«Είμαι ένα από τα παιδιά της δεκαετίας του ’70 που δεν εμβολιάστηκε ποτέ. Μεγάλωσα ακολουθώντας μια εξαιρετικά υγιεινή διατροφή: καθόλου ζάχαρη μέχρι την ηλικία του ενός έτους, θήλαζα για περισσότερο από ένα χρόνο, τρεφόμουν με βιολογικά λαχανικά...
Η μητέρα μου ήταν οπαδός της ομοιοπαθητικής, της αρωματοθεραπείας, της οστεοπαθητικής, παίρναμε καθημερινά συμπληρώματα βιταμίνης C και μουρουνέλαιου.
Μεγάλωσα στην Αγγλία, δίπλα σε ένα αγρόκτημα, έκανα αθλητισμό, χορό δύο φορές την εβδομάδα, έπινα άφθονο νερό. Τι δεν θα έδινα για λίγο λευκό ψωμί στο ταπεράκι του σχολείου ή μπισκότα αντί για φρούτα, όπως έκαναν όλα τα υπόλοιπα παιδιά.
Όσο υγιεινός κι αν φαίνεται ο τρόπος ζωής μου, πέρασα ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά, ένα είδος ιογενούς μηνιγγίτιδας, οστρακιά, κοκίτη, αμυγδαλίτιδα και ανεμοβλογιά.
Μεγάλωσα στην Αγγλία, δίπλα σε ένα αγρόκτημα, έκανα αθλητισμό, χορό δύο φορές την εβδομάδα, έπινα άφθονο νερό. Τι δεν θα έδινα για λίγο λευκό ψωμί στο ταπεράκι του σχολείου ή μπισκότα αντί για φρούτα, όπως έκαναν όλα τα υπόλοιπα παιδιά.
Όσο υγιεινός κι αν φαίνεται ο τρόπος ζωής μου, πέρασα ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά, ένα είδος ιογενούς μηνιγγίτιδας, οστρακιά, κοκίτη, αμυγδαλίτιδα και ανεμοβλογιά.
Στη δεκαετία των 20 αντιμετώπισα προκαρκινικές βλάβες του τραχήλου της μήτρας και πέρασα έξι μήνες της ζωής μου να αναρωτιέμαι πώς θα έλεγα στα δύο παιδιά μου ότι η μαμά τους μπορεί να έχει καρκίνο.
Πώς μπορούσα, με την ειδυλλιακή παιδική μου ηλικία και την καταπληκτική διατροφή για την υγεία μου, να αρρωσταίνω τόσο άσχημα όλη την ώρα;
Η μητέρα μου ήταν υπέρ της εναλλακτικής ιατρικής.
Η μητέρα μου ήταν υπέρ της εναλλακτικής ιατρικής.
Και ξέρετε τι; Χαίρομαι που μας έδωσε μια τέτοια ανατροφή. Είμαι ευτυχής που φρόντισε για εμάς με αυτόν τον τρόπο.
Αλλά αυτό δεν με προστάτευσε από το χρειαστεί να αντιμετωπίσω τις ασθένειες της παιδικής ηλικίας.
Τα δύο εμβολιασμένα παιδιά μου, από την άλλη πλευρά, σπάνια αρρωσταίνουν ενώ σε αντίθεση με τη μητέρα τους έχει χρειαστεί να πάρουν αντιβιοτικά μόνο δύο φορές στη ζωή τους. Τα παιδιά μου δεν αντιμετώπισαν άλλες ασθένειες πέρα από την ανεμοβλογιά, ενώ και τα δύο εξακολουθούν να θηλάζουν. Όπως κι εγώ έτσι κι εκείνα μεγαλώνουν ακολουθώντας διατροφή με βιολογικά προϊόντα, όμως δεν είμαι τόσο αυστηρή όσο η μητέρα μου.
Συχνά πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται γιατί μερικοί άνθρωποι θεωρούν ότι οι επιπτώσεις των ασθενειών είναι πολύ λιγότερες από τις επιπτώσεις του εμβολιασμού.
Τα δύο εμβολιασμένα παιδιά μου, από την άλλη πλευρά, σπάνια αρρωσταίνουν ενώ σε αντίθεση με τη μητέρα τους έχει χρειαστεί να πάρουν αντιβιοτικά μόνο δύο φορές στη ζωή τους. Τα παιδιά μου δεν αντιμετώπισαν άλλες ασθένειες πέρα από την ανεμοβλογιά, ενώ και τα δύο εξακολουθούν να θηλάζουν. Όπως κι εγώ έτσι κι εκείνα μεγαλώνουν ακολουθώντας διατροφή με βιολογικά προϊόντα, όμως δεν είμαι τόσο αυστηρή όσο η μητέρα μου.
Συχνά πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται γιατί μερικοί άνθρωποι θεωρούν ότι οι επιπτώσεις των ασθενειών είναι πολύ λιγότερες από τις επιπτώσεις του εμβολιασμού.
Έχω φίλο που έχασε την ακοή του από ιλαρά, έναν άλλο με προβλήματα όρασης που προσβλήθηκε από ερυθρά μέσα στη μήτρα, ενώ ο πρώην σύζυγός μου αρρώστησε με πνευμονία από ανεμοβλογιά και ο αδελφός ενός φίλου πέθανε από μηνιγγίτιδα.
Αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία, εκείνη που με παρακίνησε να εμβολιάσω τα παιδιά και τον εαυτό μου. Καταλαβαίνω, μέχρι ένα σημείο, το λόγο που μερικοί γονείς είναι κατά του εμβολιασμού. Πίσω στη δεκαετία του ’90, όταν ήμουν μια 19χρονη μητέρα, φοβόμουν για τον κόσμο στον οποίο θα φέρω το παιδί μου. Είχα αγχωθεί τόσο πολύ που κυριολεκτικά κατέρρευσα. Μόνο όταν κατάφερα να ελέγξω αυτές τις παρανοϊκές σκέψεις και τους φόβους για τον κόσμο γύρω μου, μπόρεσα να σταθώ ξανά στα πόδια μου.
Θα ήθελα να ζητήσω από τους γονείς που στρέφονται κατά των εμβολιασμών να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με ισχυρό το αίσθημα της συμπόνιας και της ευθύνης για τους γύρω τους. Θα ήθελα να τους ζητήσω να διδάξουν τα παιδιά τους να μην φοβούνται τον κόσμο στον οποίο ζουν και να αγαπούν τα παιδιά με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού ή οποιασδήποτε άλλης αναπηρίας που υποτίθεται ότι συνδέεται με τα εμβόλια.
Όμως, το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι ότι θέλω αυτοί οι γονείς να γνωρίζουν ότι η έκθεση των παιδιών στις ασθένειες είναι πολύ σκληρή.
Αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία, εκείνη που με παρακίνησε να εμβολιάσω τα παιδιά και τον εαυτό μου. Καταλαβαίνω, μέχρι ένα σημείο, το λόγο που μερικοί γονείς είναι κατά του εμβολιασμού. Πίσω στη δεκαετία του ’90, όταν ήμουν μια 19χρονη μητέρα, φοβόμουν για τον κόσμο στον οποίο θα φέρω το παιδί μου. Είχα αγχωθεί τόσο πολύ που κυριολεκτικά κατέρρευσα. Μόνο όταν κατάφερα να ελέγξω αυτές τις παρανοϊκές σκέψεις και τους φόβους για τον κόσμο γύρω μου, μπόρεσα να σταθώ ξανά στα πόδια μου.
Θα ήθελα να ζητήσω από τους γονείς που στρέφονται κατά των εμβολιασμών να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με ισχυρό το αίσθημα της συμπόνιας και της ευθύνης για τους γύρω τους. Θα ήθελα να τους ζητήσω να διδάξουν τα παιδιά τους να μην φοβούνται τον κόσμο στον οποίο ζουν και να αγαπούν τα παιδιά με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού ή οποιασδήποτε άλλης αναπηρίας που υποτίθεται ότι συνδέεται με τα εμβόλια.
Όμως, το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι ότι θέλω αυτοί οι γονείς να γνωρίζουν ότι η έκθεση των παιδιών στις ασθένειες είναι πολύ σκληρή.
Ακόμη και χωρίς επιπλοκές, οι ασθένειες αυτές δεν είναι ευχάριστες. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ δεν απολαμβάνω να βλέπω τα παιδιά μου να υποφέρουν ακόμη και από ένα απλό κρυολόγημα ή ένα χτύπημα στο γόνατο. Αν δεν έχετε ποτέ περάσει αυτές τις ασθένειες, δεν ξέρετε πόσο επώδυνες είναι. Πόνος, δυσφορία, αδυναμία να αναπνεύσεις, να φας ή να καταπιείς, πυρετός και εφιάλτες, φαγούρα σε όλο το σώμα, απώλεια βάρους, απομόνωση, απουσίες από το σχολείο, ανησυχία, άγρυπνες νύχτες, δάκρυα, επισκέψεις τα μεσάνυχτα στα επείγοντα...
Όσοι από εσάς έχουν αποφύγει τις παιδικές ασθένειες χωρίς εμβόλια είναι τυχεροί. Δεν θα μπορούσατε να τα είχατε καταφέρει χωρίς εμάς. Μόλις τα ποσοστά των εμβολιασμών αρχίσουν να μειώνονται, θα αφήσετε τα παιδιά σας απροστάτευτα.
Όσοι από εσάς έχουν αποφύγει τις παιδικές ασθένειες χωρίς εμβόλια είναι τυχεροί. Δεν θα μπορούσατε να τα είχατε καταφέρει χωρίς εμάς. Μόλις τα ποσοστά των εμβολιασμών αρχίσουν να μειώνονται, θα αφήσετε τα παιδιά σας απροστάτευτα.
Όσο περισσότεροι άνθρωποι τίθενται κατά των εμβολίων, τόσο πιο γρήγορα η τύχη θα πάψει να σας χαμογελά».
*Κείμενο της Amy Parker στο www.voicesforvaccines.org
infokids.gr
*Κείμενο της Amy Parker στο www.voicesforvaccines.org
infokids.gr
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/r29vz2xl/avvxsehdwdo32relji6egodftnoxefh0ohiniptpaggpi6slbps1axnjjsupo7v6o38yjy13eeqarthx_15eztyeqjzvf7dgs96uv7pnsuu26efnetjdlw8rhaxvkg9ckccpgnux8uugk110isjw2_tr9unvefedjimc9nhnwrckdvmi0gqrj-faummvmhtg5pv1/s1600/hamomilaki.viber.png")
Posts
No comments:
Post a Comment