Πότε πρέπει να γίνεται η πρώτη επίσκεψη του μικρού παιδιού στον Οδοντογιατρό

Συγγραφέας: Νικόλαος Μαϊδώνης 

Οι γονείς πρέπει να έχετε θετική στάση. Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα, ώστε να αντιλαμβάνονται αυτό που αισθάνονται οι ενήλικες. Από αυτή την άποψη, είναι πολύ σημαντικό να μην μεταδίδετε την αγωνία που μπορεί να αισθάνεστε στην αίθουσα αναμονής του οδοντιατρείου. Ένας τρόπος μετάδοσης είναι η ομιλία.
Μην χρησιμοποιείτε με κανένα τρόπο τους ακολούθους όρους: φόβος, πόνος, τσίμπημα.
Η πρώτη επίσκεψη στον οδοντίατρο πρέπει να πραγματοποιηθεί, ακόμα κι αν το παιδί δεν παρουσιάζει καμιά παθολογία. 

Μόλις κλείσει τους έξι μήνες όταν εμφανιστεί
στο στόμα του το πρώτο παιδικό δόντι,

θα ήταν καλό οι γονείς να επισκεφθούν έναν οδοντίατρο για μια συμβουλευτική επίσκεψη. Από μιμητισμό, το παιδί θα θελήσει να κάνει ότι κάνουν και οι μεγάλοι.
Αυτή η επίσκεψη μπορεί να είναι προγραμματισμένη μόνο για το παιδί ή το παιδί θα συνοδεύσει έναν ενήλικα, πατέρα, μητέρα, αδελφή, αδελφό, που πρόκειται να δεχτεί οδοντιατρική φροντίδα. Ο οδοντίατρος θα βρει την ευκαιρία γιο να ρίξει μια μάτια στο στόμα και στα δόντια του παιδιού.
Γιατί να πάει κάνεις το παιδί του στον οδοντίατρο;
Το παιδί, από την πολύ νεαρή του ηλικία, διαμορφώνει ένα οδοντικό σύστημα, που πρέπει να διατηρήσει. Είναι λοιπόν απαραίτητο να του διδάξουμε την υγιεινή, το βούρτσισμα των δοντιών και να το πάμε στον οδοντίατρο. Εκείνος θα ελέγξει:

• Αν παρουσιάζεται κάποια ανωμαλία στο χρώμα των δοντιών: κίτρινη τρυγία, οδοντική πλάκα χρωματισμένη μαύρη που οφείλεται στην παρουσία χρωμογόνων βακτηριδίων ή στη λήψη σιδήρου από το στόμα. Αυτές οι χρωστικές εξαφανίζονται με την αποτρύγωση.
• Αν δεν παρουσιάζεται κάποια ανωμαλία στη θέση των δοντιών. Ελλείψεις δοντιών, παρουσία τρυγίας, τερηδόνας θα πρέπει να τραβήξουν την προσοχή σας. Ελέγξτε τη σειρά της απόπτωσης των νεογιλών δοντιών και της ανατολής των μονίμων. Πολύ σημαντικό θέμα: η συμμετοχή του ενήλικα πρέπει να είναι θετική. Πρέπει να έχει στο νου του να μη μεταδώσει την ενδεχομένη φοβία προς τον οδοντίατρο. Πρέπει αντίθετα να οδηγήσει το παιδί να συμβουλευτεί τον οδοντίατρο.
Οι γονείς πρέπει να ακούν τα παιδιά τους, να τους δείχνουν εμπιστοσύνη και να τα καθησυχάζουν. Αν τα προετοιμάζουν διευκρινίζοντας τους ότι ο οδοντίατρος είναι ο «γιατρός», αλλά ο γιατρός των δοντιών που θα εξετάσει το στόμα τους και τα δόντια τους απαλά, σαν να παίζει ένα παιχνίδι, τα παιδιά δεν θα έχουν καμιά προκατάληψη και θα συμμετέχουν κατά τη διάρκεια της οδοντιατρικής φροντίδας.

Πώς να προχωρήσει κανείς.
Από την πρώτη επίσκεψη, είναι χρήσιμη η παρουσία ενός συνοδού ενήλικα. Το παιδί έχει την ανάγκη να καθησυχάζεται. Φτάνει ξαφνικά σ’ έναν κόσμο άγνωστο, με το πρόσωπα της οδοντιατρικής ομάδος να φορούν μπλούζα, μάσκα και γάντια. Θα ήταν λιγότερο ανήσυχο αν είχε ήδη έρθει... 
κάποια άλλη φορά, συνοδεύοντας έναν ενήλικα. Αν το παιδί έχει καθησυχάσει και νιώθει εμπιστοσύνη θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί η οδοντιατρική φροντίδα. Μετά τα 6, το παιδί αρχίζει να γίνεται λίγο περισσότερο ανεξάρτητο και αυτόνομο. Συχνό δέχεται να έρθει μόνο του στην αίθουσα του οδοντιατρείου, αφήνοντος τον ενήλικα που το συνοδεύει στην αίθουσα αναμονής.
Στην ηλικία των 8-10 ετών το παιδί συνοδεύεται, όχι για να επιβάλει ο ενήλικας την παρουσία του, κάνοντας το να αισθανθεί ότι βρίσκεται αντιμέτωπο με έναν κίνδυνο, που θα το στρεσάρει και θα του δημιουργήσει αγωνία, αλλά περισσότερο γιο να μοιραστεί μαζί του την ευθύνη αυτού του γεγονότος.
Η πρώτη επίσκεψη πρέπει να παρουσιαστεί σαν μια επίσκεψη ρουτίνας. Ας μην της δοθεί κανένας χαρακτηρισμός. Αν όμως η επίσκεψη γίνεται εξαιτίας του γεγονότος ότι το παιδί πονάει, πρέπει να παρουσιαστεί με θετικό τρόπο. Ο ενήλικας πρέπει να εξηγήσει στο παιδί ότι ο οδοντίατρος θα φροντίσει το άρρωστο δόντι και θα διώξει τον πόνο. Είναι προτιμότερο ο ενήλικας να μην προσπαθήσει να δώσει λεπτομέρειες για την διαδικασία της οδοντιατρικής φροντίδας. Μόνον ο ίδιος ο οδοντίατρος έχει μάθει να περιγράφει με απλά λόγια, τον τρόπο που θα προχωρήσει, κάνοντας σύγκριση με παιχνίδια και επιδεικνύοντας τα διάφορα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσει. Ο οδοντίατρος θα μετατρέψει σε οικεία, κάποια εργαλεία που θα μπορούσαν να φανούν απειλητικά.
Μια ανταλλαγή επικοινωνίας θα δημιουργήσει μια σχέση ανάμεσα στο παιδί και στον οδοντίατρο, πρέπει να δημιουργηθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης. Ο γονιός θα χαλαρώσει αν γνωρίζει ότι το παιδί του βρίσκεται σε καλά χέρια και εκείνο επίσης θα είναι όλο και πιο ήρεμο. Ο οδοντίατρος εδραιώνει μια μορφή λεκτικής επικοινωνίας και μια μορφή μη λεκτικής επικοινωνίας με το παιδί. Το μυστικό της επιτυχίας βρίσκεται σ’ αυτή την ανταλλαγή.
Κάποια παιδιά που είναι ανήσυχα και πολύ μικρά αποζητούν μια σωματική επαφή με τον ενήλικα. Συχνά μια απλή τοποθέτηση ταυ χεριού πάνω στο γόνατο αρκεί για να το καθησυχάσει: γιατί όχι; Όσο πιο πρώιμες και συχνές είναι οι επισκέψεις, τόσο λιγότερο δειλό θα είναι το παιδί την ήμερα που θα χρειαστεί να πραγματοποιηθεί η οδοντιατρική φροντίδα. Επιπλέον, ενός τακτικός έλεγχος της στοματικής υγιεινής, θα επιτρέψει την εξάλειψη κάθε αιτίας εμφάνισης τερηδόνας. Ένα παιδί που αισθάνεται εμπιστοσύνη, δέχεται χωρίς κανένα πρόβλημα να ανοίξει το στόμα του, να καθίσει ήσυχα και υπομονετικά και να συμμετάσχει και το ίδιο στη διαδικασία της οδοντιατρικής φροντίδας. Ο οδοντίατρος είναι ένας κλινικός γιατρός που είναι εκεί για να προλάβει, να καθησυχάσει, να θεραπεύσει και όχι ενός βασανιστής, μια εικόνα που κυκλοφορεί εδώ και πολλά χρόνια. Ο μοντέρνος οδοντίατρος δεν είναι επιθετικός και δεν προκαλεί πόνο. Αν δεν χρειαστεί οδοντιατρική φροντίδα μετά την πρώτη επίσκεψη, η τακτική επίσκεψη στον οδοντίατρο κάθε 6 μήνες δίνει έναν πολύ καλό ρυθμό.
Η πρώτη επίσκεψη πρέπει να είναι η ευκαιρία για να απομακρυνθεί κάθε σημάδι πόνου ή φόβου.

www.iator.gr