Μάθε παιδί μου, γράμματα ... και συσσίτια (όπως τώρα) Η ιστορία της εκπαίδευσης στην προπολεμική και μεταπολεμική Ελλάδα.

 

Καζάνια, ατομικά δοχεία, πηλήκια και ποδιές, ενδεικτικά -μάρτυρες άλλων εποχών. Η ιστορία της εκπαίδευσης στην προπολεμική και μεταπολεμική Ελλάδα.

Χηνόφτερα, μελανοδοχεία, στυπόχαρτο, μέσα με τα οποία γίνονταν τα πειράματα στο μάθημα της φυσικής πειραματικής, μηχανές προβολής διαφανειών για το μάθημα της φυτολογίας και της ζωολογίας, ποδιές, μαθητικά πηλήκια με την κουκουβάγια.

Ένα ταξίδι στην Ιστορία της εκπαίδευσης της προπολεμικής και μεταπολεμικής Ελλάδας. 

Τα μαθητικά συσσίτια ξεκίνησαν από το 1927 και η λειτουργία τους έγινε πιο συστηματική από το 1946 ως τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Έτσι, το κράτος ανέλαβε δράση και οι μαθητές έτρωγαν στο σχολείο συνήθως πρωινό.

Με οδηγό αντικείμενα που κάποτε έπαιρναν ζωή στα χέρια δασκάλων και μαθητών, οι νέες γενιές καλούνται -μεταξύ άλλων- να... μάθουν γράμματα, όπως οι παππούδες και οι πατεράδες τους. Πώς; Μέσα από ένα πρόγραμμα προσομοίωσης/ αναπαράστασης που έχουν εκπονήσει δύο δασκάλες - μέλη της Εταιρείας, εξήγησε ο πρόεδρος της Εταιρείας Παιδαγωγικών Επιστημών Κομοτηνής Δημοσθένης Τακάς.
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα για το πώς γινόταν παλιά η διδασκαλία του μαθήματος. Οι επισκέπτες - μαθητές του μουσείου κάθονται στα θρανία, περιεργάζονται τα αντικείμενα παλαιότερων εποχών, αλλά ακόμη κι αν είναι άτακτοι δεν κινδυνεύουν από... ξυλιές με τη βέργα του δασκάλου, τον γνωστό "εφιάλτη" μαθητών άλλων εποχών.
Μαθητές από τον Έβρο, την Ξάνθη, τη Θεσσαλονίκη και όλη τη Βόρεια Ελλάδα καταφθάνουν στο Μουσείο (πέρυσι το επισκέφθηκαν περισσότερα από 1.000 παιδιά).
Πολλά από αυτά τα αντικείμενα και τα εκθέματα τα έχουν φέρει εκπαιδευτικοί, ενώ ορισμένα απ' αυτά οι μαθητές τα παρομοιάζουν με σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, τα οποία έχουν στη διάθεσή τους, όπως υπολογιστές και άλλα.
Το Θρακικό Μουσείο Παιδείας στην Κομοτηνή, χάρη στη συνεργασία με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης -στο πλαίσιο της οποίας 10 φοιτητές πραγματοποιούν εκεί την πρακτική τους άσκηση- είναι καθημερινά ανοιχτό και επισκέψιμο, από τις 9 το πρωί μέχρι τη 1 μετά το μεσημέρι και η ανταπόκριση των μαθητών είναι ιδιαίτερα σημαντική, όπως σημείωσε ο κ. Τακάς.

Τα μαθητικά συσσίτια
Τεράστιες κατσαρόλες (καζάνια) και άλλα αντικείμενα, όπως ατομικά δοχεία εξιστορούν τις σκληρές στιγμές άλλων εποχών, της δεκαετίας του '40 και του '50, όταν οι οικογένειες δεν είχαν τη δυνατότητα να ταΐσουν τα παιδιά τους και τραβούν το βλέμμα των μαθητών.
Τα μαθητικά συσσίτια ξεκίνησαν από το 1927 και η λειτουργία τους έγινε πιο συστηματική από το 1946 ως τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Έτσι, το κράτος ανέλαβε δράση και οι μαθητές έτρωγαν στο σχολείο συνήθως πρωινό, ανέφερε ο κ. Τακάς, επισημαίνοντας ότι σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρχε πλήρες μεσημεριανό γεύμα.

«Έχουμε κύπελλα μεγάλα. Τότε, μεταπολεμικά, που υπήρχε η πείνα μετά τον Εμφύλιο, το '49 και το '50, στα σχολεία υπήρχε και σίτιση. Προσφέρονταν πρωινό στα παιδιά, υπήρχε ρόφημα, γάλα (...) Τα παιδιά έπιναν γάλα και έτρωγαν» είπε ο κ. Τακάς και συμπλήρωσε πως ο ίδιος, που γεννήθηκε το 1951, τα έχει ζήσει όλα αυτά.

Η Εταιρεία Παιδαγωγικών Επιστημών Κομοτηνής
Η αρχή για την ΕΠΕΚ έγινε το 1991, με πρωτοβουλία εκπαιδευτικών, κυρίως δε του επίτιμου προέδρου και εκπαιδευτικού Αλέξανδρου Καζαντζή, ο οποίος μαζί με άλλους συναδέλφους του ίδρυσε την εταιρεία.
....................
περισσότερα εδώ