Το «Έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα...», έχει κάψει πολύ κόσμο.
Αρχίζει και κάνει εκπτώσεις όμως. Κάνει εκπτώσεις σε πάθη και "λαθάκια".
Σε πράγματα ασήμαντα. Μικρά. Και αφήνει ανοικτές τις πόρτες της ψυχής του.
«Δεν έγινε και τίποτα», λέει στον εαυτό του και πάει παρακάτω.
Ξημερώνει όμως μια μέρα, που τα πολλά "μικρά", αυτές οι απροσεξίες, δημιουργούν μεγάλα αδιέξοδα.
Και τότε, ο άνθρωπος, βρίσκεται με τη πλάτη στο τοίχο κολλημένη.
«Έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα…».
Και όμως. Έγινε.
Να 'ξερες πόσα σπίτια κλείσανε, πόσα δάκρυα χυθήκανε, πόσες ψυχές χαθήκανε, με τέτοιες μικρές "αθώες" απροσεξίες.
Σε πράγματα ασήμαντα. Μικρά. Και αφήνει ανοικτές τις πόρτες της ψυχής του.
«Δεν έγινε και τίποτα», λέει στον εαυτό του και πάει παρακάτω.
Ξημερώνει όμως μια μέρα, που τα πολλά "μικρά", αυτές οι απροσεξίες, δημιουργούν μεγάλα αδιέξοδα.
Και τότε, ο άνθρωπος, βρίσκεται με τη πλάτη στο τοίχο κολλημένη.
«Έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα…».
Και όμως. Έγινε.
Να 'ξερες πόσα σπίτια κλείσανε, πόσα δάκρυα χυθήκανε, πόσες ψυχές χαθήκανε, με τέτοιες μικρές "αθώες" απροσεξίες.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment