Η κατάθλιψη είναι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που μπορεί να επηρεάσει άτομα όλων των ηλικιών, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και των εφήβων. Το βασικό χαρακτηριστικό της κατάθλιψης είναι το επίμονο και διαρκές συναίσθημα θλίψης, η ευερεθιστότητα και η απουσία ενδιαφέροντος ή ικανοποίησης από οποιαδήποτε δραστηριότητα. Τα συμπτώματα αυτά συνοδεύονται από μια σειρά άλλων συμπτωμάτων που επηρεάζουν την όρεξη, τον ύπνο, τα επίπεδα δραστηριότητας και συγκέντρωσης, την αυτοπεποίθηση του ατόμου και την εικόνα του για τον εαυτό του.
Η κλινική κατάθλιψη είναι πολύ διαφορετική από το αίσθημα κακής διάθεσης ή από τα
Αισθήματα λύπης ή πένθους που συνήθως συνοδεύουν την απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου. Η κατάθλιψη δεν οφείλεται σε προσωπική αδυναμία του ατόμου ούτε σε χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του. Πρόκειται για μια ψυχική ασθένεια που επηρεάζει όλο το σώμα και έχει αντίκτυπο στον τρόπο που έναν άτομο αισθάνεται, σκέφτεται και συμπεριφέρεται.
Τα παιδιά και οι έφηβοι με κατάθλιψη είναι συνήθως θλιμμένα, ενώ σε γενικές γραμμές βιώνουν την ασθένεια με παρόμοιο τρόπο με τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Η κατάθλιψη που δεν αντιμετωπίζεται θεραπευτικά μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα τη σχολική αποτυχία, την κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών, αλλά και την αυτοκτονία.
Συμπτώματα
- θλίψη και απελπισία (τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας και για αρκετές ώρες της ημέρας το παιδί κλαίει και είναι θλιμμένο)
- απομάκρυνση από φίλους και από δραστηριότητες από τις οποίες το παιδί αντλούσε χαρά και ικανοποίηση στο παρελθόν (το παιδί δεν επισκέπτεται πια τους φίλους του, ή δεν κάνει καθόλου φίλους και περνά τον περισσότερο χρόνο του μόνο, ενώ δραστηριότητες που το ευχαριστούσαν στο παρελθόν δεν έχουν πλέον ενδιαφέρον για το παιδί)
- αυξημένος εκνευρισμός και ευερεθιστότητα (ακόμα και οι πιο μικρές δυσκολίες φέρνουν εκνευρισμό και θυμό που το παιδί δεν μπορεί να διαχειριστεί)
- πολλές απουσίες από το σχολείο και σημαντική μείωση στη σχολική επίδοση (το παιδί χάνει πολλά μαθήματα και η επίδοσή του στα μαθήματα μειώνεται σε σημαντικό βαθμό)
- αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες (αύξηση ή ελάττωση της όρεξης)
- προβλήματα στον ύπνο (το παιδί μπορεί να ξυπνά πολλές φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας ή να μην μπορεί να ξυπνήσει το πρωί)
- αναποφασιστικότητα, έλλειψη συγκέντρωσης (παιδιά που ήταν καλά οργανωμένα στο παρελθόν φαίνεται να ξεχνούν, να μην μπορούν οργανώσουν το χρόνο και τις δραστηριότητές τους ή να συγκεντρωθούν σε ό,τι κάνουν)
- υπερβολικά συναισθήματα ενοχής και ανικανότητας, απουσία ενθουσιασμού ή κινήτρου και χαμηλή αυτοεκτίμηση (φράσεις όπως «Είμαι χαζός» ή «Εγώ φταίω για όλα» είναι συχνές στο καταθλιπτικό παιδί)
- συχνά παράπονα για κεφαλαλγίες και πόνους στο στομάχι (τα συμπτώματα αυτά συνήθως απορρέουν από την αλλαγή των διατροφικών συνηθειών)
- χαμηλή ενεργητικότητα και χρόνια κόπωση
- κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών
- επαναλαμβανόμενες σκέψεις θανάτου και αυτοκτονίας. (Αρκετές φορές ένα παιδί που είναι θυμωμένο μπορεί να πει τη φράση «Μακάρι να πέθαινα». Η αυτοκτονία όμως είναι μια πραγματικότητα ακόμη και για τα παιδιά. Όταν μια τέτοια φράση προέρχεται από τα χείλη ενός παιδιού με κατάθλιψη, θα πρέπει πάντα να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψιν).
Περίπου 2-3% των παιδιών μπορεί να εμφανίσουν κατάθλιψη
η θεραπευτική αντιμετώπιση της κατάθλιψης στα παιδιά και τους εφήβους είναι το ίδιο αποτελεσματική με την αντιμετώπιση της κατάθλιψης στους ενήλικες
η κατάθλιψη κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι κληρονομική, αν και τα βιώματα του κάθε παιδιού μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο
όσο μικρότερο είναι το παιδί κατά την έναρξη της νόσου, τόσο πιο δύσκολη είναι η πρόγνωση
Παράγοντες κινδύνου
Τα παιδιά που βρίσκονται σε κατάσταση έντονου στρες, που έχουν βιώσει μια σημαντική απώλεια, έχουν μαθησιακές δυσκολίες ή προβλήματα συμπεριφοράς έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη
η εφηβεία είναι ισχυρότερος παράγοντας κινδύνου για τα κορίτσια σε σύγκριση με τα αγόρια
τα παιδιά που εμφανίζουν κλινική κατάθλιψη, συνήθως προέρχονται από οικογένειες με ιστορικό κατάθλιψης
Επιπτώσεις
Τα παιδιά που έχουν περάσει ένα καταθλιπτικό επεισόδιο είναι πολύ πιθανό στα επόμενα πέντε χρόνια να εμφανίσουν ένα δεύτερο επεισόδιο
η κατάθλιψη στην παιδική ηλικία μπορεί να προοιωνίζει σοβαρότερες καταστάσεις κατά την ενήλικη ζωή
η κατάθλιψη σε παιδιά και εφήβους είναι συνδεδεμένη με τον αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς
Αν οι γονείς ή άλλα ενήλικα πρόσωπα στη ζωή του παιδιού ή του εφήβου υποψιάζονται την ύπαρξη κατάθλιψης, θα πρέπει να αναζητήσουν εξειδικευμένη βοήθεια. Η κατάθλιψη θεραπεύεται. Η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση της κατάθλιψης στα παιδιά είναι πολύ σημαντική. Η διάγνωση γίνεται μέσα από την εκτίμηση του παιδιού και της οικογένειάς του και με τη βοήθεια ψυχολογικών tests. Γενικότερα, η συνεργασία της οικογένειας και του σχολικού περιβάλλοντος είναι απαραίτητη και αναγκαία για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης στο παιδί.
Πολλές φορές, το παιδί εκφράζει με την κατάθλιψη το πρόβλημα που υπάρχει στην οικογένεια, στο ζευγάρι των γονιών ή στα αδέλφια του. Είναι, επομένως πολύ σημαντική η διαγνωστική εκτίμηση όλης της οικογένειας. Εάν αυτό είναι εφικτό- ή η συγκέντρωση όσο το δυνατόν περισσότερων πληροφοριών για τις συνθήκες, τις σχέσεις και τη δυναμική της οικογένειας. Συχνά, η αναζήτηση βοήθειας και η ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση του ζευγαριού των γονιών έχει τη δύναμη να θεραπεύει την κατάθλιψη του παιδιού. Η αλλαγή των στάσεων, των αντιλήψεων και των συμπεριφορών μέσα στην οικογένεια μέσω οικογενειακών συναντήσεων με ειδικούς ψυχοθεραπευτές (θεραπεία οικογένειας) είναι καθοριστικής σημασίας.
Η ατομική ψυχοθεραπεία του παιδιού μπορεί να έχει επίσης καλά αποτελέσματα. Καινούργιες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις όπως η παιγνιοθεραπεία (play therapy) μπορούν να βοηθήσουν το παιδί να επεξεργαστεί τα καταθλιπτικά συναισθήματα μέσα από το παιχνίδι. Φαρμακευτική αγωγή δίνεται σπάνια στα παιδιά σε πολύ σοβαρές μορφές κατάθλιψης που συνήθως συνυπάρχουν με οργανικά αίτια (άλλες ασθένειες).
Πολύ ωραίο άρθρο και πολύ ενημερωτικό. Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς όταν βλέπουν το παιδί τους να είναι μελαγχολικό για μεγάλο χρονικό διάστημα; Να απευθυνθούν σε κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο φυσικά. Πόσοι όμως λόγω της προκατάληψης που έχουν απέναντι σε αυτές τις ειδικότητες γιατρών δεν πάνε, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρείται και το παιδί τους και κατ' επέκταση και οι ίδιοι; "Να πάει το παιδί μου σε τρελογιατρό;", πόσοι γονείς δεν το έχουν πει; Πόσοι γονείς πιστεύουν ότι ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος μπορεί να βοηθήσει; Στην επαρχία πόσοι γονείς ακόμα και αν θέλουνε να πάνε σκέφτονται το "και τι θα πούνε οι άλλοι!!". Το δικό τους παιδί έχει κατάθλιψη και τους νοιάζει τι θα πούνε οι άλλοι αν πάνε σε κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο! Είναι λυπηρό να βλέπεις έναν νέο άνθρωπο να υποφέρει ψυχικά και να μην απευθύνεται στον ειδικό γιατί σκέφτεται το τι θα πει ο κόσμος. Έτσι το κρύβουν και το αποσιωπούν με αποτέλεσμα το πρόβλημα να μεγαλώνει και να τους "πνίγει". Το φαινόμενο αυτό είναι πιο έντονο στα μικρά μέρη δηλαδή στην επαρχία. Τα ναρκωτικά αν σήμερα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος δεν είναι και γιατί μέσα τους οι νέοι αισθάνονται ένα κενό και πάνε να το καλύψουν με τα ναρκωτικά; Αν ήταν ευτυχισμένοι θα μπλέκανε με το λευκό θάνατο; Αν δεν ήτανε απογοητευμένοι θα προσπαθούσανε να βρούνε "λύσεις" στο ποτό και τις ναρκωτικές ουσίες; Όταν όμως ο γονιός νομίζει ότι στον ψυχολόγο και στον ψυχίατρο πάνε όσοι έχουν σοβαρό πρόβλημα τότε τι περιμένουμε; Αν γνωρίζανε πόσο δύσκολη είναι η κατάθλιψη πιστεύω ότι δε θα ήταν αρνητικοί στην ψυχοθεραπεία. Όσο για το τι θα πει ο κόσμος. Σημασία τι έχει; Τι λένε οι πολλοί ή το τι λένε οι ειδικοί; Πότε θα μάθουμε να ακούμε τους ειδικούς; Και πότε θα μάθουμε ότι η σωματική υγεία περνάει μέσα από την ψυχική υγεία; Είμαι καταθλιπτικός. Ξέρω πως είναι να ζεις με την κατάθλιψη. Αν δεν πήγαινα σε ψυχίατρο δεν ξέρω κατά πόσο μόνος θα τα κατάφερνα. Όμως δεν είναι μόνον ο ψυχίατρος. Είναι και ο πάσχων να θέλει να γίνει καλά. Είναι και το περιβάλλον του, να είναι σωστά ενημερωμένο για να μπορεί να τον βοηθήσει. Κρίμα που η ψυχική υγεία ακόμα δε θεωρείται όσο θα έπρεπε σημαντική στη ζωή μας.
ReplyDeleteΜε αγάπη πάντα
Agorafoviagr