Ποτέ πια μόνος

Ο Τόσκου μεγάλωνε σε επαρχιακή πόλη της Ελλάδας με ανθρώπους που δεν γνώριζε. Ήξερε καλά ότι αν επέστρεφε το βράδυ χωρίς «τα απαιτούμενα κέρδη» θα πονούσε, θα έμενε νηστικός και ίσως χρειαζόταν να αναζητήσει καταφύγιο στο δρόμο.

Ο Τόσκου γεννήθηκε με δυσπλασία στα δάχτυλα του ενός χεριού του και νιώθει διαφορετικός. Δεν θυμόταν καν πως βρέθηκε στην Ελλάδα. Σήμερα, έντεκα ετών κι όλα αυτά τα χρόνια θεωρούσε δεδομένη την απουσία της μητέρας, της αγκαλιάς, της οικογένειας.

Όπως ο ίδιος λέει πια, η ζωή του άλλαξε από την ημέρα που ένας άνθρωπος που συνάντησε ενώ επαιτούσε, τον βοήθησε να σχηματίσει τον αριθμό 1056, τον αριθμό της «Εθνικής Τηλεφωνικής Γραμμής Για Τα Παιδιά SOS 1056» και να ζητήσει βοήθεια.

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν η Κοινωνική Λειτουργός απάντησε στη γραμμή και συζήτησε αρκετά με τον Τόσκου κερδίζοντας τελικά την εμπιστοσύνη του.

Μοναδικό αίτημα του παιδιού να βρεθεί με ανθρώπους που θα μπορούσαν να τον αποδεχτούν, να τον αγαπήσουν, να τον συγχωρήσουν που περιπλανιέται μόνος από τη στιγμή που γεννήθηκε.

Διηγήθηκε την ιστορία του με μια αναπνοή, περιγράφοντας πως βρέθηκε στην Ελλάδα με ανθρώπους που δεν είχε ξαναδεί ποτέ και οι οποίοι τον εξανάγκαζαν καθημερινά να περιφέρεται στους δρόμους ζητιανεύοντας. Εξέφρασε την επιθυμία να μείνει για πάντα σε ένα «χαρούμενο σπίτι», να πάει σχολείο, να παίζει με άλλα παιδιά.

Μετά τη συνομιλία με το παιδί, η Κοινωνική Λειτουργός του Χαμόγελου ενημέρωσε την αρμόδια εισαγγελική αρχή και άμεσα δόθηκε εντολή για τη μεταφορά του αγοριού σε προστατευμένο περιβάλλον.

Ξημερώματα πια και ο Τόσκου παρά την εξουθένωση και την αναστάτωση της ημέρας, είχε ένα «καθαρό» χαμόγελο ανακούφισης ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.

Πρώτος σταθμός το Νοσοκομείο, στο οποίο πέρασε αρκετό χρονικό διάστημα: δυσκολεύτηκε, προβληματίστηκε, μπερδεύτηκε…γνώρισε όμως και φίλους, έμαθε να παίζει με τους εθελοντές μας και με άλλα παιδιά, έμαθε να μοιράζεται, να διεκδικεί.

Σήμερα, ο Τόσκου μένει σε ένα από τα σπίτια μας. Ανυπομονεί για τις καινούριες ευχάριστες εκπλήξεις που του επιφυλάσσει το μέλλον.

Δεν θα είναι ποτέ πια μόνος και τώρα πια το ξέρει καλά!

«ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ»