Ο φύλακας-άγγελος έμενε δίπλα

Ο Μπεκάντ Ντόμπρα, μετανάστης από την Αλβανία,
έσωσε δύο φορές τους γείτονές του από τη φωτιά 

Ένα «ευχαριστώ» από τους γονείς των παιδιών

 δεν το έχει ακούσει ακόμη. 

---

Kαθισμένος στη βεράντα του σπιτιού του, έπαιζε στα πόδια του τη μόλις έξι μηνών κόρη του. Δεν δίστασε όμως στιγμή, όταν το βλέμμα του έπεσε στο απέναντι μπαλκόνι όπου ο καπνός και οι γλώσσες φωτιάς πύκνωναν, στην οδό Φραντζή στη Λαμία, την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα.

Βγήκε τρέχοντας, και στην κραυγή μιας γυναίκας «είναι παιδιά στο διαμέρισμα» ανέβηκε αμέσως στον 4ο όροφο. Έσπασε την πόρτα, βρήκε στο σαλόνι τα τρία παιδιά, ένα κοριτσάκι και δύο αγοράκια, σοκαρισμένα την ώρα που οι καπνοί έμπαιναν από την μπαλκονόπορτα στο δωμάτιο. Τα κατέβασε κάτω την ώρα που μαζευόταν ο κόσμος της γειτονιάς, ενώ οι φλόγες είχαν αρχίσει να γλείφουν τους τοίχους, προτού φτάσει η Πυροσβεστική.

«Έκανα το σωστό και το καλό. Δεν είμαι ούτε ήρωας ούτε ξεχωριστός» λέει ο 31χρονος Μπεκάντ Ντόμπρα, αλβανικής καταγωγής αρτεργάτης που ζει και εργάζεται στη Λαμία, ο οποίος έσωσε τα τρία ανήλικα. Και αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που έγινε ο φύλακας-άγγελος της διπλανής πόρτας. Πριν από 14 χρόνια, στα 16 του, είχε σώσει με τον ίδιο τρόπο έναν ανήμπορο ηλικιωμένο στην Καβάλα, όπου ζούσε τότε.

«Η φωτιά είχε ξεκινήσει από την κουζίνα του διπλανού διαμερίσματοςόπου έμενε ο ανάπηρος γέροντας. Ετρεξα, τον έβγαλα έξω. Ηταν πολύ δύσκολο για αυτόν να κινηθεί» λέει ο Μπεκάντ. Δεν σκέφτηκε τότε ότι θα το ξανάκανε. Αλλά, όπως λέει, «στην ανάγκη βοηθάς τον γείτονα, τον φίλο, τον άλλον άνθρωπο· όποτε χρειαστεί».
Ο Μπεκάντ είναι πια πατέρας ενός κοριτσιού μόλις έξι μηνών. «Είναι το φως των ματιών μου και η ευτυχία μου». Την περασμένη Παρασκευή καθόταν με το παιδί στη βεράντα του διαμερίσματός του, όταν είδε απέναντι τις πρώτες φλόγες και τον καπνό στο μπαλκόνι.

Η φωτιά, από βραχυκύκλωμα, είχε τυλίξει τις πολυθρόνες και το τραπέζι του μπαλκονιού. Ετρεξε κάτω στον πεζόδρομο της Φραντζή. Και τότε «άκουσα μια υπάλληλο από το σουπερμάρκετ να φωνάζει “πάνω είναι παιδιά, είναι παιδιά στο διαμέρισμα΄΄. Ανέβηκα τις σκάλες, έσπασα την πόρτα και είδα τα παιδιά να είναι μαζεμένα στο σαλόνι και να κοιτούν τους καπνούς που έμπαιναν από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα».

Ο Μπεκάντ κατέβασε τα παιδιά στον δρόμο με τη βοήθεια μιας γειτόνισσας που τον ακολουθούσε. Στη συνέχεια, και ενώ ακόμη το όχημα και οι άνδρες της Πυροσβεστικής δεν είχαν εμφανιστεί, ξαναγύρισε στο διαμέρισμα.  

«Προσπάθησα με έναν κουβά νερό και δύο κουβέρτες να σταματήσω τη φωτιά να μην μπει και κάψει το διαμέρισμα». Τα κατάφερε, και μετά ανέλαβαν οι πυροσβέστες να κατασβέσουν τη φωτιά.

Κατεβαίνοντας άκουσε έναν καλό λόγο και πολλά «μπράβο» από τους γείτονες και τους συγκεντρωμένους. Πάντως ένα «ευχαριστώ» από τους γονείς των παιδιών δεν το έχει ακούσει ακόμη. Αχαριστία; «Δουλειές έχουν και αυτοί, ίσως δεν προλαβαίνουν. Εξάλλου το σημαντικό είναι ότι σώθηκαν τα παιδιά. Τα άλλα δεν έχουν νόημα».

Ο Μπεκάντ ήρθε στην Ελλάδα πριν από 17 χρόνια. Εκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού, περιπλανώμενος σχεδόν σε όλη τη χώρα, από την Καβάλα ως τον Πύργο Ηλείας, ωσότου στεριώσει, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, στη Λαμία. Εργάζεται στο αρτοποιείο του κ. Γιάννη Αντωνόπουλου, ο οποίος χαρακτηρίζει τον Μπεκάντ «καλό άνθρωπο, λίγο ίσως κλειστό σαν χαρακτήρα, αλλά εργατικό και φιλότιμο. Γενικά είναι ήσυχος και καλός άνθρωπος».
Ο κ. Αντωνόπουλος, μάλιστα, ώσπου να μιλήσει στο «Βήμα» αγνοούσε ότι ο υπάλληλός του είχε σώσει τα τρία παιδιά. «Το είχα διαβάσει στην τοπική εφημερίδαόπου δεν γινόταν αναφορά στο όνομά του, αλλά και ο ίδιος δεν ανέφερε τίποτα. Μάλλον το θεωρεί κάτι πολύ φυσικό και απλό». 

Το βήμα