Ενδοοικογενειακή βία.Τι συμβαίνει στα ελληνικά σπίτια;

Η βία κατά των παιδιών και γυναικών στην οικογένεια αποτελεί ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα με σοβαρές συνέπειες.

Στατιστικά έχει βρεθεί ότι στην Ευρώπη 1 στις 5 γυναίκες έχει υποστεί βία κάποια στιγμή στη ζωή της από το σύζυγο ή το σύντροφο της. Στην Ελλάδα, η πλειοψηφία των στοιχείων που αφορούν τη συχνότητα των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας προέρχεται από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων.Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν συλλεχθεί από γυναίκες θύματα στις συμβουλευτικές υπηρεσίες κατά το διάστημα 2002 – 2005, το πρώτο περιστατικό βίας παρατηρείται συνήθως μετά το γάμο (56,06%) και οι γυναίκες, παρά τη βίαιη συμπεριφορά του συζύγου τους (80%), εξακολουθούν να μένουν μαζί τους (65,22%). Η συνηθέστερη μορφή βίας είναι η ψυχολογική και η σωματική, ενώ λιγότερο συχνά αναφέρεται μόνο η ψυχολογική βία.

Tί συμβαίνει στα ελληνικά σπίτια; 

Θα χαρακτηρίζαμε την ενδοοικογενειακή βία στην Ελλάδα ως «αόρατη» βία, συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες καθώς θεωρείται αυστηρά οικογενειακή υπόθεση. Αποτελεί ένα καλά κρυμμένο μυστικό από τις κακοποιημένες γυναίκες, οι οποίες λόγω της ντροπής και ενοχής που αισθάνονται δεν αποκαλύπτουν τη βία που υφίστανται, δεν αναζητούν βοήθεια κι έτσι εγκλωβίζονται σε καταστροφικές καταστάσεις τόσο για τις ίδιες όσο και για τα παιδιά τους, εφόσον υπάρχουν μέσα στην οικογένεια.  

Η ενδοοικογενειακή βία δεν περιλαμβάνει μόνο τη σωματική κακοποίηση, αλλά τις άμεσες και έμμεσες απειλές, τη συναισθηματική και ψυχολογική βία, τη σεξουαλική κακοποίηση, την κοινωνική απομόνωση, τον οικονομικό έλεγχο και γενικότερα όλες εκείνες τις συμπεριφορές που ωθούν ένα άτομο να ζει υπό ένα διαρκή φόβο. Συνδέεται δε άρρηκτα με την καταπάτηση των κυρίαρχων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της ασφάλειας και ισότητας μέσα στην οικογένεια και τη νομική προστασία.

Ποιες είναι οι φάσεις της ενδοοικογενειακής βίας; 

Η βία μέσα στην οικογένεια αντικατοπτρίζει σχέσεις άνισης δύναμης οι οποίες παράγουν και επιτρέπουν την καταπίεση καθώς και όλες τις μορφές βίας. Χαρακτηρίζεται από τρεις φάσεις οι οποίες επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά μέσα στην οικογένεια. Κατά το πρώτο στάδιο προκαλείται σταδιακά αυξητική ένταση, όπου το θύμα υπόκειται σε λιγότερο βίαιες συμπεριφορές, όπως είναι οι απειλές και προσβολές. Τα θύματα σύντομα διαισθάνονται ότι θα ακολουθήσει η σωματική βία, κι έτσι προσπαθούν να την αποφύγουν ενεργώντας συγκαταβατικά. Το δεύτερο στάδιο της βίας, εκείνο της έντονης επίθεσης, χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη σωματική επιθετικότητα εξαιρετικά βίαιη και επικίνδυνη.  Στο τελευταίο στάδιο, ο θύτης ενεργεί απολογητικά και συμπονετικά προς το θύμα, ενώ υπόσχεται πως οι σκηνές βίας δε θα επαναληφθούν.

Ο κύκλος της βίας.

Το θύμα διασφαλίζει τη φροντίδα και αγάπη του θύτη και έχοντας ως δεδομένο ότι η σχέση τους θα «επουλωθεί», ξεκινά να κατακλύζεται από ενοχές θεωρώντας τον εαυτό του ως υπεύθυνο για τη βίαιη συμπεριφορά του θύτη. Αυτομάτως....

. 
Γράφουν οι κυρίες: Παντελίδου Στέλλα, Κλινική Ψυχολόγος, Υπ. Διδάκτωρ Κοινωνικής Ψυχιατρικής Παντείου Πανεπιστημίου και Βακαλοπούλου Αθηνά, Κοινωνιολόγος, MSc Αγωγής & Προαγωγής Υγείας, συνεργάτες του κυρίου Στυλιανίδη Στέλιου, Ψυχιάτρου-Ψυχαναλυτή, Καθηγητή Κοινωνικής Ψυχιατρικής, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

περισσότερα στην πηγή: boro