Απαγορευμένα Παιχνίδια: Η παιδική αθωότητα στο απόσπασμα

Δεν υπάρχει πιό τρυφερή και πιό συγκλονιστική μαρτυρία για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από την ασπρόμαυρη γαλλική ταινία «Απαγορευμένα παιχνίδια» (Jeux Interdits) του René Clément (1952): Στη νικημένη Γαλλία του 1940, η μικρή Παυλίνα χάνει και τους δύο γονείς της, όταν το προσφυγικό κονβόυ τους βομβαρδίζεται από τους Γερμανούς. Πεντάρφανη στα πέντε της χρόνια, με το νεκρό σκυλάκι της αγκαλιά, βρίσκει καταφύγιο σε μια αγροτική οικογένεια και πιάνει φιλίες με το δεκάχρονο Μιχάλη. Μαζί θ' αναλάβουν το απαγορευμένο κι επικίνδυνο έργο να θάψουν το νεκρό ζωάκι μέσα σ' έναν εγκατελειμμένο μύλο. Σιγά σιγά θα προσθέσουν κι άλλα νεκρά ζωάκια, το καθένα με το δικό του σταυρό, φτιάχνοντας ένα κρυφό κοιμητήριο ζώων. Όταν παρά τις υποσχέσεις του ο πατέρας του Μιχάλη θα δώσει την Παυλίνα στο ορφανοτροφείο, ο Μιχάλης θα καταστρέψει το μικρό κοιμητήριο και θα πετάξει τους σταυρούς στο ποτάμι.

Το μουσικό θέμα της ταινίας ολοκληρώνει ηχητικά το αριστούργημα.

Πρόκειται για μια συγκλονιστική ματιά στην παιδικότητα που αγωνίζεται να επιβιώσει σ' ένα εχθρικό περιβάλλον, με τον θάνατο πανταχού παρόντα -ένα περιβάλλον όπου οι αδύναμοι αδυνατούν να επιβιώσουν. Πρόκειται για έναν θρήνο για την ανθρωπιά που έχει τραυματιστεί ανεπανόρθωτα από τον πόλεμο.

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,

Πρόκειται για ένα σπαρακτικό, αφοπλιστικό, και - πάντα- αναπάντητο ΠΟΥΡΚΟΥΑ - («ΓΙΑΤΙ»).

Μαύρος Γάτος