Η σύναξη...

Απόψε, που λέτε,
μεσ’ στο σκοτάδι το βαθύ
μια σύναξη έγινε,
μια σύναξη, που όμοια της
δεν είχε ξαναγίνει,
που όμοια της δεν έχει
η ΠΑΜΒΩΤΙΣ να ιστορήσει.

Εκατομμύρια…
250 εκατομμύρια
παιδιά,
παιδιά – χαμομηλάκια
συνάχτηκαν
σε έναν τόπο, σαν από θαύμα,
και πάνωθέ τους
ο έναστρος
απλώνονταν και άνοιξε και φώτισε….
Συνάχτηκαν να πουν, να ιστορήσουν,
ν΄ ακουστούν ….

Χαμομηλάκι από την Ινδία:
Στη χώρα μου, τα θάβουν τα κορίτσια ζωντανά,
γιατί είναι βάρος,
και εμάς οι "δικοί μας" μας πούλησαν ,
από φτώχεια μας πούλησαν....
Κοίτα τα χέρια μας, δεν είναι παιδικά…
ΓΙΑΤΊ;;;;
ΑΓΓΕΛΟΣ:…………………………

Χαμομηλάκι από το Πακιστάν:
Εμείς υφαίνουμε τα πολύτιμα χαλιά τους.
Κοίτα τα χέρια μας κομμένα από τα νήματα
και τα ξυράφια.
Κοίταξέ μας, δεν είμαστε παιδιά…
ΓΙΑΤΙ;;;
ΑΓΓΕΛΟΣ:…………………………

Χαμομηλάκι από την Τανζανία:
Στα ορυχεία μικροί εργάτες είμαστε.
Απροστάτευτα,
πέτρες πολύτιμες για τα δαχτυλίδια τους βγάζουμε.
Κοίταξέ μας, δεν έχουμε χαμόγελο…
ΓΙΑΤΙ;;;
ΑΓΓΕΛΟΣ:…………………………

Χαμομηλάκια από την Ευρώπη:
Ξυπόλητα γυρνάμε,
στη ζητιανιά μας σπρώχνουν,
χωρίς σχολιό, χωρίς φροντίδα και τροφή.
Κοίταξέ μας…είμαστε παιδιά;;;;
ΓΙΑΤΙ;;;;
ΑΓΓΕΛΟΣ:…………………………

Και είπαν, είπαν οι αντιπρόσωποι
λόγια αλήθειας
κι άλλα... λόγια πικρής καταγγελίας,
κι όλο ΓΙΑΤΙ;;; ΓΙΑΤΙ;;;
Μα οι μεγάλοι , οι περισσότεροι,
συνέχιζαν τον ύπνο τους,
και στα όνειρα σχεδίαζαν,
κατάστρωναν τα κέρδη,
τα κέρδη που ακόρεστα ορέγονταν.

Μα μερικοί τη σύναξη ανθίστηκαν
και ξύπνησαν και είδαν τα δάκρυα
στ΄ αγγελικά τα μάτια τα αμίλητα.
Είδαν να απλώνει τα φτερά του
και κάτωθέ τους να κουρνιάζουν τα παιδιά,
και να σκαλώνουν
για μια βόλτα χαράς,
μια πεταξιά του Αγγέλου.

Και οι λίγοι φοβήθηκαν
μήπως ο Άγγελος ο αμίλητος
μας πάρει τα παιδιά - χαμομηλάκια
μιας και είμαστε ανάξια αγνώμονες
για τα δώρα τ’ ουρανού
και άστοργα αδιάφοροι.