Άξιον Αγάπης: Juliep

Άρωμα χαμομηλιού

(η ζωγραφιά είναι της Ελίνας, ένα κοριτσάκι μ' αυτισμό, κι απεικονίζει μια ηλιόλουστη πόλη, την βρήκα στο noesi.gr)

Σας παραθέτω ένα κείμενο του Χαλίλ Γκιμπράν (από το βιβλίου Ο Κήπος του προφήτη) γιατί δεν έχω ξαναδιαβάσει πιο ορθή άποψη για την ιδανική στάση των γονιών απέναντι στα παιδιά, στο θαύμα της ζωής.

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου.
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη Zωή.
Για τη ζωή τους είσαι το μέσο, και όχι η αρχή, κι ας μένουν κοντά σου, δεν ανήκουν σε σένα.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, όχι όμως και τις ιδέες σου, γιατί ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δώσεις μια στέγη στο σώμα τους, όχι όμως και στην ψυχή τους, γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο, που εσύ δε μπορείς να επισκεφτείς ούτε στα όνειρά σου ...
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις, μην προσπαθείς όμως να τα κάνεις όμοιά σου.

Γιατί η ζωή δεν πάει προς τα πίσω και δεν σταματά στο χτες.

Είσαι το τόξο απ'; το οποίο εκτοξεύονται τα παιδιά σου σαν ολοζώντανα βέλη.

Κάνε, τοξότη, η σαΐτα που στα χέρια κρατάς να σημαίνει χαρά.

Από Juliep, εγώ..εμείς..οι άλλοι.. την Πέμπτη, 9 Οκτωβρίου 2008