Στην παιδική αγορά εργασίας υπάρχουν παιδιά
ακόμα και επτά ετών
ακόμα και επτά ετών
Σαν αντικείμενα πωλούνται χιλιάδες παιδιά στη νοτιοδυτική Κίνα προκειμένου να δουλέψουν σε πλουσιότερες περιοχές, όπως η επαρχία Γκουαντόνγκ, αποκαλύπτει σήμερα η εφημερίδα Southern Metropolis.
Η Κίνα ανακοίνωσε πρόσφατα ότι καταβάλλει προσπάθειες για την καταστολή της δουλείας και της παιδικής εργασίας, μετά τις αναφορές ότι φτωχοί αγρότες, παιδιά και άνθρωποι με διανοητικά προβλήματα εξαναγκάζονται να δουλέψουν σε ορυχεία και σε υψικάμινους στις επαρχίες Σαντσί και Χενάν.
«Η άνθιση της αγοράς παιδικής εργασίας (στην επαρχία Σετσουάν) οφείλεται στους τοπικούς αρχιεργάτες που ο κάθε ένας ελέγχει από 50 ως 100 παιδιά», επισημαίνεται στο άρθρο της εφημερίδας στο οποίο προστίθεται πως γενικά τα παιδιά είναι από 13 ως 15 ετών, αλλά αρκετά φαίνονται μικρότερα από δέκα χρόνων. Η εφημερίδα αποκαλύπτει επίσης ότι από τις γιορτές για το Νέο Έτος στην Κίνα, τον Φεβρουάριο, αγνοούνται 76 παιδιά από την περιοχή Λιανγκσάν και πιστεύεται ότι τα περισσότερα από αυτά έχουν πουληθεί ως σκλάβοι. Στην παιδική αγορά εργασίας υπάρχουν παιδιά ακόμα και επτά ετών. Σύμφωνα με έρευνα της εφημερίδας, ένα παιδί πληρώνεται με 3,5 γιουέν την ώρα (περίπου μισό δολάριο) και είναι υποχρεωμένο να δουλεύει τουλάχιστον 300 ώρες το μήνα.
Σύμφωνα με το πρακτορείο Νέα Κίνα, τοπικοί αξιωματούχοι έχουν προσπαθήσει να σώσουν τα παιδιά αυτά, αλλά ορισμένα αρνούνται να φύγουν λέγοντας ότι τα πούλησαν οι γονείς τους ή προσφέρθηκαν μόνα τους να δουλέψουν.
πηγή: εφημ. Έθνος
Η Κίνα ανακοίνωσε πρόσφατα ότι καταβάλλει προσπάθειες για την καταστολή της δουλείας και της παιδικής εργασίας, μετά τις αναφορές ότι φτωχοί αγρότες, παιδιά και άνθρωποι με διανοητικά προβλήματα εξαναγκάζονται να δουλέψουν σε ορυχεία και σε υψικάμινους στις επαρχίες Σαντσί και Χενάν.«Η άνθιση της αγοράς παιδικής εργασίας (στην επαρχία Σετσουάν) οφείλεται στους τοπικούς αρχιεργάτες που ο κάθε ένας ελέγχει από 50 ως 100 παιδιά», επισημαίνεται στο άρθρο της εφημερίδας στο οποίο προστίθεται πως γενικά τα παιδιά είναι από 13 ως 15 ετών, αλλά αρκετά φαίνονται μικρότερα από δέκα χρόνων. Η εφημερίδα αποκαλύπτει επίσης ότι από τις γιορτές για το Νέο Έτος στην Κίνα, τον Φεβρουάριο, αγνοούνται 76 παιδιά από την περιοχή Λιανγκσάν και πιστεύεται ότι τα περισσότερα από αυτά έχουν πουληθεί ως σκλάβοι. Στην παιδική αγορά εργασίας υπάρχουν παιδιά ακόμα και επτά ετών. Σύμφωνα με έρευνα της εφημερίδας, ένα παιδί πληρώνεται με 3,5 γιουέν την ώρα (περίπου μισό δολάριο) και είναι υποχρεωμένο να δουλεύει τουλάχιστον 300 ώρες το μήνα.
Σύμφωνα με το πρακτορείο Νέα Κίνα, τοπικοί αξιωματούχοι έχουν προσπαθήσει να σώσουν τα παιδιά αυτά, αλλά ορισμένα αρνούνται να φύγουν λέγοντας ότι τα πούλησαν οι γονείς τους ή προσφέρθηκαν μόνα τους να δουλέψουν.
πηγή: εφημ. Έθνος
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/r29vz2xl/avvxsehdwdo32relji6egodftnoxefh0ohiniptpaggpi6slbps1axnjjsupo7v6o38yjy13eeqarthx_15eztyeqjzvf7dgs96uv7pnsuu26efnetjdlw8rhaxvkg9ckccpgnux8uugk110isjw2_tr9unvefedjimc9nhnwrckdvmi0gqrj-faummvmhtg5pv1/s1600/hamomilaki.viber.png")
Posts
Αναρωτιέμαι, πως στον 21αιώνα, μιλάμε για πρόοδο, όταν εμφανίζονται φαινόμενα δουλεμπορίας, φαινόμενα παιδεραστίας, περιπτώσεις αιμομιξίας (το συναντήσαμε στην Αυστρία), φτώχεια, βία. Αν η πρόοδος, περιορίζεται στην τεχνολογία τότε ναι, έχουμε πρόοδο. Όμως αν η πρόοδος, έχει την έννοια ότι σαν ανθρωπότητα πάμε μπροστά, τότε κατά τη γνώμη μου δεν πάμε μπροστά αλλά γυρίζουμε πίσω. Πίσω σε εποχές που η ανθρώπινη ζωή δεν είχε μεγάλη αξία, που τα παιδιά κακοποιούνταν και δεν υπήρχε προστασία, που οι άνθρωποι πεινούσαν και κοιμότανε στους δρόμους. Αυτές τις καταστάσεις βλέπω ολοένα και περισσότερο με μια αντιμετώπισή τους θα έλεγα χλιαρή. Υπάρχουν χώρες στις οποίες μεγάλα κράτη επεμβαίνουν δυναμικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα και χώρες στις οποίες τα ίδια μεγάλα κράτη, κωφεύουν. Αν δεν υπήρχε αυτή η αντίδραση για το Θιβέτ από τον κόσμο, οι ηγέτες κάποιων μεγάλων κρατών θα ευαισθητοποιούνταν από μόνοι να αρνηθούν να πάνε στην Κίνα στους Ολυμπιακούς Αγώνες; Έγραψα ηγέτες. Συγνώμη. Γιατί ο ηγέτης, δίνει το ρυθμό στον κόσμο και δεν πηγαίνει ανάλογα με το που πάει η κοινή γνώμη για να είναι καλός. Ο ηγέτης πρωτοστατεί και δεν ακολουθεί. Είναι πρώτος και όχι τελευταίος στις καταστάσεις. Και σήμερα πολιτικοί με πυγμή, με όραμα με ιδέες προς όφελος της κοινωνίας υπάρχουν, αλλά δε φαίνονται όπως παλιά.
ReplyDeleteΜε αγάπη πάντα
Agorafoviagr