Οι νέες παιδικές ταινίες πουλάνε φόβο

Τα κινηματογραφικά στούντιο βγάζουν στις αίθουσες ταυτόχρονα ιστορίες με παραφυσικά θέματα, φαντάσματα και βρικόλακες

Του Παναγιωτη Παναγόπουλου

Σε εξαιρετικά δύσκολη θέση βρίσκονται οι γονείς σε ό,τι αφορά την ψυχαγωγία των παιδιών τους. ... τα κινηματογραφικά στούντιο, συγχρονισμένα αυτήν τη χρονιά, βγάζουν στις αίθουσες ταυτόχρονα ταινίες animation... θρίλερ, με μεταφυσικά θέματα, φαντάσματα και βρικόλακες.

Anxiety and Fear in Children’s Films

Η τάση δεν είναι απολύτως καινούργια. Τα τελευταία χρόνια βγήκαν στις αίθουσες ταινίες animation, όπως η «Νεκρή νύφη», η «Coraline» και το «Τερατόσπιτο», αλλά και παλιότερα ο «Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης», που είχαν να κάνουν με το υπερφυσικό και το απόκοσμο. Οι περισσότερες όμως, εκτός από το mainstream «Τερατόσπιτο», θεωρήθηκαν περισσότερο ταινίες ειδικού και κυρίως ενήλικου κοινού.
Η νέα σοδειά των animation τρόμου απευθύνεται αποκλειστικά στα παιδιά και είναι ταινίες στις οποίες τα στούντιο υπολογίζουν για υψηλές εισπράξεις και πρώτες θέσεις στο box office, κάτι που συνήθως καταφέρνουν με πιο παραδοσιακές «παιδικές» ταινίες, όπως η «Μαδαγασκάρη», η «Εποχή των Παγετώνων» ή το «Kung Fu Panda».
Αυτή τη χρονιά, κοντά σε αυτές τις ταινίες, το κλίμα γίνεται γοτθικό με τρεις ταινίες, το «Frankenweenie» του Τιμ Μπάρτον, τον «ParaNorman» και το «Hotel Transylvania», που αντίστοιχα έχουν να κάνουν με τη νεκρανάσταση ενός σκύλου, ένα παιδί που συνομιλεί με τους νεκρούς και ένα ξενοδοχείο με οικοδεσπότη τον Κόμη Δράκουλα.
Είναι βέβαιο ότι το κλίμα και το περιεχόμενο των ταινιών αυτών προβληματίζει τους γονείς.
Όταν τα βαμπίρ θεωρούνται χαριτωμένα, γοητευτικά, ακόμη και αστεία...
Με το κύμα των νεανικών ταινιών και τηλεοπτικών σειρών με πρωταγωνιστές βαμπίρ, λυκανθρώπους και ξωτικά, ο πληθυσμός του... κάτω κόσμου έχει πάψει πια να είναι τόσο τρομακτικός όσο ήταν παλαιότερα, που ήταν αποκλειστικά συνδεδεμένος με τις σκληροπυρηνικές ταινίες τρόμου.
Τώρα πια, τα βαμπίρ και τα άλλα απόκοσμα πλάσματα θεωρούνται χαριτωμένα, γοητευτικά, ακόμη και αστεία ή σέξι, κάτι που τα έχει κάνει πολύ πιο οικεία σε μια ευρύτερη βάση κοινού και πολύ περισσότερο στις νεαρές ηλικίες. Είναι ίσως το στοιχείο που έχει λειτουργήσει περισσότερο στο να υπάρξει αυτή η ταύτιση στον προγραμματισμό των στούντιο.
Πιο αναλυτικά, πάντως, το ασπρόμαυρο «Frankenweenie» (τον Νοέμβριο στις αίθουσες) του Τιμ Μπάρτον είναι ένα σχέδιο που δεν έχει επηρεαστεί από τη μόδα των βαμπίρ. Βασισμένο σε μια δική του μικρού μήκους ταινία του 1984, είναι η ιστορία ενός αγοριού, που αποφασίζει να φέρει πίσω στη ζωή τον σκύλο του, όταν θα χτυπηθεί από αυτοκίνητο. Ο σκύλος – Φρανκενστάιν θα επανέλθει, αλλά θα φέρει μεγάλη αναστάτωση στη γειτονιά πριν όλοι αντιληφθούν ότι το ανεστημένο σκυλί είναι κατά βάθος ο παιχνιδιάρης Σπάρκι.
Ο «ParaNorman» (έξοδος στις 13 Σεπτεμβρίου) είναι ένα αγόρι που μιλάει με τους νεκρούς και πείθει φαντάσματα και ζόμπι να συνασπιστούν με τους κατοίκους της πόλης του για να γλιτώσουν από μια παλιά κατάρα.
Τέλος, στο «Hotel Transylvania» (πρεμιέρα στις 6 Δεκεμβρίου), ο Κόμης Δράκουλας έχει γίνει ξενοδόχος, αλλά και υπερπροστατευτικός πατέρας, όταν ένα αγόρι ερωτευτεί την έφηβη κόρη του.
Ακόμη και το σημαντικότερο στούντιο του είδους, η Pixar, που άλλαξε εντελώς τη λογική και την τεχνική με την οποία φτιάχνονται οι ταινίες animation, στρέφεται και αυτό προς τις «τρομακτικές» ιστορίες.
Μέσα στη λίστα των ταινιών που ετοιμάζει, βρίσκεται και το «Dia de los Muertos», που αναφέρεται στην Ημέρα των Νεκρών που γιορτάζεται στο Μεξικό. Βλέποντας την κατεύθυνση που παίρνει ο ανταγωνισμός, η Pixar βλέπει ότι δεν μπορεί να κάνει μόνο ταινίες με αυτοκίνητα και παιχνίδια που μιλούν...

(Πηγή αποσπασμάτων άρθρου: "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 24/6/2012)

oparlapipas