(απόσπασμα)
Θα σας πω πώς έγινε
Έτσι είναι η σειρά
Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
Τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε
Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε
Ούτε πως τον έχω δει
Και επειδή φοβήθηκε
Έτσι συλλογίστηκε
Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
Από πάνω να χτυπά
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας...
... ας προσπαθήσουμε να μην συνεχίσουμε την ιστορία
... ας σπάσουμε τον κρίκο...
Από: Η συντροφιά του χαμομηλιού
αγγελόσκονη
Θα σας πω πώς έγινε
Έτσι είναι η σειρά
Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
Τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε
Ούτε πως τον έχω δει
Και επειδή φοβήθηκε
Έτσι συλλογίστηκε
Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
Από πάνω να χτυπά
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας...
... ας προσπαθήσουμε να μην συνεχίσουμε την ιστορία
... ας σπάσουμε τον κρίκο...
Από: Η συντροφιά του χαμομηλιού
αγγελόσκονη
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/r29vz2xl/avvxsehdwdo32relji6egodftnoxefh0ohiniptpaggpi6slbps1axnjjsupo7v6o38yjy13eeqarthx_15eztyeqjzvf7dgs96uv7pnsuu26efnetjdlw8rhaxvkg9ckccpgnux8uugk110isjw2_tr9unvefedjimc9nhnwrckdvmi0gqrj-faummvmhtg5pv1/s1600/hamomilaki.viber.png")
Posts
Ευχαριστούμε πολύ αγγελόσκονη, ευχαριστούμε
ReplyDeletena eisai kala!
ReplyDeleteκαλά να είμαστε όλοι όσοι αγαπάμε τα παιδιά και κατά συνέπεια τους ανθρώπους :) μακάρι να μπορέσουμε όλοι μαζί να βάλουμε ένα λιθαράκι σε μια τόσο σημαντική προσπάθεια :) όπως έχω πει στο προσωπικό μου blog έζησα πολύ ευτυχισμένα παιδικά χρόνια,πήρα πολύ αγάπη οπότε έχω και πολύ αγάπη να δώσω...και τί καλύτερο από το να δίνεις αγάπη σε ένα παιδί :)
ReplyDeleteφιλάκια :)
oi agkeloi xamomilakia panta na se gemizoun me sofia kai xara...oste na se exoume panta konta...sinexise na kounas ta ftera tis agapis sou.
ReplyDeleteΑγαπημένοι μου φίλοι
ReplyDeleteΚαι όσοι δεν έζησαν ευτυχισμένα παιδικά χρόνια μπορούν να δώσουν στα χαμομηλάκια αγάπη. Μη γενικεύετε και μην αποκλείετε τα κακοποιημένα παιδιά από τη δυνατότητα, ως ενήλικες, να προσφέρουν στα παιδιά την αγάπη που στερήθηκαν. Ζουν μέσα στην κόλαση και όσα από αυτά επιβιώνουν μαθαίνουν να εκτιμούν τον Παράδεισο.
Ευχαριστώ που υπάρχετε
Αγγελόσκονη, εσύ όπως λες, πήρες αγάπη κι έχεις αγάπη να δώσεις.
ReplyDeleteΚαιρός λοιπόν να σπάσουν την αλυσίδα όσοι δεν πήραν αγάπη ως παιδιά και θεωρούν ότι δεν έχουν αγάπη να δώσουν , παρά μόνο πίκρα,υποκρισία,θυμό και οργή !
Αυτοί οι άνθρωποι, οφείλουν να σταματήσουν να σκέφτονται τον εαυτό τους και τα όσα πέρασαν και να προσπαθήσουν να βρουν τρόπους να θεραπεύσουν μόνοι τους τα τραύματα τους , ώστε να μην γίνουν και οι ίδιοι θύτες.
Ας σπάσει η αλυσίδα λοιπόν του "ήσουν θύμα" ----"είσαι θύτης".
Είναι δύσκολο το ξέρω. Είναι ψυχοφθόρο το ξέρω. Μα δεν αξίζει τον κόπο ο καθένας να παλεύει για ό,τι καλύτερο και για τον εαυτό του και για τους άλλους;
Μακρυγορώ αλλά μου δωσες αφορμή. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να αμφισβητήσω τον πόνο που προκαλούν τα παιδικά τράυματα....Θέλω όμως να δώσω ένα μήνυμα πως αν εμεις αγαπήσουμε τον εαυτό μας και του δώσουμε απλόχερα (θέλει δουλειά αυτό!) όσα στερήθηκε όταν ήταν παιδί, τότε έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για την ευτυχία μας.
Το κείμενο που πόσταρες, με γέμισε απαισιοδοξία. Δεν θέλω να βλέπω τους ανθρώπους έτσι. Όχι , θέλω να βλέπω τους ανθρώπους συμπονετικούς και τρυφερούς. Και επειδή φαντάζομαι πως όλοι έτσι θέλουμε τον κόσμο γύρω μας, για αυτό και μίλησα για τα παιδικά τραύματα και το σπάσιμο της αλυσίδας.
Καλημέρα!(Επιτέλους τελείωσα!:))
βασιλιά του δάσους θα συνεχίσω όσο υπάρχουν δυστυχισμένα παιδάκια...
ReplyDeleteΑλέξη μου σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα κάτι τέτοιο :) κάποιος που την στερήθηκε μπορεί να έχει την ανάγκη να δώσει την χιλιαπλάσια από κάποιον που έμαθε να ζει μέσα σ'αυτήν :) και ίσως μπορούν να δώσουν ποιο ποιοτική αγάπη :)
nellinezi έχεις απόλυτο δίκιο...αλλά δεν ξέρω πως μπορεί να νιώθει ένα "θύμα"!!οπότε δεν μπορώ να είμαι απόλυτη...μακάρι να μπορούν όλοι να το ξεπεράσουν και να κοιτάνε την ζωή κατάματα και χαμογελώντας...αλλά ξαναλέω πως δεν ξέρω αν μπορεί αν συμβεί :) θα ελπίζω πάντως... :)
καλημέρα σε όλους :)
Όσοι δεν πήραν ΑΓΑΠΗ,
ReplyDeleteαλλά αντίθετα έζησαν,
βίωσαν στα τρυφερά τους χρόνια
την κακοποίηση
και άντεξαν
και επιβίωσαν...
και μέσα στο νου
και την ψυχή και την καρδιά τους
-με τρόπο θαυμαστό, εξαίσιο-
μετάλλαξαν
τη φρίκη που έζησαν
τον απίστευτο πόνο,
σε ΑΓΑΠΗ πλατιά, αληθινή,
αυτοί, αυτοί είναι
Χαμομηλάκια - ηρωίδες και ήρωες
πηγή ΑΓΑΠΗΣ σπάνια και ανεξάντλητη.
Αγαπημένοι μου φίλοι
ReplyDeleteΚαλή, γλυκιά μου @melissa, μέλι τα λόγια σου και βάλσαμο :)
Ευχαριστώ που υπάρχετε
Δε θα περιορίσω τη σκέψη μου στα κακοποιημένα παιδιά αγαπητοί φίλοι.Το συγκεκριμένο ποίημα μου θύμισε για ακόμη μια φορά πώς ο άνθρωπος που προσπαθεί να μισήσει για να σωθεί,δηλητηριάζεται από τις ίδιες του τις σκέψεις.Πολλές σκέψεις και λίγες πράξεις οδηγούν σε τέλμα.Ας δώσουμε χώρο στη πραγμάτωση…
ReplyDelete