Sunday 28 February 2010

Για την Αϊτή με Αγάπη... Τα παιδιά προσφέρουν και γράφουν...

Γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι, όποιο χώμα και αν πατάμε, όποιοι και αν ήταν οι πρόγονοί μας προερχόμαστε από κοινή αρχή. 
Μην το ξεχνάμε , είμαστε σε αυτή τη ζωή για να αγαπάμε,για να είμαστε στο πλευρό των συνανθρώπων μας. Μας έχουνε ανάγκη, τους έχουμε ανάγκη...
Αλίκη
.
The hope of Haiti

Μήνυμα στους Έλληνες
Η αγάπη και η βοήθεια πρέπει να δίνεται τουλάχιστον από εμάς τους νέους, που δεν έχουμε διαφθαρεί από το κέρδος και τον κόσμο των μεγάλων, αλλιώς ο κόσμος μας θα βουλιάξει πιο πολύ από τη σαπίλα.
Γιώργος
Υπάρχουν φορές που μόνο από καθαρή απογοήτευση νομίζουμε ότι δεν έχουμε τίποτα και κανέναν ενώ έχουμε τα πάντα για να ζήσουμε. Εκεί πέρα όμως δεν έχουν ούτε καν σπίτι για να ζήσουν. Ζουν αλλά δεν ζουν, δεν έχουν τίποτα.
Χριστόφορος - Γεώργιος

Τα παιδιά της Αϊτής είναι τα παιδιά όλου του κόσμου που πεινάνε κι έχουν ανάγκη από τη ζεστή αγκαλιά μιας οικογένειας. Είναι παραμελημένα, παραπεταμένα και δεν περιμένουν τίποτα κι από πουθενά. Γι’ αυτό και για άλλους λόγους πολλούς ό,τι δε μας χρειάζεται, ό,τι δεν έχουμε ανάγκη πρέπει σ’ αυτά τα παιδιά να το στέλνουμε για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Θανάσης

Ας είναι αυτή η βοήθεια μια αρχή …
Όχι μόνο για την Αϊτή. Δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα.
Υπάρχουν και άλλα μεγαλύτερα μην παραμένετε στην αδράνεια , δραστηριοποιηθείτε !
Και όλο αυτό για να δεις πως δεν έγινε και τίποτα αν ξυπνήσεις στις 8 και όχι στις 11 , αν αντί για καφέ πας και βοηθήσεις!
Ο ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ… ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΣΕ ΣΕΝΑ, ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ
ΑΝΝΑ

Η συγκίνηση όταν μπήκαμε μέσα ήταν απερίγραπτη αριστερά στο άνοιγμα της αποθήκης χιλιάδες μπουκάλια νερού υψωμένα ως το μέσο περίπου του ύψους της αποθήκης. Δεξιά οι ακτίνες του ήλιου φώτιζαν άπειρα χάρτινα κουτιά με ρύζι και φακές ,τα όσπρια συνεχίζονταν καθώς προχωρούσαμε στο βάθος της αποθήκης συσκευασμένα και αμέτρητα ξαφνικά τα τρόφιμα διαδέχτηκαν άλλα κουτιά με ιατρικό υλικό. Γάζες, οινοπνεύματα βαμβάκι … Τότε ήταν που κατάλαβα ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι…
Μπορούμε…
Εφούλα

Μπορεί αυτή η προσπάθεια να φαίνεται λίγη στα μάτια σας όμως είναι αρκετή για να βοηθήσει κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους που υποφέρουν.
Κάθε προσπάθεια αξίζει!!!
Φραντζέσκα –Δήμητρα – Αντριάννα

Πριν λίγες μέρες ένας καταστροφικός σεισμός χτύπησε την Αιτή. Αυτός ο σεισμός απλά έκανε τν κατάσταση χειρότερα εκεί. Αυτά τα παιδιά ζουν χωρίς φαί και σπίτι. Για αυτό πρέπει όλοι να δείξουμε την αγάπη μας και να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά. Να τους δώσουμε μια ελπίδα. Εύχομαι η κρίση να περάσει γρήγορα και όλα τα παιδιά να έχουν ένα λόγο να χαμογελάσουν ξανά.
Γιώργος

Εκατομμύρια νεκρά παιδάκια , δικά μας αδέρφια κάτω από τα ερείπια στην Αϊτή. Άλλα είναι άστεγα χωρίς φαγητό νερό, ιατρική περίθαλψη. Με αυτή την πράξη αγάπης συμβάλαμε…
Κάντε το ίδιο και εσείς, ενώστε τα χέρια σας σε αυτή την αλυσίδα αγάπης.
Φλώρα

Ο αδελφός σου υποφέρει.
Μπορείς να βοηθήσεις αλλά δεν αντιδράς. Αφυπνίσου και πρόσφερε κάτι που είναι ασήμαντο για σένα με τη βεβαιότητα ότι για κάποιον άλλον είναι σημαντικό, υπεραρκετό. Όταν βλέπεις στην τηλεόραση εικόνες φρίκης από τα συντρίμμια… τι νιώθεις; Πονάς; Ευαισθητοποιείσαι; Θες να προσφέρεις;
Βλέποντας τα μάτια του μικρού παιδιού δακρυσμένα, λυγίζεις. Βοήθησέ το. Δώσ’ του λίγη χαρά στην τόση λύπη. Κάνε να μπορέσει να ξανασηκωθεί στα πόδια του. Να πιστέψει στη ζωή ξανά!
Απλά κοίτα τα μάτια του παιδιού.
Ντιάνα

Οι δυσκολίες υπάρχουν για να μας κάνουν δυνατούς, μας εφοδιάζουν με γνώσεις και εμπειρίες και είναι σύμμαχοί μας μέχρι το τέλος της ζωής μας. Η πορεία μας μέσα στο πέρασμα των χρόνων μετατρέπει τη ζωή μας σε μία όμορφη εικόνα που αξίζει να δούμε. Όλοι έχουμε δικαίωμα στη ζωή και γι’ αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε. Κύρια χαρακτηριστικά του ανθρώπου είναι η συμπαράσταση και η ευαισθησία. Όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη αξίζουν τη βοήθειά μας, μια πράξη αγάπης! Η λύση στα προβλήματα δεν είναι η λύπηση, αλλά η βοήθεια. Η Αϊτή ευαισθητοποίησε άτομα από όλο τον κόσμο και συγκλόνισε τους πάντες. Όλοι μαζί βοηθάμε, γιατί όλοι εκείνοι το αξίζουν. Αξίζουν μια ζωή ίδια με τη δική μας, γιατί είναι άνθρωποι, γιατί αγαπούν, γιατί πονούν, γιατί αισθάνονται!
Αργυρώ

Για την Αϊτή

Θέλω να σε δω να χαμογελάς
Ν’ ανοίξεις τα μάτια στη ζωή,
Να σου δείξω το δρόμο της χαράς
Ν’ αφήσεις τη μιζέρια την τυφλή

Είναι αλήθεια πως συνέβησαν πολλά
Πολλοί σκοτώθηκαν, πολλοί υποφέρουν
Ο θάνατος τα νύχια του έμπηξε
Κι όμως πολλοί ακόμη δεν το ξέρουν

Υπάρχουν παιδάκια που δεν θα γεννηθούν κανονικά
Υπάρχουν παιδάκια που δεν θα αγαπήσουν κανονικά
Υπάρχουν παιδάκια που δεν θα ζήσουν κανονικά
Κι όμως υπάρχουν παιδάκια που δεν θα πεθάνουν κανονικά

Αυτό μας πληγώνει; Δεν κάνουμε και κάτι
Τ’ αφήνουμε σαν τον αέρα να περνάει
Καταλάβατε;;; Ο κόσμος εκεί πονάει!
Η ζωή δεν ξαναγυρνάει
Κυβέλη

4 comments:

  1. "Χαιρομαι" να βλεπω παρουσιασεις για την Αϊτη και βεβαιως θα χαιρομουν ακομα περισσοτερο εαν δεν υπηρχε εξαρχης ο λογος να γραφουμε για το συγκεκριμενο.
    Το The Scary Nights Show αφιερωσε 2 εκπομπες στην Αϊτη με πληροφοριες για το πως μπορουμε να βοηθησουμε, "ανωδυνα" ως προς το ταλαιπωρημενο εισοδημα μας αλλα και πρακτικα οσον αφορα την αμεσοτητα της βοηθειας, τους χιλιαδες κατοικων τοσο της πρωτευουσας οσο και των λοιπων πληγεισων περιοχων.

    Hope for Haiti Now

    Απ' οτι φαινεται, η Χιλη ειναι η επομενη χωρα σε αναγκη.

    Δυστυχως.

    ReplyDelete
  2. ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΔΕΡΦΙΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΜΕ.
    ΑΥΡΙΟ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΟΥΜΕ.
    ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

    ReplyDelete
  3. Τα παιδιά έχουν ένα αγνό και τόσο απλό τρόπο να πιστεύουν και να ελπίζουν σε ένα καλύτερο τρόπο ζωής.Είναι φοβερό να ξέρεις οτι κάπου , σε αυτό το πλανήτη υπάρχουν παιδιά που πεινούνε και κάπου αλλού , εδώ, κάνουμε διαιτα ή πετάμε πράγματα που με απληστεία αγοράζουμε, περιττά, επιπλέον..Ας κάνουμε κάτι , ότι μπορούμε!

    ReplyDelete
  4. Αν να στοιβάζεις το μπορείς σ’ ένα σωρό όλα εκείνα που ‘χεις κερδισμένα.
    Και όλα να τα παίξεις κορόνα γράμματα μεμιάς,
    και να χάσεις, και κείθε που έχεις ξεκινήσει πάλι ν’ αρχινήσεις
    κι ούτε μπορείς καρδιά και νεύρα και μυώνες ν’ αναγκάσεις
    πάλι να σου δουλέψουνε κι ας είναι από καιρό αφανισμένα,
    κι έτσι ολόρθος να κρατιέσαι μόλο που τίποτα
    δε έχει μέσα σου απομείνει
    εξόν από τη θέληση που τους μηνά: «Βαστάτε!»

    ReplyDelete

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki