Friday 21 January 2011

«Με χτυπούσαν όταν ήμουν παιδί....»

«Με χτυπούσαν όταν ήμουν παιδί και αυτό δεν μου έκανε καθόλου κακό. Στην πραγματικότητα, δεν θα ήμουν εδώ που βρίσκομαι σήμερα αν οι γονείς μου δεν με τιμωρούσαν σωματικά.»

Οι άνθρωποι συνήθως αρχίζουν να χτυπάνε τα παιδιά τους επειδή και τους ίδιους τους χτυπούσαν όταν ήταν παιδιά, παρόλο που, σύμφωνα με την έρευνα, συνήθως, αισθάνονται ενοχές εκ των υστέρων.
Πώς το ξέρετε αυτό; 
Κανένας από εμάς δεν ξέρει πώς θα είμαστε αν οι γονείς μας δε μας χτυπούσαν ή δε μας ταπείνωναν ποτέ. 
Πόσοι άνθρωποι, όταν λένε ότι δεν τους έκανε καθόλου κακό, δεν αρνούνται τον πόνο που ένοιωσαν όταν οι πιο κοντινοί τους ενήλικες νόμιζαν ότι μπορούν να τους διδάξουν μόνο προκαλώντας τους πόνο; 
Οι άνθρωποι συνήθως αρχίζουν να χτυπάνε τα παιδιά τους επειδή και τους ίδιους τους χτυπούσαν όταν ήταν παιδιά, παρόλο που, σύμφωνα με την έρευνα, συνήθως, αισθάνονται ενοχές εκ των υστέρων. Αλλά συνεχίζουν να χτυπάνε τα παιδιά τους ιδιαίτερα όταν έχουν φτάσει στα όριά τους. 
Είναι άσκοπο να κατηγορούμε τις προηγούμενες γενεές για το ξύλο σε βάρος των παιδιών, διότι ενεργούσαν σύμφωνα με τη διαδεδομένη κουλτούρα της εποχής. Αλλά οι καιροί αλλάζουν και οι κοινωνίες προχωρούν. 
Η αναγνώριση των παιδιών ως υποκειμένων δικαιωμάτων απαιτεί δράση για να τεθεί ένα τέλος στη νομιμοποίηση και την κοινωνική αποδοχή της βίας σε βάρος των παιδιών, ακριβώς όπως οι κοινωνίες έχουν προχωρήσει στο τέλος της αποδοχής της βίας κατά των γυναικών.
Posted by at
Labels: ,

2 comments:

  1. evangelos naxios21 January, 2011 18:08

    Αγαπητο μας χαμομηλακι,συγχαρητηρια για τον αγωνα σου!
    Σε ολο το ζωικο βασιλειο,ως μελισσοκομος για να πιασουμε ενα σμηνος,χρησιμοποιουμε τα μωρα γιατι το κλαμα τους ειναι η αιτια να μαζεψουμε το σμηνος γιατι αμεσως αγκαλιαζει τα μωρα.....

    Μεγαλωσα χωρις γονεις σε ορφανοτροφειο,4-5 φορες που εφαγα ξυλο ειναι χαραγμενο στην ψυχη μου..
    Τα παιδια μου καποιες λιγες φορες που "τα χτυπησα" ηταν με φωνες ,γνωριζοντας οτι ειμαι λαθος .
    Εαν δω ανθρωπο να κακοποιει ανθρωπο,ειδικα παιδι,μπορει να γινω δολοφονος....
    Στον Βαλτο Ορεστιαδος μετα την Ανασταση το 1987,δεν φοβηθηκα μεσα σε ντισκο του χωριου (ερευνηστε για εαν ειναι ψεματα),δεν υπολογησα 20 ατομα για να προστατεψω εναν συνανθρωπο μας,ονομαζεται Τ.Π ειναι απο την Κομοτηνη....ειναι φοβερο πραγμα να χτυπησεις,ανθρωπο,παιδι,ανισχυρο.....ειναι φοβερο ο ανω-θρωσκω(ανθρωπος)να γινεται κτηνος......συγχαρητηρια χαμομηλακι!

    ReplyDelete
  2. Nobilis23 January, 2011 14:16

    Καλέ μας Ευάγγελε,
    σ' ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια.

    Μας συγκίνησες με το άνω-θρώσκω, πάντα θα υπάρχει ένας που θα γνωρίζει ότι πρέπει να κοιτάμε ψηλά.
    Όπως και το πρόσωπο, πρὸς τὴν ὤπα (ἡ ὄψ, τῆς ὠπὸς), το πρόσωπο που δεν είναι άτομο, που δεν είναι αριθμός, μάζα, αλλά άν-θρωπος που κοιτάζει ψηλά και αναζητά την Όψη.

    Μόνο τα παιδιά μας έμειναν αλώβητα Ευάγγελε και πρέπει πάση θυσία να τα σώσουμε, όπως έκανες εσύ όταν χρειάστηκε.

    Θαυμάσιο αυτό με τις μέλισσες και το κλάμα μωρού. Δεν το ήξερα :-)

    Να είσαι πάντα καλά

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki