θα παρακολουθείτε ταυτόχρονα το βίντεο της ηχογράφησης. Το τραγούδι είναι γραμμένο στην Αγγλική γλώσσα και μας βοήθησε να το μάθουμε η κυρία των Αγγλικών, Γλύκα Καρμαζή. Σας ευχαριστούμε κυρία Γλύκα.

Θα ακούσετε μερικά ακόμα ποιήματα.

(Ποιήματα από Ε΄  και ΣΤ΄ τάξη).

Μια και βρισκόμαστε στην Αμερική ας παρακολουθήσουμε ένα μοντέρνο χορό περασμένης όμως δεκαετίας. Πολλοί από σας θα θυμηθείτε τα νιάτα σας. Άλλοι πάλι ίσως θελήσουν να χορέψουν ή να τραγουδήσουν. Γούστα είναι αυτά.

Αρχίστε σας παρακαλώ από τώρα να χτυπάτε ρυθμικά παλαμάκια για να ενθαρρύνουμε τους μαθητές της πέμπτης κι έκτης τάξης μας, γιατί οφείλω να ομολογήσω πως προσπάθησαν πολύ. Αφήστε τις φωνές που άκουσαν από τη γυμνάστρια. Πάμε παιδιά όπα!

 Καλησπέρα κι από μένα. Μετά την περιήγηση μας στον κόσμο από τη Μαρία θα συνεχίσουμε μαζί το ταξίδι. Έτσι λοιπόν φτάνουμε στην Ελλάδα. Δυστυχώς κι εδώ έχουμε παιδιά που πεινάνε, που δεν πηγαίνουν σχολείο, που αναγκάζονται να δουλεύουν από νωρίς. Αν γνωρίζετε τέτοια παιδιά καλό θα είναι να τα βοηθάτε όσο μπορείτε. Οι Έλληνες ξέρουν από φιλότιμο, από φιλοξενία, από συμπόνια, από προσφορά. Ξέρουν όμως και από μουσική, χορό, τραγούδι, από έξω καρδιά.

Θα παρακολουθήσετε σε λίγο την Ελληνική τσαχπινιά, την Ελληνική ομορφιά, την Ελληνική κορμοστασιά.

Κοριτσίστικο χορευτικό από τις μαθήτριες του ολοήμερου σχολείου σε μια ιδέα και χορογραφία της γυμνάστριας κυρίας Ζωής Κωνσταντινίδου που πρόθυμα δέχτηκε να μας βοηθήσει.

Σας ευχαριστούμε πολύ κυρία Ζωή που συν-ταξιδέψατε μαζί μας.

Η όμορφη και ένδοξη πατρίδα μας φέτος πλήττεται από παντού κι από όλους. Ακούμε συνέχεια για την οικονομική κρίση,  βλέπουμε τους γονείς μας να ανησυχούν κι εμείς απλώς αναρωτιόμαστε: καλά τώρα θυμήθηκαν οι πολιτικοί μας ότι έχουμε κρίση; Τόσα χρόνια που ήταν όλοι; Κι επειδή έτσι όπως πάμε σε λίγο η UNICEF  θα αφήσει τα παιδιά της Αφρικής και θα ασχολείται μόνο με τα Ελληνόπουλα που θα πεινάνε κι αυτά,

αφιερώνουμε σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι ο Ελληνικός λαός δεν καταλαβαίνει, ένα τραγούδι που ενώ γράφτηκε πριν αρκετά χρόνια εξακολουθεί να είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Κανένας πολιτικός αυτής της χώρας δεν έτυχε να το ακούσει ποτέ;

Θα σας παρουσιάσουμε και τα τελευταία ποιήματα μας.

(Ποιήματα από Γ΄ και Δ΄ τάξη).

Θέλουμε να σας πούμε κάτι που κατά βάθος νομίζω πως το ξέρετε. Οι Έλληνες ότι και να μας κάνουν, ότι και να πουν για μας οι ξένοι, όσο και να μας κατηγορήσουν, παραμένουμε οι ΕΛΛΗΝΕΣ με τον πολιτισμό μας, με τη ιστορία μας, με τις τέχνες μας, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες μας, με τα νησιά μας, με τη μαγκιά μας, με την παλικαριά μας, με τη βαθιά ψυχή μας.

Μας χρωστάνε και δεν τους χρωστάμε. Αν δεν υπήρχε η Ελλάδα δεν θα υπήρχε πολιτισμός. Τελεία και παύλα. 

Εμείς φέτος θα αψηφήσουμε την κρίση και θα πάμε διακοπές μια βδομάδα στις υπέροχες Ελληνικές παραλίες  και μετά μια βόλτα μέχρι τη Χαβάη.
  

Τελευταίος μας σταθμός σήμερα η μακρινή Κίνα. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας όπως ονομάζεται σήμερα, έχει περίπου 1,3 δισεκατομμύρια  κατοίκους με πρωτεύουσα το Πεκίνο. Οι Κινέζοι πιστεύουν ότι η χώρα τους υπήρξε το κέντρο του κόσμου. Τι πρωτότυπο αλήθεια! Είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που εφαρμόζει πολιτική ελέγχου των γεννήσεων.

Κι αυτό σημαίνει ότι στις αστικές περιοχές τα ζευγάρια επιτρέπεται ν΄ αποκτήσουν μόνο ένα παιδί. Απίστευτο!

Εμείς για να μπούμε λιγάκι στη φιλοσοφία τους ετοιμάσαμε έναν παραδοσιακό Κινέζικο χορό με βεντάλιες.

Συμμετέχουν οι μαθήτριες της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης.

Εδώ κάπου τελειώνει η βόλτα μας στα σοκάκια του πλανήτη. Ελπίζουμε να καταφέραμε να σας ταξιδέψουμε έστω για λίγο. Πιστεύουμε πως σας διασκεδάσαμε.

Κοιτάξτε πόσο μεγάλος είναι ο κύκλος των μαθητών. Για σκεφτείτε να μπορούσαμε να δίναμε όλοι τα χέρια από άκρη σε άκρη σ΄ όλο τον κόσμου. Ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος κι ολόκληρη τη γη μας θα αγκάλιαζε θαρρώ.
  

Σας ευχαριστούμε για μια ακόμη χρονιά που ήσασταν όλοι κοντά μας. Ελπίζουμε να περάσατε όμορφα όσο κι εμείς. Μη σταματάτε να ελπίζετε, μη σταματάτε να ονειρεύεστε, μη χάνετε τις ελπίδες σας και την ανθρωπιά σας. Υπάρχουν παιδιά που μας χρειάζονται όλους και χρειαζόμαστε κι εμείς το χαμόγελό τους για να μπορούμε να προχωράμε στη ζωή. Επενδύστε στις ανθρώπινες σχέσεις και ζήστε το σήμερα.

Σας ευχαριστούμε που ήσασταν εδώ.