Θέλω ένα σπίτι με χαρά...

Πάγωσαν οι πρόσφυγες

στον καταυλισμό της Πεντέλης.

Παγωμένος ο μικρός Αμίρ, προσφυγάκι απ΄το Αφγανιστάν και με δάκρυα στα μάτια εξέφρασε το παράπονό του,
ότι ο μπαμπάς του και η μαμά του δεν έχουν κρεβάτι και κοιμούνται πάνω σε χαρτόκουτα στο έδαφος,
ότι η παράγκα που μένουν δεν έχει ηλεκτρικό και νερό,
ότι «Ήρθαμε στην Ελλάδα για να έχουμε φως, δεν έχουμε όμως φως»
ότι φοβάται το σκοτάδι.
Μάλιστα, δεν έκρυψε την επιθυμία του, αν είναι να συνεχίσουν να ζουν έτσι στην Ελλάδα «να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας, στο Αφγανιστάν», γιατί όπως είπε «είναι καλύτερα εκεί».
Ακόμη και αν δεν ξέρει ακόμη από θρησκείες, το σίγουρο είναι ότι πιστεύει στον Θεό, αφού τον επικαλέστηκε για να τους βοηθήσει.
Και, με φουσκωμένο το μικρό του στέρνο από το λυγμό, μας είπε:

Θέλω ένα σπίτι με χαρά...

Το χρονικό της απανθρωπιάς

Το ηλεκτρικό στον καταυλισμό έχει όμως κοπεί από τη ΔΕΗ το 2002.
Ήταν η χρονιά που η μη κυβερνητική οργάνωση «Γιατροί του Κόσμου» αποχώρησαν απ’ τον καταυλισμό μετά από πιέσεις του Δήμου Πεντέλης, που θεωρούσε τους πρόσφυγες ανεπιθύμητους.
Σύμφωνα με τον κ. Κελάρη της οργάνωσης «Γιατροί του Κόσμου», ενημέρωσε το υπουργείο Υγείας άμεσα, για να αναλάβει εκείνο την εποπτεία του καταυλισμού, χωρίς όμως ανταπόκριση.
Τι κι αν κάθε χρόνο η χώρα μας επιδοτείται από την ΕΕ με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σαν χώρα υποδοχής προσφύγων, κανείς δεν έκανε τίποτα για αυτούς τους ανθρώπους εδώ και μια δεκαετία.
Σήμερα, μετά την δημοσιοποίηση του θέματος ήρθε η ώρα της καταγραφής των αναγκών από τον «Ερυθρό Σταυρό».

Η παρέμβαση
Ο Θεός των φτωχών, των προσφύγων και των παιδιών ήταν βέβαια πάντα εκεί. Ήταν εκεί, όταν γυναίκες γεννούσαν μέσα στις παράγκες του προσφυγικού καταυλισμού και τα κατάφερναν. Ήταν εκεί όλα αυτά τα χρόνια, που δεκάδες νεογέννητα κατάφεραν να ζήσουν μέσα σε σπίτια φτιαγμένα ακόμα και απο χαρτί. Το ότι επιβίωσαν κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες σχεδόν 10 χειμώνες, είναι ήδη ένα θαύμα, όχι όμως αρκετά μεγάλο για έναν «μικρό πρίγκιπα» όπως αποκαλούν οι δικοί του τον Αμίρ.
Έτσι, ο Θεός που επικαλέστηκε ο Αμίρ, έστειλε μέσα στη αγρία νύχτα της Κυριακής δεκάδες ανθρώπους στον καταυλισμό. Άλλοι άνοιξαν τους κλειστούς για μέρες δρόμους και άλλοι μίλησαν και υποσχέθηκαν.
Αστυνομικοί από το Τμήμα Λαθρομεταναστών Ανατολικής Αττικής ακόμα και ανώτεροι αξιωματικοί κατέφθασαν εκεί, όχι για να συλλάβουν ή για να ζητήσουν χαρτιά και κάρτες, αλλά για να αγκαλιάσουν, να προστατέψουν, να κρατήσουν σφιχτά το χέρι του «μικρού πρίγκιπα», για να του αποδείξουν πως η νέα του πατρίδα, έστω και αργά, ενδιαφέρθηκε για εκείνον.
Ο απροσπέλαστος μέχρι εκείνη τη στιγμή δρόμος γέμισε αυτοκίνητα. Ακόμα και λεωφορείο της Νομαρχίας έφθασε έξω από τον καταυλισμό, που μέχρι χθες δεν γνώριζε και με μέριμνα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών οι πρόσφυγες μεταφέρθηκαν σε εγκαταστάσεις, όπου επικρατούν ανθρώπινες συνθήκες.

Περιμένουμε από την Πολιτεία μόνιμη λύση για όλα τα προσφυγάκια-χαμομηλάκια

για να έχουν ΟΛΑ ένα σπίτι με χαρά...

πηγή: Alphatv